Η ΒΟΥΡΓΑΡΑ
του Γιάννη Σαντάρμη
Μελισσουργέ μου πλουμιστέ, βουλγάρα μου πανώρια,
σα σε θωρώ στους ουρανούς απάνω ανεβασμένη,
μου φεύγει κάθε μου καημός και κάθε μου ανημπόρια
και κόσμοι μέσα μου ξυπνούν γλυκιοί και διαμαντένιοι.
Κι όταν κάποτε αυτιάζομαι τραγούδι για να σέρνεις,
τραγούδι που αχολαλεί, που βροντερό αγροικιέται,
τότε ποθοπλαντάζομαι, το λογισμό μου παίρνεις
κι ούτε η χαρά μου λέγεται κι ούτε και μολογιέται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου