Στον ομηρικό Αχιλλέα

Στον  ομηρικό  Αχιλλέα

[Του Μπάμπη Γ. Τσέλου 14-5-2016] 

                                  Γιε του Πηλέα, ομηρικέ, πολεμιστή Αχιλλέα.

                                  Επέλεξες μικρό στρατί, μα δρόμο δοξασμένο

                                  γεμάτο ήθος, που ‘χτισες στου Σπερχειού τη ρότα

                                  μα ήρωα  δεν πρόλαβες θυσία στις πηγές του.

                                  Άφησες το εφήμερο, προτίμησες το αιώνιο

                                  πολέμησες για ιδανικά, για την τιμή, τη δόξα.

                                  Το πεπρωμένο σ’ οδηγά μπροστά στο θάνατό σου

                                  και ξέροντας  το χρέος σου, παλεύεις ως το τέλος. 

                                  Εσύ, που ήσουνα τρωτός στη φτέρνα σου μονάχα

                                  έκανες την υπέρβαση κι επέλεξες οδύνη.

                                  Την περηφάνια νίκησες, με αρετή και πόνο.

                                  Άρπαξες την ασπίδα σου φτιαγμένη στο αμόνι

                                  με τα στρωτά τα μέταλλα και με τους πέντε κύκλους

                                  που ‘χε  τη γη, τον ουρανό, τον ήλιο, τη σελήνη

                                  τα αστέρια, τον Ωρίωνα, και τη μεγάλη Άρκτο

                                  τις πόλεις τις πολύβουες ειρήνης και πολέμου.

                                  Που ‘χε χωράφια εύφορα, χορούς και βοσκοτόπια

                                  με χορευτές καμαρωτούς, αγόρια και κορίτσια.

                                  Ανδρειωμένε όρμησες   στην απλωσιά της Τροίας

                                  με το κοντάρι το μακρύ,  με την ξανθιά σου χαίτη.

                                  Τον πεισματάρη, αγέρωχο Έκτορα τον σκοτώνεις

                                  και δούρεια η Τροία έπεσε στων Αχαιών τα χέρια.

                                  Μα ήταν γραφτό  σου άτρωτε να χτυπηθείς στη φτέρνα.

Παρατήρηση: Ευχαριστώ θερμά τον πολυτάλαντο  φίλο Μπάμπη Τσέλο, που ύστερα από παρότρυνσή μου εμπνεύστηκε το παραπάνω στιχούργημα για τον «δικό μας» διαχρονικό παγκόσμιο ήρωα ομηρικό Αχιλλέα της Φθίας και του Σπερχειού ποταμού!  Τάκης Ευθυμίου