"Στεριά & Θάλασσα"

ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΜΕΤΡΑΕΙ… ΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

ΤΗΣ «ΣΤΕΡΙΑΣ ΚΑΙ ΘΑΛΑΣΣΑΣ»

Λίγες σκέψεις για το βιβλίο του Βασίλη Κ. Πολίτη

«Στεριά & Θάλασσα-Ουδέν καλόν αμιγές κακού»

[Του Τάκη Ευθυμίου, δασκάλου-συγγραφέα]

Ο Ντίνος Πολίτης, πατέρας του Βασίλη, σε γαμήλιο γλέντι με χωριανούς του στο Νεχώρι

Πώς τα φέρνει η ζωή! Ένα παιδί της γενιάς τού πολέμου, της Κατοχής και των πέτρινων χρόνων απ’ το ψηλότερο χωριό της Ρούμελης το Νεχώρι Υπάτης, λαχταρούσε να γνωρίσει ένα τόπο μεγαλύτερο από τον δικό του, τον κάμπο της Λαμίας και ν’ αντικρίσει μια θάλασσα, τη θάλασσα της Στυλίδας για να ξανοίξουν οι ορίζοντες της ζωής του.

Κι όταν ανδρώθηκε και έγινε ναυτικός-Α΄ Μηχανικός, αξιώθηκε να γνωρίσει τον κόσμο όλον. Όμως… ποτέ του δε λησμόνησε τη μικρή του πατρίδα με τους δικούς του ανθρώπους και τις συνήθειές τους. Τα τελευταία 50 χρόνια που ζούσε μέσα στα καράβια ο νους του όλο και πισωγύριζε στο παρελθόν και αγωνιούσε μήπως όλα τα παλιακά ήθη και έθιμα που μας δένουν με τις πατρογονικές μας ρίζες, χαθούν, αφού πια όλα έχουν αλλάξει και μονάχα οι νοσταλγικές αναμνήσεις των ηλικιωμένων παρέμειναν.

Έτσι, όλα αυτά τα χρόνια του ταξιδεμού, μερόνυχτα και ακάματα, πάσχιζε ν’ ανασύρει στη μνήμη του και να καταγράψει τα περασμένα… με την ελπίδα να διαβαστούν από τους νεότερους, ώστε ν’ αντιληφθούν και να εκτιμήσουν τις παλιές αξίες που πήγαζαν αυθόρμητα μέσα απ’ τις αντιξοότητες της ζωής.

Με μοναδική λογοτεχνική μαεστρία ο Βασίλης αφηγείται στη «Στεριά & Θάλασσα» γεγονότα και πρόσωπα που σκορπούν ρίγη συγκίνησης αλλά ταυτόχρονα και στιγμές αγαλλίασης.

Η αφιέρωση του βιβλίου του στον μικρότερο πολυαγαπημένο του αδερφό Αχιλλέα αποκαλύπτει τον αδαμάντινο  χαρακτήρα του.

Οι δρόμοι που διάβηκε ο Βασίλης Πολίτης στη στεριά και θάλασσα είναι η δικιά του «Οδύσσεια» και με επιμέλεια φρόντισε να την καταγράψει με το συναισθηματικό μελάνι της εσώτερης ψυχής του για να τη μοιραστεί με τους αναγνώστες του. Και όλα από μνήμης, δίχως καμιά βοηθητική σημείωση! Η λεπτομερής παράθεση των γεγονότων είναι αξιοθαύμαστη.

Η ζωή του μικρού Βασίλη στη «Στεριά και Θάλασσα» προσομοιάζει με τη στερημένη ζωή του Μέλιου στο «Ένα παιδί μετράει τ’ άστρα». Βασίλης Πολίτης και Μενέλαος Λουντέμης βίοι παράλληλοι σε άλλον τόπο, μια παρόμοια εποχή!

