Πλατάνια του χωριού Άγιος Γεώργιος Φθ/δας με τη δική τους ιστορία

 

ΠΛΑΤΑΝΙΑ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΜΟΥ ΜΕ ΤΗ ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ ΙΣΤΟΡΙΑ

[Του Τάκη Ευθυμίου]

Το χωριό μου Άγιος Γεώργιος Δυτικής Φθιώτιδας είναι από τα νεότερα χωριά της περιοχής (1910), αφού αποτελεί συνέχεια της Μητροπολιτικής Ζιώψης που εγκαταλείφθηκε λόγω καθιζήσεων του εδάφους.

Επειδή βρίσκεται χτισμένο κατά μήκος του Σπερχειού ποταμού, στη στενότερη κοιλάδα του, διαθέτει πλούσιο υδροφόρο ορίζοντα και ως εκ τούτου πλούσια υδρόβια βλάστηση. Ένα από τα συχνότερα υδροχαρή δέντρα που συναντάμε στο χωριό μας είναι ο πλάτανος.

Πλατάνια με κάποια ιδιαίτερη ιστορία, άξια αναφοράς, υπήρχαν στο χωριό μας και τα αναφέρουμε, επειδή για μας τους Αγιωργίτες έχουν συναισθηματική, κυρίως, αξία.

1.Ο πλάτανος που έκαψαν οι Γερμανοί

Ότι απόμεινε από την Γερμανική πυροπάθεια το 1944

Στο κέντρο του χωριού, δίπλα από το Παπαχαραλαμπέικο σπίτι, απέναντι από την ταβέρνα του Γιώργου Πατρίκαλου βρισκόταν ένας τεράστιος πλάτανος, σήμα κατατεθέν για το χωριό μας. Αυτός έπεσε θύμα, μαζί με τα σπίτια, της πυρπόλησης των Γερμανών κατά την αποχώρησή τους τον Αύγουστο του 1944.

Η παραπάνω σχετική φωτογραφία της Μαρίας Χρουσάκη (Ιαν. 1945), εθελόντριας του Ερυθρού Σταυρού, δείχνει το κουφάρι του εν λόγω πλάτανου. Σε πείσμα αυτής της καταστροφής ο πλάτανος σύντομα αναγεννήθηκε από τη φύση του και θέριεψε ακόμη περισσότερο, όπως δείχνει και η παρακάτω φωτογραφία στα μέσα της δεκαετίας του 1950.

Σήμερα διασώθηκε παραφυάδα του στο ίδιο σημείο με πέτρινη κρήνη στη ρίζα του, ευχάριστο αποκούμπι για τους περαστικούς.

Ο πλάτανος στα μέσα της δεκαετίας του 1950 με πυκνή φυλλωσιά

2. Το πλατανόδασος στα Διπόταμα Σπερχειού

Το πλατανόδασος στα Διπόταμα Σπερχειού

Το πλατανόδασος στα Διπόταμα Σπερχειού αποτελεί ένα ειδυλλιακό τοπίο, χάρμα οφθαλμών όλες τις εποχές με την φανταχτερή εναλλαγή των χρωμάτων από εποχή σε εποχή.

Η διάνοιξη του αυτοκινητόδρομου Λαμίας-Καρπενησίου κατέστρεψε ένα τμήμα του. Επίσης και οι παλιότερες πλημμύρες του Σπερχειού αφάνισαν άλλο παρόχθιο τμήμα του, τα οποία όμως συνεχώς αναγεννιόνται, αφού επικρατούν ευνοϊκές συνθήκες.

Αποτελεί χώρο εκδρομικών εξορμήσεων των φυσιολατρών. Παλιότερα που λειτουργούσε το Γυμνάσιο-Λύκειο ήταν ο αγαπημένος χώρος των σχολικών περιπάτων και μαθημάτων πατριδογνωσίας.

3. Ο πλάτανος στις βρυσομάνες της Ζιώψης

Ο γερο–πλάτανος με τους βρυσούλες στη Ζιώψη, που νανούρισαν με το κελάρυσμά τουςκαι ξεδίψασαν  με το κρουστάλλινο νερό τους, γενιές και γενιές. 

