Μάχη Ταράτσας

Η ΜΑΧΗ ΤΑΡΑΤΣΑΣ ΛΑΜΙΑΣ (5-4-1897)

[Ημέρα μνήμης για τη σωτηρία της περιοχής]

του Αθανασίου Π. Μόσχου, Φιλολόγου-Λυκειάρχη

Ολόκληρος ο Ελληνισμός, τόσο εκείνος που έ­δρεπε τους καρπούς της εθνικής ανεξαρτησίας, όσο κι αυ­τός που στέναζε αλύτρωτος κάτω από τον Οθωμανικό ζυγό, προσέβλεπε διακαώς στην ανάκτηση των αλύτρω­των ακόμη ελληνικών εδαφών. Όμως, όσο δίκαιη κι αγνή κι αν ήταν η αποκαλυπτική αυτή κι ακατάσχετη επιθυμία του Λαού, άνθιζε στο πιο ακατάλληλο, διπλωματικά, κλίμα των Ευρωπαίων, που διαπλέκονταν στο Ελληνικό ζήτημα. Οι μεγάλες Δυνάμεις απαγόρευαν κάθε αλλοίωση του ε­δαφικού καθεστώτος.

Ωστόσο η Εθνική Εταιρεία, με την ανοχή της Πολι­τείας, πυρπολεί τον πατριωτικό παλμό του περήφανου Λαού, και ρίχνει 3 χιλιάδες εθελοντές στα αλύτρωτα ε­δάφη της Μακεδονίας.!

Η Υψηλή Πύλη  πλήττει τα θεσσαλικά μας σύνορα.

Στις 5 Απριλίου του 1897 οι στρατιώτες μας στα στενά της Μελούνας δέχτηκαν τις πρώτες επιθέσεις. Παρά την καρτερική άμυνα των Μονάδων μας η άνιση πάλη επέφερε τα αποτελέσματα της.

Λάρισα, Βόλος, Βελεστίνο, Φάρσαλα περιήλθαν στον εχθρό, καθώς και η οργανωθείσα άμυνα, στις αρχές Μαΐου, στο Δομοκό και στο Δερβέν Φούρκα.

Ο Κων/νος Έσλιν

Το πρωί, της 7ης Μαΐου, στα αντερείσματα Καμηλόβρυση, Παλιοκούλια, Ταράτσα κατέρχονται ακάθεκτες οι εμπροσθοφυλακές του Ετέμ πασά. Ασύλληπτο παρα­μένει το τραγικό μεγαλείο των τελευταίων Ρουμελιωτών μαχητών. Όρθιοι κι αταλάντευτοι προσπαθούν να αναχαι­τίσουν την προέλαση του εχθρού και να διευκολύνουν την οπισθοχώρηση των φίλιων τμημάτων. Όμως και πάλι η άνιση αναμέτρηση επιδίκασε την έκβαση. Αξιωματικοί κι οπλίτες «πειθόμενοι τοις ρήμασι» της Πατρίδος έπεσαν εφ' ώ «ετάχθησαν». «Επάνω στα τείχη άρχισεν ήδη ο θρή­νος».

Με απόγνωση και σπαραγμό οι κάτοικοι της Λα­μίας και των περιχώρων σέρνονται αμήχανοι, όπου τους φέρνει το ένστικτο αναζητώντας σωτηρία... Και πριν πα­ρέλθουν και τα ελάχιστα λεπτά εκείνης «της ώρας μηδέν», που χρειάζονταν οι επίδοξοι ολετήρες, για να διαρπάξουν την πόλη μας, «η Στρατηλάτισσα η Κυρά, του ελέους η στέρνα Μητέρα των ανέλπιδων κι όλου του κόσμου σκέ­πει» έκαμε το θαύμα της.
Τις δραματικές εκείνες στιγμές μια άμαξα, με λευκή σημαία, διασχίζοντας τα εχθρικά κλιμάκια, μετέ­φερε τον Νομάρχη Φθιωτιδοφωκίδας Κων/νο Έσλιν, συ­νοδευόμενο από τον Λοχαγό Χαντζηανέστη, στο στρατη­γείο του Τούρκου αρχηγού των επιχειρήσεων.  Του επέδωσε ανεπίσημο τηλεγράφημα σχετικά με ανακωχή, φρο­ντίζοντας να κυκλοφορήσει η φήμη ότι έληξε ο πόλεμος. Παρά τους δισταγμούς ο εχθρός ανέστειλε προσωρινά την προέλαση αναμένοντας επαλήθευση της είδησης. Παράλληλα το ευφυές εγχείρημα του Νομάρχη πρόλαβε τη διαρπαγή της Λαμίας. Σε λίγες ώρες πράγματι αναγ­γέλθηκε η σύναψη ανακωχής των εμπολέμων.

Πηγή: εφημερίδα "ΑΣΒΕΣΤΙΩΤΙΚΟΙ ΠΑΛΜΟΙ"

Επιμέλεια-Ανάρτηση: Τάκης Ευθυμίου