Ανεπιφύλακτα προτρέπω τους νέους μας να ξεφυλλίσουν το πόνημα τού Βασίλη Πολίτη «Στεριά & Θάλασσα», τώρα που βιώνουν άσχημες συγκυρίες, για να τονωθεί η αυτοπεποίθησή τους και ν’ αντιληφθούν ότι η ευτυχία του ανθρώπου δεν κρύβεται στα πλούτη αλλά στις καθημερινές μικροχαρές του δικού μας τόπου και των δικών μας αγαπημένων ανθρώπων. Γιατί, σύμφωνα με το καταστάλαγμα εμπειρίας του Βασίλη Πολίτη, όταν ζεις κοντά στον τόπο που γεννήθηκες και στα λατρεμένα σου πρόσωπα, με λίγα καλούδια έχεις τον κόσμο όλον δικό σου! Αντίθετα, αν αποκτήσεις τα πλούτη όλου του κόσμου στα ξένα και αποκοπείς από τις ρίζες σου, τίποτα δεν έχεις!

Αγαπητέ μας Βασίλη σ’ ευχαριστούμε από καρδιάς επειδή με το μόχθο σου και το συγγραφικό σου ταλέντο μας άφησες ως παρακαταθήκη ιερή, πλούτο προγονικό και πολύτιμα ψήγματα εμπειρικής σοφίας!

--------------------------------------

Σχολιασμός Βασίλη Ντίνου Πολίτη

Αρχές 10ετίας του 1960.Τότε γίνονταν ακόμα γάμοι στο χωριό, με όλα τα έθιμα κατά γράμμα... Στη φωτογραφία δεν θυμάμαι ποιος παντρευόταν, ούτε το σπίτι που φαίνεται. Πρέπει να είναι κάπου στα...Χαραλαμαίικα ( Κοκοσαίικα;...). Αν γνωρίζει κάποιος ας μας το θυμίσει. Ο χορός σίγουρα γίνεται υπό τον ήχο γραμμοφώνου και ο μπάρμπα Ντίνος Πολίτης με τις μοναδικές κατά πολλούς χορευτικές του φιγούρες εξωτερικεύει ...τα μεράκια του. Ακολουθούν ο Θόδωρους Τσούμος, Ζαχαρής Πολίτης, Λευτέρης Ζαρκάδας, Χρήστος Ζουμπουρλός και ο Σταμάτης Αγγελής. Αλλά ας έρθουμε στο κείμενο. Άπειρα ευχαριστώ στον υπέροχο άνθρωπο, λογοτέχνη και φίλο Τάκη Ευθυμίου, θα ήταν λίγα να μου ικανοποιήσουν την υποχρέωση που αισθάνομαι γι αυτόν μετά από την αποδοχή του και την εξωτερίκευση της αναγνώρισης και εκτίμησης των φτωχών κειμένων μου, που κατά καιρούς έγραφα στα μακρινά ταξίδια μου ανά τον κόσμο. Πάντως, ο Τυμφρηστός ...Φθιωτικός ή μη, είναι το αδιαμφισβήτητα  πρώτο ορατό, υπέροχο και ανεξίτηλα χαραγμένο όραμα στη μνήμη κάθε Νεχωρίτη. Με το άνοιγμα των ματιών το πρωί ως και το τελευταίο φως της μέρας, όταν στη σκιά του δύει ο ήλιος, το υπέροχο περίγραμμα του χιλιοτραγουδισμένου αυτού βουνού, είναι μπροστά μας και στη μέση ακριβώς στολίζει την απέραντη οθόνη του ορατού ορίζοντα που καλύπτει την μισή Ελλάδα σχεδόν. Ο αγαπημένος Τάκης μπορεί να θεωρηθεί και ...συγχωριανός, αφού είναι έκδηλη και έμπρακτη η αγάπη του προς τους Νεχωρίτες και ειδικά στους ανθρώπους του πνεύματος. Η κριτική του, επίσης, για το έργο του Δημήτρη Παπαναγιώτου "ΒΟΥΝΙΣΙΑ ΣΚΕΨΗ" αυτό δείχνει περίτρανα. Έτσι, το ...."Ουδείς Προφήτης εις τον τόπο του" στην περίπτωσή μας διαψεύδεται!.... Να ‘σαι πάντα καλά Τάκη και να ‘χεις τις Χαρές του Θεού.