"Σαν πας πουλί μου σ' Άγραφα..."

 

«ΣΑΝ ΠΑΣ ΠΟΥΛΙ ΜΟΥ ΣΤ' ΑΓΡΑΦΑ, ΚΑΤ' ΤΗΝ ΠΑΛΙΑ ΠΑΤΡΙΔΑ...»

(Του Ιωάννη Έλατου Μάκκα)

Τραγούδι αφιερωμένο στο χωριό του ΚΑΤΣΑΝΤΩΝΗ τον Μάραθο (Μύρεση)... Το τραγούδι της ανάρτησης, που τραγουδάει ο Αγραφιώτης Στέφανος Καλύβας, είναι από το μελοποιημένο ποίημα «Η Μύρεση», το χωριό του Κατσαντώνη που γράφτηκε το 1780 από τους Μαραθιώτες (Μυρεσιώτες) Γαλαναίους στην ξενιτιά που βρέθηκαν, ύστερα από το κάψιμο της Μύρεσης (Μάραθου) από τους Αλβανούς. Ήταν και ένας από τους σοβαρούς λόγους, που ο Κατσαντώνης δεν τους άφηνε σε «χλωρό κλαρί»,  που λένε. Ήταν ο αιώνας, που οι Αλβανοί είχαν στην κυριολεξία κάψει και λεηλατήσει τ' Άγραφα και την Ευρυτανία γενικότερα. Μάλιστα τότε (1758) είχε καεί από τους Αλβανούς η φημισμένη βιβλιοθήκη του Καρπενησιού και έμεινε το λεγόμενο «χαλασιά στο Καρπενήσι». Να, πως ο παπα Λάμπρος της Μύρεσης το έλεγε το 1929 στο λαογράφο Δημ. Λουκόπουλο, που είχε τότε ανέβει στ’ Άγραφα:

Η ΜΥΡΕΣΗ

       Αν βγεις πουλί μου στ' Άγραφα φέτος το καλοκαίρι

                      διάβα κι από τη Μύρεση, απ' την καμένη χώρα

                      κι ανέβα πάνω στον κουμπέ του Άγιου Ταξιάρχη

                      και κοίταξε τριγύρω σου με μάτι δακρυσμένο

                      βγάλε φωνούλα χλιβερή και παραπονεμένη.

                      Κλάψε και μοιρολόγησε την ερημιά της χώρας.

                     Έμπα και μέσ' στην εκκλησιά και κάμε το σταυρό σου,

                     τάξε λιβάνι και κεριά στον Άγιο Ταξιάρχη,

                     παρηγοριά και βάλσαμο στην ξενιτιά να γίνει,

                     στην ξενιτιά και στη σκλαβιά στα δυο θεριά του κόσμου!

                     (κουμπές=ο τρούλος)

 

Επιμέλεια-Ανάρτηση: Τάκης Ευθυμίου