ΟΙ ΚΟΝΤΟΓΙΑΝΝΑΙΟΙ
(του Μπάμπη Μώκου)
Το Δημοτικό μας τραγούδι ήταν εκείνο που διαφύλαξε σαν κόρη οφθαλμού τις
μάχες και τις ανδραγαθίες των Ελλήνων στο 1821, που η επίσημη ιστορία δυστυχώς
αποσιώπησε. Αλλά δεν τις αποσιώπησε ο λαός...
Κατά πώς αναφέρει ο ειδικός ερευνητής Λεκάκης, το 1789 ο δερβέναγας
του Αλή -Πασά Γιουσούφ Αράπης εκστρατεύει με 3.000 Τουρκαλβανούς εναντίον
των αρματολών της Θεσσαλίας και Ρούμελης. Αντιδρούν οι Κοντογιανναίοι. Γενάρχης
τους ήταν ο "ένδοξος και μεγαλοπρεπής" (κατά τον Κασομούλη) Γιαννάκης
Κοντογιάννης, αρματολός Πατραντζικίου (Υπάτης), ο οποίος πολεμούσε τους
Τούρκους από το 1750. Μετά το θάνατό του, αντί να κληροδοτήσει σπίτια, παλάτια
και άλλα έχοντα στους γιούς του Κωνσταντή και Μήτσο, τους κληροδότησε το όραμα
της επανάστασης. Αυτοί αντέταξαν στον Τούρκο ισχυρή αντίσταση, αλλά
διασκορπίστηκαν και συνέχισαν τον πόλεμο ως κλέφτες. Τελικά, σε μια μάχη κοντά
στη γέφυρα της Τατάρνας στην Ευρυτανία (αρχές του 19ου αιώνα ) ο Κωνσταντής
σκοτώνεται και αιχμαλωτίζεται ο γιός του ο Νικολάκης.
Αργότερα ο Νικολάκης εξαγοράζεται και χωρίς να πτοηθεί από το
προηγούμενο τραυματικό βίωμά του, έλαβε μέρος στην επανάσταση του 1821, μαζί με
τον θείο του Μήτσο Κοντογιάννη.
Ποιος καλείται να περάσει στην αθανασία την αντίσταση και επανάσταση των
Κοντογιανναίων; Μα φυσικά το δημοτικό μας τραγούδι: Ο λαός βάζει... αγγελιαφόρο
να φέρει το μαντάτο στην Κοντογιάνναινα, γιατί αυτή είναι μάνα, είναι θηλυκό
που φέρνει ζωή, κι αυτή προόρισται να κλάψει, να μοιρολογήσει, σε μια σκηνή που
μας αποδεικνύει το πόσο το Δημοτικό μας Τραγούδι, είναι συνέχεια της αρχαίας
ελληνικής τραγωδίας.
"Το τι
μαντάτα μου ‘φερες από τους Καπετάνους;"
"Πικρά
μαντάτα σου ‘φερα από τους Καπετάνους".
"Το
Νικολάκη πιάσανε τον Κωνσταντή βαρέσαν..."
"Που ‘σαι μανούλα, πρόφτασε, πιάσε μου το κεφάλι,
και
δέστο μου σφιχτά-σφιχτά, για να μοιρολογήσω.
Και ποιόν να κλάψω απ’ τους
δυο, ποιον να μοιρολογήσω;...".
Προδημοσίευση από την βελτιωμένη έκδοση του βιβλίου του Μ. Μώκου "Ναι,
είναι ...παυσίλυπα"- "Μαγιά και...Μαγεία.-
Επιμέλεια-Ανάρτηση: Τάκης Ευθυμίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου