Γάμος στο Δραχμάνι το 1934

  · 

ΓΑΜΟΣ ΣΤΟ ΔΡΑΧΜΑΝΙ ΤΟΥ 1934

Του Παναγιώτης Δημάκη, υπεύθυνου ιστορικού αρχείου

Δήμου Αμφικλείας-Ελατείας

Φωτό 1. O Κων/νος Λεωνίδου Παπανικολάου, σε φωτογραφία εποχής, Διευθυντής Εφορίας Καπνού, από τα δραστήρια μέλη του Ομίλου Σπουδαστών Ελάτειας και του Συλλόγου Φιλοδένδρων, απεικονίζεται με ψαθάκι σε πολλές ομαδικές φωτό, αλλά η ταύτιση του προσώπου είναι δυσχερής.

Φώτο 2.  Πλατεία Αγίου Δημητρίου Ελατείας. Ενδεικτική, ποζάτη φωτογραφία, τής εποχής 1935, στήν χωμάτινη πλατεία, όπου ετελούντο συνήθως οι Γάμοι, με τον υπερήφανο φουστανελλοφόρο πατέρα τής Νύφης, τήν νύφη Ασπασία με το τρέχον νυφικό τής εποχής, τον κουμπάρο από το Δαδί, με γραβάτα και καπέλο...τήν εικόνα συμπληρώνει ο ένας είναι πιτσιρίκος, πού τρυπώνει στο πλάι. Μπορεί να γραφεί αρχοντοχωριάτες ; όχι βέβαια...απλά ο καθ' ένας είναι στήν εποχή του...ευτυχής !

Φωτο 3. Στο πίσω μέρος της φωτό 2 περιχαρής η νύφη γράφει το νέο της επώνυμο Ασπασία Κ. Παπανικολάου. 30 Δεκεμβρίου 1934.

Τήν εποχή τού Μεσοπολέμου, η Ελάτεια, έχει αποκτήσει μία μικροαστική τάξη, έναν μετασχηματισμό μάλλον, τής μικροκοινωνίας τών αγροτοποιμένων, πού ήταν ο κορμός της, με τα πλούσια περισσεύματα, τής παραγωγής, πού επέτρεπαν, τήν οικοδόμηση, λιθόκτιστων οικιών, με προσκτίσματα και αψιδωτές θύρες, πού επέτρεπαν τήν είσοδο αμαξών και έδιναν, με τα λιθόκτιστα υψηλά τοιχία, φρουριακή αίσθηση ασφαλείας. Αυτοί πλέον ήσαν οι " νοικοκυραίοι " και ακολουθούσε ο χορός, τών μεταπρατών, εμπόρων, δημοσίων υπαλλήλων, τεχνιτών, τών απαραίτητων τοκογλύφων και το απαραίτητο λούμπεν προλεταριάτο εργατικών, πού οι συνθήκες, οι ικανότητες και οι ευκαιρίες, δέσμευαν σε αναμονή και εγκαρτέρηση. Σε γενικές γραμμές, αυτή ήταν μία γενική εικόνα, αντιπροσωπευτική μίας μικροκοινωνίας, με βραδεία, αλλά και σταθερή μετάλλαξη, πού επάλλετο από δημιουργικό σφρίγος και ζωή. Όμως υπήρχαν και οι οπτικές εικόνες, πού έφτασαν μεχρι τις ημέρες μας, με τις φωτογραφημένες κοινωνικές εκδηλώσεις, όπως αυτός ο Γάμος τού 1935, από δύο έγκριτες οικογένειες τής Ελάτειας, τών τέκνων, τού δικολάβου Χριστόδουλου Λ. Δημακίδη και τού πανδοχέα Λεωνίδου Παπανικολάου. Φώτο 1 - 2- 3. Εδώ είναι σαφείς, οι ενδυματολογικές διαφορές, τών γενεών, πού πιστοποιούν, τούς τελευταίους πιστούς, τής εθνικής ενδυμασίας. Δείτε το κράτημα τής Νύφης, εκατέρωθεν, από τον πατέρα και τον νονό, πρόκειται για αλλαγή τών παλαιών κωδίκων, πού καθόριζαν τήν τελετή. Αυτή ήταν μία γαμήλια τελετή, ένας γάμος, νοικοκυραίων, πού προσχωρούν στήν τρέχουσα, τής εποχής τελετή....καθ'ένας με τον τρόπο του. * Υστερόγραφον. Ποτέ δεν τελειώνουν οι οι συμπληρώσεις, τα παρ οράματα, οι αβλεψίες και τα αναπόφευκτα λάθη. 

