Μεγάλη Κάψη

ΤΟ ΚΑΜΠΑΝΑΚΙ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ

ΣΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΨΗ ΦΘΙΩΤΙΔΑΣ

[του Ηλία Προβόπουλου, δημοσιογράφου]

 

Μέχρι που έκλεισε, ελλείψει μαθητών το 1984, το σχολείο του χωριού μου, το καμπανάκι ήταν αυτό που έδινε σήμα κάθε πρωί (και τα απογεύματα στα δικά μου μαθητικά χρόνια) πως είχαμε μάθημα. Το καμπανάκι ήταν και παραμένει κρεμασμένο σε μια γέρικη κουτσουπιά δίπλα στο δρόμο που περνάει από τα κλειστά πλέον μαγαζιά του χωριού και το χρησιμοποιούσαν για να ειδοποιούν το χωριό και για άλλα ζητήματα, όπως ο ερχομός του γιατρού, για τίποτα έκτακτες συνάξεις και καμιά φορά το χτυπούσαν και διάφοροι παράξενοι για να κάνουν πλάκα.

Πότε και πως τοποθετήθηκε εκεί, το αγνοώ αλλά σήμερα που έκανα μια βόλτα στο χωριό στο οποίο εκτός από καμιά δεκαριά σπίτια που κατοικούνται ολοχρονίς σε κανένα άλλο δεν φαίνονταν καπνός να ανεβαίνει από το τζάκι του, δεν βρήκα κανέναν από τους παλιότερους να τον ρωτήσω. Βρήκα μόνο τον ξάδερφό μου Δημήτρη, στον οποίο οφείλω και τη φωτογραφία, αλλ’ ούτε αυτός μπορούσε να μου δώσει μια πληροφορία. Είπα να το χτυπήσουμε, αλλά γνωρίζοντας πως κανένας από το έρημο χωριό δεν θα δώσει σημασία στο καμπανάκι, θεωρήσαμε το εγχείρημα μάταιο και το παρατήσαμε...

Σημείωση Τάκη Ευθυμίου:

Το παρόν σημείωμα και η φωτογραφία του αγαπητού φίλου Ηλία Προβόπουλου με συγκίνησαν ιδιαίτερα αφού υπήρξα ο τελευταίος δάσκαλος αυτού του σχολείου. Περασμένα κι αξέχαστα…