TREILER

Το παρόν Ιστολόγιο έχει σκοπό να περισώσει & να προβάλλει τη ρουμελιώτικη ιστοριολαογραφία -

Τετάρτη 25 Ιανουαρίου 2017

Καρδαραντώνης & Καραϊσκάκης



Ο Καρδαραντώνης κι ο Καραϊσκάκης


Τα πρώτα χρόνια του επαναστατικού αγώνα του 1821 ο Καραϊσκάκης κατείχε το αρματολίκι Αγράφων και Τυμφρηστού. Στο ασκέρι του κατατάχτηκαν αρκετοί κλεφτοαρματολοί της Δυτικής Φθιώτιδας. Μεταξύ αυτών ήταν και ο Καρδαραντώνης, καταγόμενος από τη Σκόρλια.
Τέταρτο Αγόρι του Νικολάου Καρδάρα ήταν ο Αντώνιος Νικ. Καρδάρας (ο ξακουστός Καρδαραντώνης), που όμως στις καταστάσεις γράφονταν Δημήτριος Αντωνίου. Η αιτία της αλλαγής του ονόματος και επωνύμου, ήταν ο θάνατος του πατέρα του, όταν επισκέφτηκε τους συγγενείς του με τον Βασίλειο Μπουσελή. Επιστρέφοντας για τη Σκόρλια έλαβαν μέ­ρος σε μια μάχη με φίλο τους οπλαρχηγό. Σκοτώθηκε ο Δημήτριος Καρ­δάρας και ο υιός Ιωάννης Δ. Καρδάρας. Επέστρεψε ο Βασίλειος Μπουσελής και έφερε τα άσχημα νέα. Τότε οι Καρδαραίοι το επώνυμο τους το έκαναν Δημητρίου.
Ο Καρδαραντώνης το άλλαξε τελείως: Δημήτριος Αντωνίου. 
Τα παιδιά του Ιωάννη το επώνυμο τους το έκαναν Ιωάννου. Λίγοι γέροντες γνώριζαν αυτή την αλλαγή του Αντώνη, γιατί μόνο στα χαρτιά γραφόταν. Όλο το χωριό και οι φίλοι τον ήξεραν Καρδαραντώνη.

