Χρησμοί του Μαντείου των Δελφών

ΧΡΗΣΜΟΙ ΤΟΥ ΜΑΝΤΕΙΟΥ ΤΩΝ ΔΕΛΦΩΝ

ΠΟΥ ΕΠΑΛΗΘΕΥΤΗΚΑΝ

(του Τάκη Ευθυμίου)

Οι χρησμοί που έδινε το μαντείο των Δελφών, συνήθως, ήταν πονηροί και διφορούμενοι ώστε ότι και να συνέβαινε να θεωρούνταν αληθοφανείς.

Για παράδειγμα όταν στην αρχή του πελοποννησιακού πολέμου ρώτησαν οι Σπαρτιάτες το μαντείο αν θα νικήσουν, η Πυθίας τους απάντησε διφορούμενα: «Αν πολεμήσετε με όλη τη δύναμη σας, θα νικήσετε». Οπότε αν νικούσαν θα επιβεβαιωνόταν επειδή τάχα πολέμησαν μ' όλη τη δύναμη τους, αν νικιόνταν πάλι θα επιβεβαιωνόταν επειδή τάχα δεν πολέμησαν γενναία.

 

Κάποτε κάποιος Καλλίστρατος, ρωτώντας την Πυθίας αν θα βρει δίκιο επιστρέφοντας στην Αθήνα, έλαβε την απάντηση: «Στην Αθήνα θα τύχεις τα νόμιμα». Νόμιμο όμως θα μπορούσε να ήταν τόσο η αθώωση του, όσο και η καταδίκη του.

Το αξιοπερίεργο όμως είναι ότι δόθηκαν ορισμένοι χρησμοί που προκαλούν κατάπληξη για την ακριβέστατη επαλήθευσή τους. Να μερικοί:

Ο πάμπλουτος βασιλιάς της Λυδίας ο Κροίσος είχε ένα πανέξυπνο αλλά άλαλο παιδί. Έστειλε λοιπόν στο μαντείο των Δελφών πλούσια δώρα και ζήτησε χρησμό, εάν ποτέ θα μιλούσε το παιδί του. Και η Πυθία του απάντησε: «Λύδα, βασιλιά πολλών ανθρώπων, ανόητε Κροίσε, να μην εύχεσαι ν' ακούσεις ποτέ την πολυπόθητη φωνή του γιου σου. Καλύτερα να μείνει μακριά σου, γιατί θα μιλήσει τη μέρα της συμφοράς σου». Πραγματικά, όταν κάποτε οι εχθροί κυρίεψαν την πόλη του, ένας στρατιώτης όρμησε στο παλάτι του να τον σκοτώσει. Το παιδί του, αντιλαμβανόμενο τον κίνδυνο μπόρεσε και φώναξε δυνατά: «Μη σκοτώνεις τον Κροίσο!». Από τότε μίλησε, αλλά ο Κροίσος χάθηκε για πάντα.

Ο Θηβαίος στρατηγός Επαμεινώνδας έλαβε το χρησμό: «Ν' αποφεύγεις το Πέλαγος». Και σκοτώθηκε στη μάχη της Μαντινείας σε μια τοποθεσία που λεγόταν «Πέλαγος».

Στο βασιλιά της Ηπείρου Πύρο, η Πυθία έδωσε τον εξής χρησμό: «Θα πεθάνεις μόλις αντικρίσεις την πάλη ταύρου και λύκου». Και πράγματι, όταν ο Πύρος βρισκόταν στο Άργος είδε ανεπάντεχα στο δρόμο ένα αγαλμάτινο σύμπλεγμα που παράσταινε τέτοια πάλη. Ξαφνικά τότε κατέπεσε από μια κοντινή στέγη ένα κεραμίδι στο κεφάλι του και τον τραυμάτισε θανάσιμα.

Κάποτε ρώτησαν την Πυθία ποιος είναι ο σοφότερος Έλληνας και πήραν την απάντηση: «Σοφός μεν Σοφοκλής, σοφότερος δ' Ευριπίδης, αλλά σοφότερος πάντων Σωκράτης εστί». Μόλις πληροφορήθηκε την απάντηση ο Σωκράτης είπε με μετριοφροσύνη, επαληθεύοντας έτσι το χρησμό: «Με είπε σοφότερο επειδή εγώ γνωρίζω πως τίποτε δε γνωρίζω».