Καβουρδιστήρι-Καφόμυλος

ΚΑΒΟΥΡΔΙΣΤΗΡΙ & ΚΑΦΟΜΥΛΟΣ

[Άρωμα καφέ]

του Τάκη Ευθυμίου

 Καβουρδιστήρι & καφόμυλος από το Νεοχωράκι

Την εποχή που απουσίαζαν τα καφεκοπτεία και ο καφές ήταν δυσεύρετος, οι χωριανοί μας προμηθεύονταν νωπούς πράσινους κόκκους καφέ από το ελεύθερο εμπόριο, τους στέγνωναν, τους καβούρδιζαν στο χειροκίνητο καβουρδιστήρι και στη συνέχεια τους άλεθαν στον καφόμυλο. Έτσι, εξασφάλιζαν το πολύτιμο υλικό για το καθημερινό τους καφεδάκι, που διαθέτει διεγερτικές και ευεργετικές ιδιότητες, χάρη στην καφεΐνη που περιέχει.

Το καβουρδιστήρι είναι ένα απλό οικιακό σκεύος που το κατασκεύαζαν οι σιδεράδες και οι φαναρτζήδες. Έχει σχήμα κλειστού κυλινδρικού δοχείου με πορτάκι απ' το οποίο έριχναν τους κόκκους του καφέ στο εσωτερικό του. Το καβουρδιστήρι φέρει σιδερένια σούβλα με ειδική λαβή για να στριφογυρίζει πάνω από τις φλόγες του τζακιού, ώστε οι κόκκοι του καφέ διαρκώς ν' ανακατώνονται και να καβουρδίζονται ομοιόμορφα.

Το καβούρδισμα είναι ο τρόπος που ξηροψήνονται και φρυγανίζονται με τη Βοήθεια της θερμότητας οι κόκκοι του καφέ. Κατά το καβούρδισμα οι κόκκοι χάνουν νερό και το χρώμα τους από πρασινωπό μεταβάλλεται σε καφετί. Επιπλέον, γυαλίζουν γιατί αποβάλλουν ένα αιθέριο έλαιο και αποκτούν ένα ευχάριστο χαρακτηριστικό άρωμα. Με το καβούρδισμα οι διεγερτικές ιδιότητες της καφεΐνης ελαττώνονται και ο καφές γίνεται πιο ελαφρύς, ώστε να μη διαταράσσει το νευρικό σύστημα αυτού που τον καταναλώνει.

Οι κάτοικοι του χωριού μας συνήθιζαν να καβουρδίζουν και κόκκους ρεβιθιού. Ακολουθούσε το άλεσμα των κόκκων σε μικρό χειροκίνητο μύλο χωριστά του καφέ από αυτούς του ρεβιθιού. Κατόπιν, δημιουργούσαν ένα μείγμα καφέ-ρεβιθιού που περιόριζε τις ισχυρές, διεγερτικές ιδιότητες και ήταν βεβαίως και οικονομικότερο.

   Κατά τη διαδικασία του καβουρδίσματος το σπίτι μοσχοβολούσε άρωμα... καφέ!