Το ποδοσφαιράκι και οι κάλπικες μάρκες

Το ποδοσφαιράκι και οι κάλπικες μάρκες

[Παιδικά κι απερίσκεφτα]

Του Τάκη Ευθυμίου

Μαθητές γυμνασίου παίζουν ποδοσφαιράκι στη γειτονική Σπερχειάδα

(Πηγή φωτο: Κανέλλος Βασίλης)

Όπου υπάρχει μαθητόκοσμος ανθεί και το εμπόριο. Έτσι, δυο στέκια που συχνάζαμε στη ζούλα διέθεταν και …ποδοσφαιράκια. Το ένα στέκι ήταν του Κώστα στη μεσαία γειτονιά και το άλλο στην κάτω γειτονιά του Θαλή. Στου Κώστα υπήρχε και λάικα, εκείνο το τυχερό παιχνίδι με τις μπίλιες που αν κατάφερνες να τις τοποθετήσεις στη σωστή θέση, κέρδιζες πόντους και η λάικα ξερνούσε δεκάρικα και εικοσάρικα. Τα παιχνίδια αυτά επιτηρούσε η γιαγιά που ήταν σωστός Κέρβερος. Σπάνια ξεφεύγαμε από την επιτήρησή της και τότε κάναμε τις ζαβολιές μας. Κλείναμε τον διακόπτη για να μην ανάψει το φάουλ και σηκώναμε στα χέρια τα μπροστινά πόδια, προσπαθώντας να εξουδετερώσουμε την κατηφόρα και να τοποθετήσουμε τις μπίλιες εκεί που κέρδιζαν.  

Ο Θαλής είχε το πλεονέκτημα να βρίσκεται κοντά στο Γυμνάσιο, οπότε η πρόσβαση ήταν ευκολότερη, ακόμα και στα μεγάλα διαλείμματα για τους πιο τολμηρούς.

Ο Θαλής επί πλέον διέθετε και ποδήλατα προς ενοικίαση που ήταν η χαρά μας, αφού τότε ελάχιστοι είχαν δικά τους.

Κι εδώ γιαγιά επέβλεπε το παιχνίδι μας στο ποδοσφαιράκι για να μην κάνουμε παρασπονδίες. Όμως η ανέχειά μας μάς οδηγούσε αρκετές φορές σε κουτοπονηριές. Όταν μας έλειπε το πολυπόθητο πενηνταράκι-μάρκα για μια παρτίδα ποδοσφαιράκι σκαρφιστήκαμε το εξής: Μαζευόμασταν στο συνεργείο αυτοκινήτων στην πέρα γειτονιά που λειτουργούσε ο πατέρας του συμμαθητή μας Βασίλη κι εκεί λιμάραμε στη μέγγενη μεταλλικές ροδέλες στο μέγεθος του κέρματος (τα πρώτα χρόνια ήταν το πενηνταράκι, αργότερα λόγω του πληθωρισμού τιμαριθμοποιήθηκε σε δραχμούλα).

Στην τρελοπαρέα μας είχαμε κι ένα θαρραλέο συμμαθητή που δεν δίσταζε στη ζούλα να χώνει στη σχισμή αντί για κέρματα τις κάλπικες ροδέλες-μάρκες.

Όταν η γιαγιά κατά διαστήματα ετοιμαζόταν ν’ ανοίξει την κασέλα για να εισπράξει τα χρήματα, εμείς την κοπανάγαμε με φτηνές δικαιολογίες για ν’ αποφύγουμε τις κατάρες όταν ανάμεσα στα κέρματα αντίκριζε και τις ροδέλες.

Μια φορά όμως η ροδέλα, που προφανώς ήταν λίγο μεγαλύτερη από το κέρμα, φράκαρε στη σχισμή και το ποδοσφαιράκι δεν έδινε μπαλάκια. Τότε επενέβη η γιαγιά για να το ξεμπλοκάρει και ποιος την είδε και δεν φοβήθηκε, όταν  άρχισε τις βρισιές και τις κατάρες:

-Να του κοπούν τα χέρια και να του πάρει ο διάολος τον πατέρα, οποιονού το έκανε αυτό!!!

-Να του κοπούν, επαναλάμβανε δυνατά ο δράστης για να διώξει από πάνω του κάθε υποψία! Για τέλειο θράσος μιλάμε!