Η επέλασις αγριοχοίρων

Η ΕΠΕΛΑΣΙΣ ΑΓΡΙΟΧΟΙΡΩΝ

Του Παναγιώτης Δημάκη, υπεύθυνου ιστορικού αρχείου

Δήμου Αμφίκλειας-Ελάτειας

Η εμφάνιση, μάλλον η επέλαση, πολυπληθών ομάδων αγριοχοίρων, πού μετακινούνται συνεχώς, αγεληδόν, από, τήν γύρωθεν και επί, τής Παρνάσσιας ορεινής ζώνης, δημιουργούν κυκλοφοριακούς κινδύνους, καταστρέφουν τήν αγροτική παραγωγή, επαναφέ­ρουν δε, το ζώο αυτό στήν σημερινή πραγματικότητα, επικαιρότητα, μετά τήν έξοδό τους, από τα πυκνά δάση, πού η κλιματική αλλαγή και άλλα, λειτούργησαν καταλυτικά και ώθησαν, να εξέλθουν, ώς υπόμνηση τών αλλαγών, στήν ύπαιθρο χώρα, από τα αρχαιό­τατα χρόνια τού Μύθου, όπου οι πρόγονοί μας, τιμούσαν το θηρίον, για τήν δύναμη, τήν παράσταση και τήν ικανότητα, διωκόμενο από τούς θηρευτές του, να στέκεται, να αντιστρέφεται, και, με τούς φοβερούς του χαυλιόδοντες, να αντεπιτί­θεται. Οι Φωκείς απεικόνιζαν σε νομισματικές κοπές, το ακατάβλητο θάρρος και δύναμή του. Στήν ανασκαφή, στο Αλωνάκι Ελατείας, ευρέθησαν στον τάφο τού Μυκηναίου πολεμιστή, τμήματα οδοντωτού κράνους, περιβαλλόμενο από δόντια κάπρου. Η χρήση, τών σκληρών αυτών χαυλιοδόντων, τεκμηριώνει τήν ύπαρξη, τού ζώου αυτού και στήν Χώρα τής Ελατείας, ενώ συνδέει, τον Μύθο με τήν πραγματικότητα, για το κυνήγι τού Ομηρικού Οδυσσέα, γιού τού Αυτόλυκου, πού ταξίδευε, τούς καιρούς εκείνους, από τήν μακρινή Ιθάκη, για να μετρηθεί, στήν Παρνάσσια Νάπη, με τον θηριώδη αγριόχοιρο, πού τον τραυμάτισε και στον πολιτισμένο Κόσμο, χάρισε το μοναδικό Ομηρικό αριστούργημα - αφήγημα. Αυτή ήταν η αιτία, να παραθέσω από το βιβλίο μου, ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΟΥ ΠΑΡΝΑΣΣΟΥ, αποσπάσματα, για τούς δύο ΟΔΥΣΣΕΙΣ-ΔΥΣΣΕΟΥΣ πού αποτελούν και ένα ιστορικό αφήγημα, πού πλέει, στις χιλιετίες, σύροντας, εκπλη­κτικές συμπτώσεις, μύθων και ιστοριών ...

Κυνήγιον αγριοχοίρου από αγγειογραφική παράσταση όπου οι θηρευτές με δόρατα πλήττουν το θηρίον, μία σύνθεση, σκηνή, με μυστηριακή και ιερατική εκτέλεση.

(Κρατήρας Κλειτίου )

ΟΙ ΔΥΟ ΟΔΥΣΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΑΡΝΑΣΣΟΥ

Η αναγνώριση τού Οδυσσέα, από τήν τροφό του Ευρύκλεια, τήν ώρα πού τού έπλενε τα πόδια, από τήν ουλή πού είχε στο γόνατό του, από τον αγριόχοιρο τού Παρνασσού, πού κυνηγούσε με τον παππού του Αυτόλυκο.

