Το γεράκι βρυκόλακας

Το γεράκι βρυκόλακας

(Μολόγημα του αείμνηστου Τόλια Κουτσογιάννου στο Χρήστο Γαζέτα)

Παραμονές Χριστουγέννων στον Αετό. Ήταν ένα μουντό ξημέρωμα με βροχή, απανωτές αστραπές και μπουμπουνητά. Οι κάτοικοι σφαλίστηκαν σπίτια τους αφού μόλις είχε τελειώσει ο εμφύλιος πόλεμος και υπήρχε ο φόβος, αλλά όμως ο Χαράλα­μπος ξεκίνησε να πάει να αρμέξει τα πρόβατα κάτω στο Μεσοβούνι. Ο Μπούστος και τα γύρω βουνά ήταν γεμάτα χιόνια και ο Χαράλαμπος φορώντας γαλότσες, χοντρές φανέλες και μάλλινη κάπα, έφθασε στο χωράφι του.

Μόλις πήγε να ανοίξει την πόρτα για να μπει στο κτήμα του, ξαφνικά ένα τεράστιο γεράκι έρχεται καταπάνω του με τεράστιο μίσος και αρχίζει να τον τσιμπάει με το ράμφος του, να τον γρατζουνάει με τα νύχια του στο κεφάλι, στο λαιμό στο πρόσωπο, ξεσκίζοντας τα ρούχα του και πληγώνοντας τον σε όλο το κορμί. Ο Χαράλαμπος έδωσε τρομερή μάχη για να σωθεί, όσο όμως σήκωνε τα χέρια του να προφυλαχτεί τόσο το γεράκι τον κοπα­νούσε θυμωμένο με λύσσα. Κανείς δεν φαντάζεται τέτοια λύσσα. Τον πετσόκοψε.

Πανικόβλητος έτρεξε για το χωριό, τα πόδια του τρέμανε, έσφιξε όμως τα δόντια και όταν έφθασε σπίτι άρχισε να διηγείται με αγωνία, λαχανιασμένος, γεμάτος ιδρώτα, καταματωμένος, την ιστορία με το γεράκι στη γυναίκα του. Στη γυναίκα του η ιστορία με το πουλί, της φάνηκε απίστευτη, απίθανη και αποφάσισαν την άλλη μέρα το πρωί να πάνε μαζί στο κτήμα. Εκεί μπρο­στά στην αυλόπορτα του κτήματος άρχισε να της διηγείται παραστατικά ξανά το πάθημα του και πριν αποσώσει την κουβέντα του, το γεράκι πετάχτηκε ξανά πάνω από μια βελανιδιά με τρομερή ταχύτητα με στόχο τον Χαράλαμπο.

-Κάνε πίσω φώναξε η γυναίκα του...

Αμέσως επικράτησε πανικός, το γεράκι με ορμή κτύπαγε τον Χαράλαμπο, έσκιζε τα ρούχα του και τα νύχια του σαν λεπί­δια έμπαιναν στο κορμί του. Αυτός από τον πόνο και τον φόβο του, τυλίχτηκε με το παλτό του, έπεσε κάτω και φώναζε για βοήθεια σαν θεριό που μουγκρίζει...

Το ίδιο πράγμα συνεχιζόταν καθημερινά...

Το νέο μαθεύτηκε στο χωριό και επικράτησε δέος, πανικός αλλά και αμηχανία. Άρχισαν τις λιτανείες, τις προ­σευχές, τις αγρυπνίες, τα ευχέλαια, αλλά... τίποτα. Τότε οι κάτοικοι άρχισαν να πλάθουν μύθους, δεισιδαιμονίες και δοξασίες για να εξηγήσουν το φαινόμενο. Μη μπορώντας να το λύσουν είχαν παραδοθεί σε ομαδικές ψυχώσεις και παρακρούσεις. Υπήρχαν εξωφρενικές μαρτυρίες όπως «το γεράκι είναι Βρυκόλακας αφού η ψυχή κάποιου αμαρτω­λού που δεν βιώνει, βγαίνει από τον τάφο του και γυρίζει στα ίδια μέρη για να πάρει εκδίκηση», «Να ξεθάψουν το νεκρό και να τον κάψουν για να σταματήσει το κακό», «Η ψυχή ενός σκοτωμένου γείτονα, μπήκε στο πουλί και κυνη­γάει τον εγκληματία», «Μεταμορφώθηκε σε γεράκι η ψυχή και ζητάει εκδίκηση», «Τον κτυπούσε γιατί ήξερε για το φόνο του γείτονα και δεν μαρτυρούσε τον δράστη», «Οι κατάρες του νεκρού, έγιναν πουλί και παίρνουν εκδίκηση» «Να πάει στο νεκροταφείο ο Χαράλαμπος και να μπήξει στα μνήματα των νεκρών ένα μαχαίρι, για να μην φεύγουν οι ψυχές τους», «Να σκοτώσουμε το γεράκι για να πεθάνει και η ψυχή αυτού που βρυκολάκιασε», κ.α.

  Στα καφενεία οι συζητήσεις έδιναν και έπαιρναν. Όλοι προσπαθούσαν να βρουν το φοβερό μυστικό για να λύσουν το μυστήριο. Τότε ένας παλικαράς φώναξε: Τι καθόμαστε βρε χωριανοί, να πάρουμε όλοι τα όπλα μας και να πάμε να σκοτώσουμε το γεράκι. Αν το σκοτώσουμε τότε η ψυχή του νεκρού συγχωριανού μας θα αναπαυτεί, αλλά αν δεν το αλλά αν δεν το πετύχουμε τότε είναι έργο σατανικό και δύσκολα θα απαλλαγούμε από τον βρυκόλακα...

Αμέσως από το χωριό, πλήθη αλαφιασμένα, στρατιώτες, χωροφύλακες, τεατζήδες, ανακατεμένοι όλοι μαζί κουβαλώντας από ένα όπλο στην πλάτη ξεκίνησαν με ένα προορισμό να σκοτώσουν το γεράκι. 0 Χαράλαμπος μπροστά προχωρούσε αργά αλλά σταθερά. Το γεράκι μόλις τον είδε άρχισε την επίθεση. Το τι έγινε δεν περιγράφεται!, σφυρικτές ριπές πέφτουν παντού, πυροβολισμοί, κροτάλισμα από οπλοπολυβόλα, πιστολιές, δικανιές και μέσα σ’ αυτό το φρικτό πανδαιμόνιο κανένας... μα κανέ­νας, δεν μπόρεσε να σκοτώσει το γεράκι...

Το γεράκι έφυγε πετώντας περήφανο... παίρνοντας μαζί του το μύθο που ακόμα τον διηγούνται οι γεροντότεροι στον Αετό.

(ΥΓ.: Νεότερη μελέτη του φαινομένου έφερε συνταρακτικές αποκαλύψεις. Ο Χαράλαμπος είχε καταστρέψει την φωλιά του γερακιού που ήταν στην μεγάλη βελανιδιά, σκότωσε τα μικρά του και το Γεράκι επειδή είναι εκδικητικό πουλί όταν τον έβλε­πε τον κυνηγούσε και τον κτυπούσε για να τον εκδικηθεί για την καταστροφή που του προξένησε. Όσο για τους σκοπευτές επειδή ήταν... χεσμένοι από τον φόβο τους, κτύπαγαν τον αέρα...)

Πηγή: «ΣΤΕΡΕΑ ΕΛΛΑΣ», τ.28, Δεκ. 2010

Επιμέλεια - Ανάρτηση: Τάκης Ευθυμίου