Μαρία Πενταγιώτισσα
[Ο θρύλος της]
Επιμέλεια: Τάκης Ευθυμίου

Έγραψε η εφημερίδα ΕΣΤΙΑ στις 20/1/1896: "Εδικάσθησαν αμφότεροι και εφυλακίσθησαν. Μετά την αποφυλάκισην, η Μαρία κατέφυγε εις Παλαιοκάτουνον, όπου ενυμφεύθη χήρον τινά Αρμάγον καλούμενον, μεθ' ου έζησε μέχρι του θανάτου της. Και εν τω εσχάτω γήρατι αυτής, η Μαρία διετήρησε ανεξάλειπτα τα ίχνη της καλλονής της, τα οποία δεν ηδυνήθησαν να εξαλείψουν ούτε αι τύψεις της συνειδήσεως, ούτε αι λύπαι, ούτε η περιφρόνησις την οποίαν εδείκνυον προς αυτήν οι συμπατριώτες της διά το ελευθέριον παρελθόν της".
Η ιστορία της έγινε ζωντανός θρύλος. Η περίπτωση της θρυλικής Μαρίας Πενταγιώτισσας απασχόλησε όλα τα είδη του λόγου (θέατρο, επιθεώρηση, ποίηση, κινηματογράφο, μουσική, σάτιρα) και στο όνομά της λειτούργησαν εφημερίδες και συστήθηκαν εξωραϊστικοί Σύλλογοι. Με το όνομα της Μαρίας Πενταγιώτισσας ο ποιητής Κωστής Παλαμάς δημοσίευσε στη συλλογή "Τα μάτια της ψυχής μου" πολύστιχο ποίημα στο οποίο ύμνησε τα χαρίσματά της και εμμέσως παρομοίασε τα κάλλη και τις χάρες των ωραίων γυναικών με αυτά της Μαρίας. Το ποίημα αυτό αφιέρωσε στον Ανδρέα Καρκαβίτσα.
Οι συμπατριώτες της, για να τη στιγματίσουν και για να παραδώσουν στο αιώνιο ανάθεμα τα κακουργήματά της, έκαμαν ευθύς το παρακάτω τραγούδι της:
«Στα ΣΑΛΩΝΑ ΣΦΑΖΟΥΝ ΑΡΝΙΑ και στο Χρισσό κριάρια
Και στης Μαρίας την ποδιά σφάζονται παλληκάρια.
Κλείσε τα παραθύρια σου και σκέπασ’ τη φωτιά σου
Να μη φανεί ο ασίκης σου, όπ’ έχεις στην ποδιά σου.
Τι ’ ν’ το κακό οπώ’ καμες στο δόλιο το Θανάση;
Τον αδελφό σου σκότωσες, τον Τούρκο για να πάρεις.
Στον Κάρκαρο τον έριξες, στον Κάρκαρο τον ρίχνεις.
Κανείς δεν κάνει απόφαση να μπει για να τον βγάλει.
Ο Γιάννης κάνει απόφαση να μπει για να τον βγάλει.
Παίρνει πεντάδιπλα σχοινιά με δεκοχτώ φανάρια.
Σαν μπήκε και τον έβγαλε στο αίμα βουτημένον
Και η Μαρία λιγοψυχά και πέφτει να πεθάνει.
-Τίνος τα λες αυτά Μαριά και Τουρκοπιστωμένη;
Εσύ ‘σουν που τον σκότωσε και τώρα θα τον κλάψεις;»
Η αξιολογότερη θρυλική κινηματογραφική ταινία είναι αυτή του Αχιλλέα Μαδρά με τίτλο «Μαρία Πενταγιώτισσα». Το 1926 ο Μαδράς με δικό του σενάριο και σκηνοθεσία γυρίζει την ταινία με πρωταγωνιστές τον ίδιο στο ρόλο του κληρικού, που εξομολογεί τη Μαρία (Φρίντα Πουπελίνα) και σε άλλους πρωταγωνιστικούς ρόλους τον Αιμίλιο Βεάκη, το Χρήστο Χατζηχρήστο, το Βασίλη Αυλωνίτη καθώς και εκατοντάδες κομπάρσους. Η ταινία παίχτηκε το 1927 και το 1939, αφού τις αφαιρέθηκαν οι τίτλοι, έγινε ομιλούσα σε εργαστήρια του Χόλυγουντ. Η ανακατασκευή της έγινε το 1993 από το τμήμα συντήρησης της Ταινιοθήκης Ελλάδας και προβλήθηκε στην Πενταγιού τον Ιούλιο του 1993.
πηγή: «Νυχτοκόπος»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου