Η αποθέωση του ελέους
και της φιλανθρωπίας.
Τα είδα όλα με τα μάτια μου
(Τελικά ο ανθρωπισμός, η ευσυνειδησία και η δίχως όρια προσφορά στον
διπλανό και στον συνάνθρωπο λαμβάνουν χώρα κάθε μέρα στο Γ. Ν. Λαμίας.)
Είναι λιγότερο από μία εβδομάδα τώρα που βρέθηκα, εμπερίστατος, από τις πλαγιές του Ανατολικού Τυμφρηστού, στο Κέντρο Υγείας Μακρακώμης και στη συνέχεια, μέσα από την γνωστή και ακολουθητέα διαδρομή, στα έκτακτα περιστατικά του Γενικού Νοσοκομείου Λαμίας, στο θάλαμο βραχείας νοσηλείας στη συνέχεια, και τελικά στο θάλαμο νοσηλείας 523 κάποιας κλινικής των υψηλών ορόφων.
Και ενώ όλα πηγαίναν καλά για εμένα, ξαφνικά ο κύριος Σπύρος, εμπερίστατος κι αυτός, από την Οπουντία Λοκρίδα, παρουσίασε επιδείνωση της κατάστασης του κι εκεί μπροστά στα μάτια μου έγιναν όλα. Εκεί μπροστά στα μάτια μου διεπίστωσα πόσο μεγάλον αγώνα δίνουνε οι κατασυκοφαντημένοι ιατροί και οι γιάτρισσες του κατασυκοφαντημένου δημοσίου συστήματος υγείας, αλλά και οι νοσηλεύτριες και οι νοσηλευτές, για να ανατάξουν αυτόν τον συνάνθρωπο. Εκεί διεπίστωσα το μέγεθος της ανιδιοτελούς προσφοράς και της φιλανθρωπίας αυτών των ανθρώπων. Μου ήταν αδιανόητο ότι, οι άνθρωποι αυτοί, πέρα από την καθαρά υπαλληλική τους ιδιότητα, δίνουνε κάθε μέρα την ψυχή τους για να σώσουνε έναν “ξένο” άνθρωπο. Η κινητοποίηση ήταν άμεση, αφού, μέσα σε ελάχιστα λεπτά, κατέφτασαν οι γιατροί της καρδιολογικής και σε συνεργασία με τους υπάρχοντες συναδέλφους τους, ανέταξαν και μετέφεραν στην εντατική τον κ. Σπύρο. Δυστυχώς αργότερα εξέπνευσε.
Ποτέ δεν θα ξεχάσω αυτή την σημερινή μου εμπειρία και το δέος και τον θαυμασμό που μετέφερε σε εμένα, έναν απλό θεατή, η ευσυνειδησία και η συνέπεια αυτών των ανθρώπων.
Συμπατριώτες της Στερεάς Ελλάδας, στηρίξτε και εμψυχώστε τους επιστήμονες και το νοσηλευτικό προσωπικό του Εθνικού Συστήματος Υγείας. Είναι η μόνη μας ελπίδα.
Γράφω εγώ ο γιος τ’ κυρ – Κώστα,
ο επιλεγόμενος και Γκουρπάνης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου