Ρουμελιώτικη συλλαβοφαγία

 ΤΑ ΝΕΑ Τ' ΧΟΥΡΙΟΥ

του Κώστα Κοντογιάννη

           -Μαρή, τα νέα τα 'μαθις; Παντρεύτ' κι του κουρίτσ'

           του πιο μικρό που 'ταν στην πόλ', η Λεν' τ' Παπακυρίτσ'

           -Μ' αυτό μαρ' είν' ακόμα κούτσ' κου!

           -Κούτσ' κου, αλλά θαυματουργούτσ' κου.

            Τουν πήρι του γαμπρό και π' γύρ'ζι, μουναχό τ'

            κι έτσι πάει κι αυτό, τουν έδισι του γάιδαρό τ'. 

            -Ξεκλέφτ' καν χτες τα πράματα απ' φύλαε ου Σταμου-Λίας

            κι στου σπαρμένου του χουράφ' μπήκαν τ'ς κυρά Μαρίας

            κι έκαναν, λέει, μιγάλ' ζημιά.

            -Κι κειο του βόιδ', μαρή τ' ουρθό;

            -Είχι κουβέντα, ντε, με μια...

            χήρα απ' του διπλανό χουριό.

            -Μαρή, ου ξεμυαλιασμένους. Ποιος! Του ζ'λαπ τ' Γκαβαλο-Σταθ'.

            Θα ' βγάλ', τα μάτια κι τα δυο η γ'ναίκα τ', αν του μαθ'...

            -Άικ'σις για γλέντια κι χαρές ιψές τ΄ς Μακρυκωσταίους;

            Έφερ' η Χάιδω από σακάτ' πέντ'-έξ, λέει, νουματαίους,

             κι αρραβώνιασαν την τρανή, την πρώτ΄, λέει κουπελιά τ'ς.

             Μακάρ' να ξουδευτεί κι αυτήν, να βγάλ' κι τη σειρά τ'ς.

             -Α, από τούτου χόρευαν κι γλένταγαν μαρή!...

             Καλό κουρίτσ' η Βαγγιλιώ, καλό κι μαζιμένου.

             Λιγάκ' τρανούτσ' κου βέβαια, αλλά ν'κουκυριμένου.

             Γυαλίζ΄του μούτρου τ'ς κι γιλάει ακόμα μουστερή

             κι ου πασαένας  ό,τ' ζητάει μια μέρα θα του βρει...

             Πάμι στη δ'λειά μας, λέου ιγώ, πριν έρθ' του μισημέρ'

             κι η Χάιδω από τέτοιες δ'λειές τις ξέρ' κι τ'ς παραξέρ'...

             Κι οπόχ' τα γένεια,

             έχ' κι τα χτένια...

             Άι στου καλό

             κι ταχιά τα ματαλέμι...