Ο Αντώνης ήταν αποφασιστικός και έμπειρος άνθρωπος στις μάχες. Είχε καλά προτερήματα, αστείος και μπεσαλής στις υποσχέσεις του. Έ­λεγε: "η τέχνη και τα σχέδια κερδίζουν τις μάχες". Ήταν πάντα ανοιχτό­καρδος, ετοιμόλογος και καλαμπουρτζής όπως έλεγαν οι γέροντες και οι άνθρωποι που τον γνώρισαν και τον έκαναν παρέα. Τον αγαπούσαν και τον ήθελαν στις παρέες τους και στα τμήματα οι οπλαρχηγοί. Οι γέ­ροντες εξιστορούσαν το παρακάτω γεγονός που εξηγούσε γιατί τον φώναζαν μερικοί "Αβάσκιμο".  
Είχε δημιουργήσει ένα ξεκαρδιστικό συμβάν με τον Καραϊσκάκη. Στο τμήμα του ήταν και άλλοι Σκορλιώτες, που το διέδωσαν στο χωριό. Σε μια καλοκαιρινή πεζοπορία σε περιοχή της Ευρυτανίας όταν έφθασαν σε μια πηγή, έκαναν λίγη στάση, να ξεκουραστούν, να δροσιστούν και να πά­ρουν νερό, καθώς ήταν κουρασμένοι και ιδρωμένοι λόγω της δύσκολης πορείας. Διαμαρτύρονταν αναμεταξύ τους, όχι όμως και στον ίδιον τον Καραϊσκάκη. Ο Αντώνης Καρδάρας ή Δημήτριος Αντωνίου του πρότεινε το ερώτημα: "Καπετάνιο, σαν έμπειρος και γνήσιος οπλαρχηγός μήπως γνωρίζεις και μπορείς να προμηθευτείς κανένα φάρμακο, να μην ερεθί­ζονται (συγκαίονται) τα σκέλη μας από τον ιδρώτα;". Ο Καραϊσκάκης ό­μως ήταν και αυτός ετοιμόλογος και αστείος. Σηκώνει αμέσως την φουστανέλα του ψηλά χωρίς να φοράει το βρακί του και καθρεπτίζει τον Α­ντώνη και τους απέναντι αγωνιστές. Αυτός ο τρόπος βέβαια ήταν από α­γάπη και όχι για ταπεινοφροσύνη προς τον Αντώνη και τους άλλους . Ή­θελε να τους δείξει, ότι δεν φορούσε το βρακί του, αεριζόταν και δεν ί­δρωνε. "Έτσι λεβέντες μου να κάνετε και εσείς", τους είπε. Γέλασαν όλοι οι αγωνιστές. Ο Καρδαραντώνης όμως χαριτολογώντας έδωσε μια ακα­τάλληλη απάντηση στον οπλαρχηγό του. "Να μην αβασκαθείς καπετάνιο, παλικάρι είσαι σαν το Σβέλτο μου". Δηλαδή τον παρομοίασε με το γαϊδαρομούλαρο που είχε λάφυρο από τη μάχη της Ρεντίνας. Το ζώο και το ό­νομα ήταν γνωστό, σε όλους τους αγωνιστές και στον ίδιο τον Καραϊσκά­κη. Γελώντας ο Καραϊσκάκης και χωρίς να του κακοφανεί, είπε στον Α­ντώνη: "Ε, όχι και έτσι Αντώνη". Ο Αντώνης κατάλαβε το λάθος του και προσπάθησε να δικαιολογηθεί. "Να με συγχωρείς καπετάνιο, εμείς οι Σκορλιώτες πολλές φορές είμαστε απότομοι και το μυαλό μας είναι πά­νω από την σκούφια μας". Ο Καραϊσκάκης όχι μόνο δεν του κακοφανεί, αλλά έδωσε και συγχαρητήρια στον Αντώνη.
Αυτόν τον ευχάριστο τρόπο είχε ο αγράμματος Καραϊσκάκης και γι’ αυτό τον αγαπούσαν και έκανε τα κατορθώματα του. Γελώντας δυνατά όλο το ασκέρι, έβγαλαν τα βρακιά τους και συνέχισαν την πορεία τους, πειράζοντας τον Αντώνη λέγοντας ότι δε θα βρεθεί κακό μάτι να τον ματιάσει. Γι’ αυτό τον έλεγαν "Αμάτιαστο". 
Τους καλοκαιρινούς μήνες γίνονταν συχνές τουρκικές επιδρομές και οι αγωνιστές αργούσαν να επισκεφθούν τα σπίτια τους. Ήταν άπλυτοι και γεμάτοι ψείρες. Ο Καραϊσκάκης ήταν απλός και γνήσιος άνθρωπος, ένιωθε τον πόνο και την υπομονή τους. Όπως έλεγαν οι προγονοί μας, ήταν τολμηρός και εξυπνότατος. Προσπαθούσε πάντα για το καλό των αγωνιστών και της πατρίδας του. Πολλοί μπορεί να μην το πιστεύουν αυτό το γεγονός. Οι παππούδες όμως το βεβαίωναν και δεν είχαν κανέ­να λόγο να πουν ψέματα. 
