"Ένα ...υπουργικό ανέκδοτο"

Μεγαλοκαψιώτικα ανέκδοτα

4. Ένα …υπουργικό ανέκδοτο

[Του Νίκου Παπαδιονυσίου]

Από τα χωριά της δυτικής Φθιώτιδας ειδικά αλλά και της Ευρυτανίας, μεγάλο ποσοστό νέων ασχολήθηκαν στα Σώματα Ασφαλείας σαν χωροφύλακες, αστυφύλακες, πυροσβέστες. Γέμισε η Ελλάδα, όπως όταν είχε γεμίσει Κρητικούς ή Μανιάτες «χωροφυλάκους». Από τα Κάψια πολλοί νέοι διορίστηκαν, αδειάζοντάς τα. Αυτό γιατί ο αρμόδιος υπουργός στη Κυβέρνηση Παπάγου Ευάγγελος Καλαντζής ήταν Μεγαλοκαψιώτης.
Πολλά θα μπορούσα να διηγηθώ γι΄ αυτόν, καθώς παιδί και με τα εφηβικά χρόνια, τον έζησα τα καλοκαίρια στο χωριό, τη σύζυγό του κυρία Λυδία και τα δυο παιδιά τους, Γιώργο και Έφη. Περιορίζομαι στην πασίγνωστη ιστοριούλα που άκουσα πριν 18 χρόνια στο ΟΣΜΑΕΣ της Μαλεσίνας από συνταξιούχο Στρατηγό από Μακρακώμη. Την ίδια άκουσα πριν 9 χρόνια και από συνταξιούχο Στρατηγό από Λάσπη ή Κλαυσί ή Κρίκελλο στη Καραθώνα Ναυπλίου. Αφορούσε τα προσόντα κάποιων που ο υπουργός μας«έντυνε» χωροφύλακες. Ειδικά κάποιον που έφτασε σε υψηλό βαθμό.

Ήταν ο π.χ «Παπαδόπουλος», κοντός, 1,60. Αποκλειόταν σύμφωνα με τους κανονισμούς που βάζουν όριο ύψους και καθώς ο υπουργός τον έστειλε συστημένο στον προϊστάμενο της επιτροπής επιλογής να τον …επιλέξει, ο τελευταίος όταν τον μέτρησαν, τον παίρνει τηλέφωνο θορυβημένος:

- Κύριε υπουργέ, ο «Παπαδόπουλος» μετρήθηκε και είναι μόνο ένα και εξήντα. Πρέπει να αποκλειστεί σύμφωνα με τον Κανονισμό!.
Και ο υπουργός εκνευρισμένος, με την επιτακτική, εκνευρισμένη, στεντόρεια αγριοφωνάρα του, γνωστή σε μένα όταν παίζαμε σκάκι στο μαγαζί του Γιάννη του Κουρκούμπα κι΄ έχανε, από την άλλη μεριά στο σύρμα:

- Ρε!!. Στον έστειλα να μου τον ντύσεις, όχι να μου τον μετρήσεις!
Κάποιοι συγχωριανοί, κάνοντας μια συναισθηματική κριτική για το άδειασμα του χωριού, έλεγαν ότι το άδειασε ο υπουργός. Οι τότε νεανικές μου σκέψεις ήσαν ότι οι λόγοι δημιουργίας των ορεινών χωριών είχαν εκλείψει. Η παραμονή των νέων σ’ αυτά θα συνέχιζε το πρόβλημα της μιζέριας τους όταν μάλιστα είχε αρχίσει η όποια ανάπτυξη στη Χώρα που χρειαζόταν χέρια, παρόλο τα χρόνια εκείνα ο ένας στους τέσσερις ήταν άνεργος περίπου όπως σήμερα. Επομένως η συμβολή του Καλαντζή για την αποκατάστασή τους ήταν τεράστια, άσχετα των επιπτώσεων:

1. Το άδειασμα των χωριών και

2. Την ποιότητα προσφοράς υπηρεσιών με ημιμαθή άτομα
Το παρόν πρωτοδημοσίευσα στα « Μεγαλοκαψιώτικα» το 2006. Δεν αμφιβάλλω ότι ήταν πιθανώς ήδη γνωστό από πολλούς συγχωριανούς. Έλα όμως που πριν 4-5 χρόνια βρέθηκαν και γνώστες της, μή Ρουμελιώτες, όπως κάποιος πρώην της Χωροφυλακής που διάβασα σε Blog της Ρόδου(;) που μάλιστα είχε βάλει και ..Copyright!..

(Η φωτο είναι από ΜΜΕ εποχής, τροποποιημένη)

Επιμέλεια-Ανάρτηση: Τάκης Ευθυμίου