Ο ασίκης του χορού

Ο ΑΣΙΚΗΣ ΤΟΥ ΧΟΡΟΥ

του Γιάννη Σαντάρμη

            Εδώ που γίνεται ο χορός, που ‘ναι το πανηγύρι,

            όλος χορεύει ο ντουνιάς όλος χορεύει ο κόσμος,

            μα λείπει ο ασίκης του χορού, να μπει χορό να σύρει,

            λείπει ο ανθός της πατησιάς, της δρασκελιάς ο δυόσμος.

            Τον πάει στον τόπο το χορό, κολοκαθιά και γόνα

            κι όταν σηκώνει αδράσκελο, θεόψηλα πηδάει,

            πηδάει σαν να ‘ναι ζάρκαδος, λυγάει σαν την πλατόνα

            και δεν πατάει χάμου στη γη, μονάχα που πετάει.

Γλωσσάρι

αδράσκελο, το = η απόσταση του ανοίγματος των ποδιών, κατά το βηματισμό.

πλατόνα, η = είδος ελαφιού «έλαφος η δάμα» ή «έλαφος η πλατόκερως», με κηλίδες ανοιχτόξανθες στο καστανό χρώμα του σώματός του, με το μέρος της κοιλιάς και το εσωτερικό των ποδιών άσπρο, με ψηλά κέρατα που κλείνουν προς τα πίσω και στο επάνω μέρος ανοίγουν σαν πλατιά φύλλα φυτού στριμμένα.