Η αντάρα

Η ΑΝΤΑΡΑ

του Γιάννη Σαντάρμη

               Απόψε η νύχτα ανάβροχη και ασπροβουρκωμένη,

               αντάρες φέρνει απ’ τα βουνά και ντούχνες κουβαλάει,

               πρόβατο μες στο σούρουπο κανένα δεν προβαίνει,

               μονάχα ο λύκος φαίνεται, ο λύκος περπατάει.

               Κάποτε κάνα βέλασμα απ’ τα μαντριά αγροικιέται

               και κάνα απόφωνο βαθύ και σαλαγή τσοπάνη

               κι απ’ τις αχυροκάλυβες σταλοβολιά κρεμιέται,

               σα να ‘ναι στις αστρέχες τους καθάριο λες στεφάνι.

Γλωσσάρι

αγροικώ = ακούω, νιώθω, καταλαβαίνω.

αντάρα, η = ομίχλη, καταχνιά, κατσιφάρα.

αστρέχα, η = το γείσο της στέγης απ’ όπου στάζουν τα βροχόνερα.

ντούχνα, η = πυκνός καπνός, ομίχλη.

σαλαγή, η = φωνή ή σφύριγμα βοσκού στο κοπάδι για να ξεκινήσει ή ν’ αλλάξει κατεύθυνση.