Νεώτερες πληροφορίες πάντα χρήσιμες, από τον διακεκριμένο συμπατριώτη μας και φίλτατο στρατηγό Σωκράτη Κων. Κορδαλή, έρχονται, να προστεθούν στήν ιεροτελεστία τού Γάμου αυτού, πού αποτέλεσε και κοινωνικό γεγονός, τα χρόνια εκείνα. Το παιδάριο λοιπόν τής Φώτο, είναι ο μικρός Σωκράτης, ανιψιός τού Γαμπρού, τού οποίου η μητέρα Γαρέφω, ήταν αδελφή. Ιερείς οι μακαριστοί Ππ.Παν. Μαγγανάς και Ππ.Ηλίας Δημητρακόπουλος. Οι ψάλτες στόν Άη Δημήτρη, τότε, ήσαν ο Λουκάς Τσολάκος, πού έψαλλε από μνήμης, οι Καψουραίοι, Γεώργιος και, ο Νικόλαος, ώς κανοναρχών, όστις συνήθως έλεγε και τον Απόστολον και ο οδοντίατρος Δημ. Κεχράς. Δεξιοί ψάλτες ο Κυρ Αλέκος Ζωγράφος, ώς πρώτος, ο Κυρ Γιάννης Κεχράς και ο γηραιός φουστανελλοφόρος Κυρ Θανάσης Χαραλάμπους, λεγόμενος και " Τσαρ'χάς " εκ τού επαγγέλματός του. Ο μόνος γνώστης τής Βυζαντινής Ψαλτικής τής περιοχής, ήταν ο Κυρ Αλέκος Ζωγράφος...πού άρχιζε πάντα χειροσείων και ψάλλων το Πολυχρόνιον και το Δοξαστικόν...πα- βου-γα-δη... πολυχρόνιον.. Έξω στήν Πλατεία, ανέμεναν με αδημονία, όλοι σχεδόν οι κάτοικοι, να αρχίσει τον κύκλιο ιερό, τελετουργικό, γαμήλιο χορό, τον Λειβανατεικο, να σύρει, πρώτος ο κουμπάρος μετά ο γαμπρός και η Νύφη, συγγενείς και φίλοι και γείτονες και συμπατριώτες, να ρίχνουν στά "όργανα" φιλοδωρήματα. Έπρεπε να εξαντληθεί η ατέλειωτη συγγενική σειρά στο χορό, κατά το αυστηρό τοπικό πρωτόκολλο, για να αποχωρήσουν, στο σπίτι τής Νύφης, όπου θα συνεχιζόταν ο χορός, το τραγούδι, η οινοποσία, μέχρι τελικής πτώσεως. Τήν Μουσική ομάδα αποτελούσαν οι αδελφοί Καψούρα, ο Διαμαντής Γκοργκόλης με το βιολί, ο Θανάσης και Γεώργιος Μπαστούνης, με καλεσμένο τον περίφημο Καραγιάννη με το κλαρίνο...ένα αφήγημα σύντομο είναι τό παρόν, πού δεν είναι και περιττό ίσως, για όσους αυτή, η επιστροφή στα προγονικά οικεία γεγονότα, πού η αναφορά τους, δοξάζει και τιμά, τούς κεκοιμημένους συμπατριώτες μας.

Επιμέλεια-Ανάρτηση: Τάκης Ευθυμίου