Στήν μελέτη αυτή, δεν πρόκειται να βιογραφηθούν, ο Οδυσσέας τού Λαέρτη, ούτε ο Οδυσσεύς Ανδρούτσος, αλλά με μία διαφορετική ματιά θα επιχειρηθεί η σύνδεση τους, με τον Παρνάσσιο χώρο, αφού καθοριστικά γεγονότα, όπως το περίφημο Ομηρικό κυνήγι τού κάπρου, και, το καταφύγιο-στρατηγείο τού Οδυσσέα Ανδρούτσου, στήν σπηλιά τής Βελίτσας, «Μαύρη Tρούπα» απετέλεσαν, δυσεξήγητες συμπτώσεις, από το ταυτόσημο σημείο γέννησης (Ιθάκη) και άλλα, πού ο φιλίστωρ αναγνώστης, τών σχετικών συγγραμμάτων, θα αξιολογήσει κατά τήν κρίση του. Μάλιστα η συμπτωματολογία, επεκτείνεται, μέχρι τήν δολοφονία και τήν κατακρήμνιση, τού Οδυσσέα Ανδρούτσου, από τήν Ακρόπολη, πού ήταν και ποινή, που επέβαλαν οι Φωκείς στούς ιεροσύλους και οι εκτελεστές, ήσαν Φωκείς. (Βλέπε επίσης Λυτά έγγραφα Βιβλιοθήκης Βουλής τών Ελλήνων σελ. 253, έγγραφον 330 τού Μινίστρου τής Θρησκείας Ανδρούσης Ιωσήφ, Αφορισμού τού Οδυσσέα Ανδρούτσου το 1822).

Ο Γυιός τού Λαέρτη, ο Οδυσσέας* βασιλιάς τής Ιθάκης, περιώνυμη μορφή τής Ομηρικής εποχής, γενναίος, σοφός και πολυμήχανος, κεντρικό πρόσωπο τών Ομηρικών επών, αλλά και υβριστής τών θεών, τιμωρημένος εξ αυτού, με πολυετείς περιπλανήσεις και περιπέτειες, στον τότε πραγματικό και μυθολογικό κόσμο, από τήν κάθοδο στον Άδη, στήν χώρα τών Λωτοφάγων και όλα τα συναρπαστικά γεγονότα και συμβάντα, στο μεγαλειώδες Ομηρικό αφήγημα, τήν Οδύσσεια, πού αποτέλεσε, και αποτελεί μέχρι σήμερα, σημείο αναφοράς στήν παγκόσμια λογοτεχνία, ώς ύψιστη δημιουργία τής ανθρώπινης διανόησης.

Ο Οδυσσέας ελατρεύετο, ώς ήρως ενίοτε, περιέργως όχι, όμως, παραδόξως και στήν πατρίδα του, τήν Ιθάκη. (Farnell, « Hero Cults »).

O Οδυσσεύς διατηρούσε με τον χώρο και τούς κατοίκους τής Παρνάσσιας χώρας, δεσμούς αίματος, πού ποτέ δεν ελησμόνησε, αφού ήταν εγγονός, τού Αυτόλυκου, πού ήρχε ώς γνωστόν επί τού Παρνασσού. Το μακρύ του ταξίδι, από τήν Ιθάκη, στον Παρνασσό, κοντά στον παππού του Αυτόλυκο, δείχνει τον δεσμό του.

Άλλωστε το τραύμα πού έλαβε από τον κάπρο τού Παρνασσού, ήταν η αιτία να αναγνωριστεί από τήν τροφό του, Ευρύκλεια μετά τον γυρισμό του, στο Παλάτι τής Ιθάκης. Φαίνεται δε ότι, ο σοφός Οδυσσεύς οδηγούμενος από τον Ερμή τού οποίου ήτο απόγονος, δεν παρέλειπε να διδάσκεται από τον Θεό, τις φαρμακευτικές, αλλά και θεραπευτικές άλλες ιδιότητες τών φυτών, και τών βοτάνων, τού Παρνασσού.

* Οδυσσεύς. Προελληνικό όνομα αγνώστου ετύμου. Στήν Οδύσσεια (Τ406) αναφέρεται ότι το όνομα αυτό εδόθη, γιατί ο πατέρας του Αυτόλυκος, είχε προκαλέσει τον θυμό πολλών ανθρώπων (ρήμα oδύσσομαι).

Επιμέλεια-Ανάρτηση: Τάκης Ευθυμίου