Λαμιακός πόλεμος

Ο ΛΑΜΙΑΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ

[Επιμέλεια: Τάκης Ευθυμίου]

Ενάμιση αιώνα μετά τη θυσία του Λεωνίδα, οι Θερμοπύλες ξανάγιναν θέατρο πολέμου, αυτή τη φορά α­νάμεσα σε Έλληνες. Ήταν το 323 π.Χ. και ήταν η χρονιά που πέθανε ο Μέγας Αλέξανδρος στη μακρινή Βαβυλώνα. Η αναγγελία του θανάτου του έπεσε σαν κεραυνός στις ελ­ληνικές πόλεις.

Ο φανατικός πολέμιος των Μακεδόνων, Δημοσθένης, ή­ταν εξόριστος από την Αθήνα. Όμως, το αντιμακεδονικό μέτωπο είχε αρχηγούς τον Υπερείδη και τον Λεωσθένη που θεώρησαν την ευκαιρία χρυσή: στην Εκκλησία του Δήμου αγόρευσαν υποστηρίζοντας ότι είχε έρθει η ώρα η Αθήνα και η Ελλάδα όλη να απαλλαγούν από τους Μακεδόνες. Ο γέρος αρχηγός της μερίδας που ήθελε δια­τήρηση της ειρήνης, Φωκίων, ήταν ανήμπορος να ανα­στρέψει το κλίμα. Με ψήφισμα της, η Εκκλησία του Δήμου αποφάσισε πόλεμο. Ο Λεωσθένης ορίστηκε στρατηγός. Αιτωλοί, Αχαιοί, Αρκάδες και Κορίνθιοι έσπευσαν να συμπολεμήσουν.

Στις Θερμοπύλες, μαζεύτηκε στρατός 30.000 ανδρών, α­νάμεσα στους οποίους ήταν και 8.000 μισθοφόροι που ο Λεωσθένης είχε στρατολογήσει ξοδεύοντας πενήντα τά­λαντα. Με στρατό 13.000 πεζών και εξακοσίων καβαλά­ρηδων, ο Αντίπατρος εκστράτευσε από τη Μακεδονία με πρόθεση να καταστείλει την επανάσταση στη Νότια Ελλάδα.

Η μεγάλη μάχη έγινε στην Ηράκλεια των Θερμοπυλών, κοντά στον μετέπειτα Μώλο. Νίκησαν οι Αθηναίοι και οι σύμμαχοι τους. Ο Αντίπατρος υποχώρησε στη Λαμία και ο­χυρώθηκε εκεί. Ο πόλεμος που συνεχίστηκε ονομάστηκε Λαμιακός. Ο Λεωσθένης πολιόρκησε τη Λαμία αλλά σε μια μάχη σκοτώθηκε. Οι Αθηναίοι εξέλεξαν νέο στρατηγό τον Φωκίωνα που αποποιήθηκε το αξίωμα. Ανέλαβε ο Αντίφιλος. Όσο να γίνουν όλα αυτά, η πολιορκία είχε χα­λαρώσει, ενώ αρκετοί από τους συμμάχους τα είχαν παρατήσει και είχαν επιστρέψει στα σπίτια τους. Και από τη Φρυγία της Ασίας επερχόταν ο Λεοννάτος με ενισχύσεις.

Ο Αντίφιλος προχώρησε στη Θεσσαλία με σκοπό να τον ανακόψει. Δόθηκε φοβερή μάχη ιππικού, στην οποία ο Λεοννάτος σκοτώθηκε. Όμως, το πεζικό του, περίπου 20.000 άνδρες, προχώρησε ανενόχλητο κι έφτασε στη Λαμία όπου ενώθηκε με τις δυνάμεις του Αντίπατρου. Ο Αντίπατρος πραγματοποίησε έξοδο, ενώ από την Ασία κα­τέφθαναν και οι δυνάμεις του Κρατερού. Η νέα μεγάλη μά­χη δόθηκε στην Κρανώνα της Θεσσαλίας. Ήταν το 322 π.Χ. και οι Αθηναίοι με τους συμμάχους υπέστησαν οδυ­νηρή ήττα. Οι πολλοί έφυγαν. Έμειναν να συνεχίσουν τον πόλεμο οι Αθηναίοι και οι Αιτωλοί. Ο Αντίπατρος πέρασε τις Θερμοπύλες κι έφτασε στη Θήβα.

Στη θάλασσα, ο αθηναϊκός στόλος νικήθηκε από τα 240 μακεδονικά πλοία που ναυαρχούσε ο Κλείτος. Οι Μακεδόνες έκαναν απόβαση στην Αττική αλλά ο Φωκίων τους αντιμετώπισε νικηφόρα και τους εξανάγκασε να φύ­γουν. Όμως, στη Θήβα στάθμευε απειλητικός ο Αντίπατρος. Ως πολιτικά φίλος των Μακεδόνων, ο Φωκίων τον έπεισε να μην εισβάλει στην Αθήνα.

Οι όροι του ήταν βαρείς: οι Αθηναίοι υποχρεώθηκαν να α­φαιρέσουν τα πολιτικά δικαιώματα όσων είχαν εισόδημα κάτω από 2.000 δρχ. (επιβολή τιμοκρατικού πολιτεύμα­τος), να δεχτούν μακεδονική φρουρά στη Μουνιχία και να πληρώσουν τα έξοδα του πολέμου. Ίμβρος, Λήμνος, Σκύρος και Σάμος αφαιρέθηκαν από την αθηναϊκή ηγεμο­νία. Η απαίτηση του Αντίπατρου να του παραδοθούν οι Δημοσθένης, Υπερείδης και άλλοι αντιμακεδόνες απορρίφθηκε. Η συνθήκη υπογράφτηκε τον Σεπτέμβριο του 322 π.Χ.

Ο Αντίπατρος εξαπέλυσε ανθρωποκυνηγητό για να συλ­λάβει τους αρχηγούς του αντιμακεδονικού μετώπου. Ο Δημοσθένης πρόλαβε και αυτοκτόνησε (322 π.Χ.). Όλοι οι άλλοι συνελήφθησαν στην Πελοπόννησο και εκτελέστηκαν.

Πηγή: ΕΘΝΟΣ της Κυριακής-Πατριδογνωσία