Ο Σπερχειός στη φαντασία του λαού

Ο ΣΠΕΡΧΕΙΟΣ

στη φαντασία του λαού

του Γιώργου Σταυρόπουλου από τη μελέτη του:

«Ο Σπερχειός στην Ελληνική Γραμματεία»

Ο Χάρης Σακελαρίου (1923-2007) καταγράφει στην εργασία του «Τα ποτάμια της Ρούμελης στη φαντασία του λαού», θρύλους και παραδόσεις, προϊόντα της σύγχρονης λαϊκής μυθοπλασίας, για τα ποτάμια της Ρούμελης. Ανάμεσα τους και μια άγνωστη έως τώρα, παράδοση για το Σπερχειό.

«Ο στοχαστικός λαϊκός μυθοπλάστης στο μύθο του Σπερχειού πασκίζει να δώσει κάτι απ’ τη σύγχρονη ζωή του βουνίσιου ρουμελιώτη, που αγαπά το χώμα της γης, που τον γέννησε, μα που δε διστάζει και να ξενιτευτεί, προκειμένου να λύσει το οξύ οικονο­μικό πρόβλημα που τον βασανίζει. Έτσι ο ευφάνταστος λαϊκός μυθοπλάστης στο μύθο για το Σπερχειό δίνει σε αδρές γραμμές την ψυχολογία του ρουμελιώτη των νεότερων χρόνων και μαζί μιαν απλοϊκή ερμηνεία της ροής του ποταμού. Ξωμερίτης απ' του Βελουχιού τα χωριά ήταν ο Σπερχειός. Κι όπως πολλοί απ' τον τόπο του, ξενιτεύτηκε κι αυτός να κυ­νηγήσει μακριά την τύχη του. Ύστερ’ από χρόνια πολλά αποφάσισε να γυρίσει στην πα­τρίδα του. Ήρθε με το καράβι στη Στυλίδα κι από κει πήρε δυο άλογα, φόρτωσε στο ένα τα πράγματα του και το σακούλι με τα φλουριά, που τόσα χρόνια είχε μαζέψει δουλεύ­οντας στην ξενιτειά, καβαλίκεψε στ’ άλλο και τράβηξε για το χωριό του. Τον πήρε όμως η νύχτα κι ο δρόμος ήταν δύσκολος. Κάποτε σίμωσε και στο χωριό του. Ό, τι έπαιρνε να ξημερώσει. Κοιτάζει το δεύτερο άλογο να ιδεί τα πράγματα του και τι να ιδεί! Όλα εκεί ήταν και μόνο ένα έλειπε, το καλύτερο: το σακούλι με τα φλουριά! Πήγε να παλαβώσει ο άνθρωπος! Τόσα χρόνια δουλειά στα ξένα πήγε χαμένη! Πήρε τον κατήφορο κλαίοντας, τραβώντας τα μαλλιά του και ψάχνοντας για το σακούλι του. Μα πού να το ‘βρει; Ο Θεός τον λυπήθηκε και τον έκανε ποτάμι. Κι έτσι ακόμα ψάχνει ο Σπερχειός, πάει απ’ τη μιαν άκρη της κοιλάδας στην άλλη, ψαχουλεύει τον κάμπο. Μα τίποτα δε βρίσκει...».

Πηγή: «Φθιωτικά Χρονικά», 31^ος τόμος, 2010