Στην πλατεία της Ζιώψης, όταν οι κάτοικοι έφεραν το νερό, κάποιος θέλησε να φυτέψει έναν πλάτανο με τις ρίζες του. Τον στήριξε μ’ ένα ίσιο πλατανίσιο κλωνάρι-παλούκι. Το φυτό που προορίζονταν να βλαστήσει ξεράθηκε και ω! του θαύματος βλάστησε το κλωνάρι που χρησίμευε ως παλούκι κι έτσι δημιουργήθηκε ο σημερινός τεράστιος πλάτανος με τα θεόρατα κλωνάρια και το πυκνό φύλλωμα που δεσπόζει στο κέντρο της πλατείας.

Η πλατεία χρησιμοποιούταν ως χοροστάσι για όλα τα γλέντια και τα πανηγύρια. Μάλιστα των Αγίων Πάντων κάθε χρόνο ο Πολιτιστικός Σύλλογος Αγιωργιτών Λαμίας πραγματοποιούσε εκεί ετήσιο πανηγύρι με τη συμμετοχή ζωντανής δημοτικής ορχήστρας, ύστερα από πανηγυρική Θεία Λειτουργία που γινόταν στον Αη – Νικόλα.

ΟΙ ΒΡΥΣΟΥΛΕΣ 

                                                    Στη σαρμανίτσα , μάνα μου, γλυκά μ’ αποκοιμούσες

                                                    κι ύπνο απ’ τα δέντρα κάλαγες, δροσιά από τα λουλούδια,

                                                   βρυσούλες καντιοστάλαχτες και καθαρονερούσες

                                                   τώρα με νανουρίζουνε μ’ αλλιώτικα τραγούδια.

 

                                                  Κάτου απ’ το γερο – πλάτανο κυλάνε τα νερά τους,

                                                 παίρνω νερό και νίβομαι, μαντήλι και σφουγγιέμαι,

                                                 να ξαποστάσω κάθομαι μια στάλα εκεί κοντά τους

                                                και τ’ όμορφο μουρμούρι τους ακούω κι αποκοιμιέμαι.

                          Γιάννης Αν. Σαντάρμης

Γλωσσάρι

καντιοστάλαχτη, η= αυτή που στάζει κάτι καθαρό.

σαρμανίτσα, η= ξύλινη βρεφική κούνια, ίδια σαν σκάφη, με βάση οριζόντια, που δεν κουνιέται, αντίθετα, το μπισίκι κουνιέται.

 

4. Τα πλατάνια της πλατείας

               Ο ανδριάντας του ομηρικού Αχιλλέα κάτω από τα βαθύσκιωτα πλατάνια της πλατείας του Αγίου Γεωργίου

Στο χώρο της σημερινής πλατείας υπήρχαν τεράστια, αιωνόβια πλατάνια όπου πιτσιρικάδες, τη δεκαετία του ’70, τον είχαμε καθιερώσει ως χώρο παιχνιδιού.  Στα κλωνάρια του είχαν δέσει χοντρές τριχιές – παλαμάρια, που είχε φέρει από καράβια ο Β. Ζιώγας και οι τολμηρότεροι αιωρούνταν επικίνδυνα, κάνοντας τον Ταρζάν.

Σήμερα τα υπάρχοντα πλατάνια στην πλατεία είναι απομεινάρια εκείνων.

5. Ο πλάτανος και η βρυσούλα του Αλέξη

Το Κακόπλαγο απέναντι από το Σπερχειό

Στην πέρα συνοικία του χωριού μας απέναντι από τον νερόμυλο του Γόνη στο Κακόπλαγο υπήρχε ένας τεράστιος πλάτανος όπου από τη ρίζα του ανάβλυζε λιγοστό, αλλά δροσερότατο νερό. Κάθε απόγευμα τα καλοκαίρια πηγαίναμε και υπομονετικά με τη σειρά γεμίζαμε τις φτσέλες και τα παγούρια για να απολαύουμε τη δροσιά του, μιας και στο σπίτι δεν διαθέταμε τότε, δεκαετία του 1960, ψυγεία.

Ο πλάτανος και η βρυσούλα του Αλέξη ήταν για μας μια όαση στην κάψα του καλοκαιριού!

 

 Επιμέλεια-Ανάρτηση: Τάκης Ευθυμίου