Διαδόθηκε ότι ο Καραϊσκάκης έκανε ένα παρόμοιο περιστατικό, ό­ταν υπηρετούσε στο χαρέμι του Αλή Πασά στα Γιάννενα. Όμως εκείτο έκανε σκόπιμα. Ήθελε να δείξει στον Πασά ότι "εδώ σε γράφω Αλή". Το κατάλαβε ο παμπόνηρος Τούρκος και ήθελε να τον θανατώσει, ό­μως οι παρακλήσεις των παραβρισκόμενων και η διασκέδαση γλίτωσαν από το θάνατο τον Καραϊσκάκη. Το πώς έγινε νομίζω θα το έχουν α­κούσει πολλοί.
Ο Πασάς διοργάνωσε ένα γλέντι στο χαρέμι του. Μέσα στο μεγάλο σαλόνι του, έπιασε την επίσημη θέση και απολάμβανε το ναργιλέ του και το θέαμα. Αφού τελείωσε το φαγοπότι και μπήκανε στο κέφι, σηκώ­θηκαν για το χορό. Μπήκε και ο τετραπέρατος Καραϊσκάκης. Όταν έ­σερνε το χορό, έκανε πολλά ευχάριστα αστεία, χειροκροτούσαν και γέλαγαν όλοι και ο ίδιος ο Πασάς. Σε έναν ενθουσιώδη γύρο του χορού ο Καραϊσκάκης έκανε το θαύμα του. Όταν έφτασε μπροστά στον Αλή, έ­κανε μια εντυπωσιακή τούμπα. Ακουμπώντας τα χέρια του στο δάπεδο, γύρισε τα πόδια του προς πάνω και η φουστανέλα του κατέβηκε προς το κεφάλι του. Έτσι η γύμνια του ήταν ορατή και στραμμένη προς την πολυθρόνα του Πασά. Γέλασαν όλοι όπως και ο Πασάς. Μεγάλη η προ­σβολή όμως για τον Αλή. 
Αυτή ήταν η φυσιογνωμία του αγράμματου και απροστάτευτου παι­διού της καλόγριας. Η ικανότητα και οι καλοί τρόποι τον τίμησαν με το βαθμό του Αντιστράτηγου. Να φαντασθεί και ο καθένας μας τι θα ήταν εάν δεν τον βασάνιζε και η αγιάτρευτη αρρώστια. Τον πίκραιναν όμως και οι αντιζηλίες, οι κόντρες και μυστικές συμφωνίες, ανάλογα με τα συμφέροντα του καθένα. Το θάρρος και η πλούσια εμπειρία του θα πρόσφερε διπλάσια καλά για την πατρίδα του. Στο τέλος αδικήθηκε και πληρούσε τη δράση και τις θυσίες του.
Ο Καρδαραντώνης, όπως ακούστηκε, έχασε τρία αγόρια στις μάχες.
Άγνωστο το έτος που ερχόταν μια τουρκική φάλαγγα από την Θεσ­σαλία για το Καρπενήσι, Επικεφαλής ήταν αράπης αξιωματικός. Οι Έλληνες έστησαν ενέδρα σε ένα απότομο γκρεμνό της περιοχής Φουρνά. Διέλυσαν τη φάλαγγα και φόνευσαν τον αράπη αξιωματικό. Αυτή η τοποθεσία λέγεται "Στου Αράπη τον Γκρεμνό". Σε αυτή τη μάχη ο Α­ντώνης κέρδισε ως λάφυρο ένα ζηλεμένο άλογο, έξυπνο και γρήγορο στην περπατησιά του. Το ονόμασε Σβέλτο. Όταν του σφύριζε συνθημα­τικά, έτρεχε κοντά του. Ξακουστός ο Σβέλτος στο χωριό και στους αγω­νιστές. Γιατί τις περισσότερες φορές ήταν μαζί του. Πολλοί ίσως να έ­χουν ακούσει περισσότερα. Έλεγαν, όταν επέστρεφε ο Αντώνης στο χωριό και ακούγονταν ο κροταλισμός της άρματας: "Έρχεται ο Αντώ­νης με το Σβέλτο".

Του Κων/νου Κολοκύθα από το βιβλίο του: ΣΚΟΡΛΙΑ-ΠΥΡΓΟΣ-ΠΤΕΛΕΑ, ιστορική διαδρομή
Επιμέλεια-Ανάρτηση: Τάκης Ευθυμίου

1 σχόλιο:

ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ είπε...

Αυτοί οι "αγράμματοι" μα τόσο σπουδαίοι έβαλαν τη σπίθα στο μπαρούτι της λευτεριάς!