Ο θέρος

Ο   Θ Ε Ρ Ο Σ

Ο θέρος, αν και κουραστική γεωργική εργασία, αναμενόταν με ανυπομονησία από τους γεωργούς, αφού τότε αμείβονταν οι κόποι τους. Παραπάνω, γραφικό στιγμιότυπο από θερισμό σιτηρών στα ψωμοτόπια της γενέτειράς μας από τους αδερφούς Γεώργιο και Σταύρο Κορέλη, συντροφιά με τις γυναίκες τους (1961).

Ο ΘΕΡΟΣ

              Μπήκαν στο θέρο οι θεριστές, κάτω απ’ του ηλιού την πύρα,

              και τα δρεπάνια όπως βαρούν για το σταχυολουλούδι,

              γρικάς σκούσμ’ απ’ το θέρισμα, τρίξιμο ακούς τριγύρα,

              αυτιάζεσαι και σφύριγμα και καλαμιάς τραγούδι.

              Οι δεματιάδες ύστερα κοντά- κοντά παγαίνουν

              και πότ’ εδώ δασιές δραξιές, χερόβολ’ αλλού ανάρια

              δένουν με τα δεματικά και στα χωράφια σταίνουν

              δεμένα ορθά, σαν πρόβατα, λιμάρια ορθά, σαν κριάρια.

Γλωσσάρι

αυτιάζομαι= στήνω αυτί και ακούω με προσοχή.

δεματικό, το= είδος χόρτινης ζώνης, από βούρλα ή βρίζα ή καλαμοσιτάρι, για το δέσιμο του δεματιού των σταχυών.

δραξιά, η= χεριά.

λιμάρι, το= ποσότητα 3-4 χερόβολων θερισμένου σιταριού, με 3 λιμάρια σχηματίζεται ένα δεμάτι σιταριού.

χερόβολο, το= η ποσότητα σταχυού που πιάνει ο θεριστής με το ένα χέρι, χεριά, δραξιά, αδραξιά.

Ποίηση: Γιάννης Αν. Σαντάρμης

Φωτο-Επιμέλεια: Τάκης Ευθυμίου