Λελέκια, νοήμονα πουλιά

ΛΕΛΕΚΙΑ ΝΟΗΜΟΝΑ ΠΟΥΛΙΑ

[Αληθινά περιστατικά]

(του Τάκη Ευθυμίου)

Τα λελέκια είναι νοήμονα πουλιά. Κάθε τους πράξη ελέγχεται με αυστηρότητα από ειδικό συμβούλιο ηλικιωμένων. Επειδή κουρνιάζει στις καμινάδες, εξοικειώνεται με την ανθρώπινη συμπεριφορά και «πιστεύει» πως όσα λένε οι άνθρωποι είναι αληθινά. Επειδή, επίσης, ξεκουράζεται και στα καμπαναριά, «ακούει» την ευαγγελική ρήση. «Ους ο Θεός συνέζευξε, άνθρωπος μη χωριζέτω» και έχει τις ίδιες μ’ εμάς ιδέες για τη συζυγική ζωή. Απίστευτα πράγματα λέγονται για τις συζυγικές σχέσεις των πελαργών. Το αρσενικό παρακολουθεί τη συμπεριφορά και διαγωγή της συντρόφου του και δεν της συγχωρεί κανένα παραστράτημα. Παρ’ όλ’ αυτά όμως, δεν κατορθώνει πάντοτε να προστατεύει τη συζυγική του τιμή. Αρκετοί χωρικοί έχουν γίνει μάρτυρες ερωτικών δραμάτων των πελαργών. Κάθε συζυγική απιστία εκδικάζεται στο συμβούλιο των πελαργών, που εξετάζει όλα τα ενδεχόμενα και ύστερα εκδίδει τελεσίδικη απόφαση, με πλήρη συνείδηση.

      Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός που συνέβη παλιά στη Λαμία. Κάποιος περίεργος και αργόσχολος τοποθέτησε ένα αυγό χήνας σε φωλιά λελεκιών. Η λελεκίνα το κλώσησε μαζί με τα δικά της. Όταν βγήκε απ’ το αυγό το χηνόπουλο, ο λέλεκας αγανακτισμένος την κατήγγειλε για κλεψιγαμία. Συγκροτήθηκε τότε το αρμόδιο συμβούλιο, ερεύνησε την απόφαση λεπτομερώς και εξέδωσε απόφαση θανάτου, η οποία εκτελέσθηκε με ραμφίσματα  των μελών του συμβουλίου, μπροστά στα έκπληκτα μάτια των ντόπιων κατοίκων.

  Το 1536, στους Δελφούς, συνέβη το εξής περιστατικό. Ένας πελαργός, προσπάθησε να σώσει  τα μικρά του, που παγιδεύθηκαν στη φωλιά κάποιας φλεγόμενης στέγης σπιτιού, κουβαλώντας νερό με το ράμφος του! Όταν όμως διαπίστωσε ότι ήταν αδύνατο να τα καταφέρει, προσγειώθηκε ανάμεσά τους και κάηκε μαζί τους μέσα στις φλόγες. Δίκαια, λοιπόν, αυτό το πουλί έγινε το έμβλημα των πυροσβεστών.

      Σχετικά με την παντοτινή λατρεία που δείχνει ο πελαργός στο ταίρι του, καταθέτω μια προσωπική εμπειρία, που βίωσα σε παιδική ηλικία στο χωριό μου, τον Άγιο Γεώργιο Φθιώτιδας. Εκεί, στο καμπαναριό της εκκλησίας του Αη Γιώργη, κάθε χρόνο, φώλιαζε ένα ζευγάρι πελαργών. Μια χρονιά όμως, από απροσεξία, η λελεκίνα ακούμπησε τ’ ανοιγμένα φτερά της στα ηλεκτροφόρα σύρματα και κεραυνοβολήθηκε. Μόλις το αρσενικό  αντιλήφθηκε την πελαργίνα να πέφτει στο έδαφος, προσγειώθηκε από πάνω της με μεγάλη αγωνία. Όταν διαπίστωσε ότι ήταν πια νεκρή, κλαψουρίζοντας με  απελπισία, άνοιξε τα φτερά του και πετώντας συνειδητά έπεσε πάνω στα ίδια θανατηφόρα σύρματα και αυτοκτόνησε, μη αντέχοντας το χαμό της συντρόφισσάς του. Αληθινή ιστορία, που μοιάζει με λυπητερό παραμύθι!

      Στον πελαργό αποδίδονται και άλλα εκπληκτικά χαρακτηριστικά, όπως εκείνο που τον θέλει να ρίχνει πολύτιμους λίθους και διαμάντια στο τζάκι όσων τον αγαπούν και τον φροντίζουν. Σχετικό είναι και το παρακάτω γεγονός. Κάποιος κακότροπος άνθρωπος χτύπησε έναν πελαργό με πέτρα και του έσπασε το πόδι. Γειτόνισσες γυναίκες λυπήθηκαν το πουλί, το πήραν στο σπίτι, του έδεσαν το πόδι, το περιποιήθηκαν κι όταν έγινε καλά, μετανάστευσε με τ’ άλλα λελέκια. Την άνοιξη ξαναγύρισε ο πελαργός στο σπίτι που θεραπεύθηκε και βλέποντας απ’ έξω τις ευεργέτισσες γυναίκες που κάθονταν, τις γνώρισε κι ανοίγοντας το ράμφος, άφησε μπροστά τους διαμάντι, που το βρήκε, όταν αποδημούσε!