Η Λαμπρή

Η Λαμπρή

Το πατροπαράδοτο ψήσιμο του οβελία παλιά γινόταν ομαδικά 
σε κάθε συνοικία του Αη-Γιώργη. Παραπάνω στιγμιότυπο 
από τη Λαμπρή του 1970 στην πέρα συνοικία.

Η ΛΑΜΠΡΗ

                  Λαμπριάτικη και λιόχαρη και μυρωμέν’ η μέρα,

                  τα χελιδόνια διαλαλούν του Μάη τα συχαρίκια,

                  τ’ Αη-Γιώργη οι ρούγες ντούχνιασαν στο μαχαλά τον πέρα,

                  στις σούφλες ψένονται τ’ αρνιά, στις σούφλες τα κατσίκια.

                  -Πάρε γυαλί, Αγιωργίτη μου, μ’ εμένα τσούγκρα πρώτα.

                  -Χριστός Ανέστη, γιόκα μου, και να ’χεις την υγειά σου.

                  -Να ζήσεις χίλιες Πασχαλιές, να ζήσεις χίλια Φώτα,

                  του χρόνου πάλι εδώ σφαχτό να φάω στ’ αυλογυρά σου.

Γλωσσάρι

γυαλί, το= ποτήρι γυάλινο.

ντουχνιάζω= γεμίζω από πυκνό καπνό, ντουμανιάζω, καπνίζω.

Φώτα, τα= τα Άγια Θεοφάνια.

Ποίηση: Σαντάρμης Γιάννης

Φωτο-Επιμέλεια-Ανάρτηση: Τάκης Ευθυμίου