Ο Αη-Γιώργης

στη θρησκευτική & λαϊκή παράδοση

(Του  Νίκου  Σωτηρόπουλου)

Ακούστε και να μάθετε σε τόπο ξακουσμένο,

φώλιασε σε μια πηγή θεριό καταραμένο.

Ζητούσε κόρην έμορφη να τρώει πρωί και βράδυ,

αλλιώτικα δεν άφηνε νερό για να κυλάει.

Μια μέρα μαύρη κι άραχνη ο κλήρος έχει πέσει

να στείλουνε στο δράκοντα για τρυφερό πεσκέσι

μοναχοκόρη λυγερή και όμορφη παιδούλα.

Κόσμος πολύς συνάχτηκε, παίρνει την κορασίδα,

για να την πάει στο δράκοντα, δεμένη μ’ αλυσίδα.

Στη ρεματιά ξεπρόβαλε καβάλα στ’ άλογό του,

λεβέντης κι ομορφονιός Αη-Γιώργης το όνομά του.

Βαρεί βιτσιά τα’ αλόγου του στο ρέμα κατεβαίνει,

βρίσκει την κόρη που ‘κλαιγε κι αλυσοδεμένη.

Φεύγα αφέντη μου καλέ, φύγε μακριά από μένα

γιατί ετούτο το θεριό θε να σε φάει κι εσένα.

Να μην φοβάσαι κόρη μου κι εγώ θε να σε σώσω

και στους δικούς σου γρήγορα θε να σε παραδώσω.

Αναστενάζουν τα βουνά κι η γης ανατριχιάζει

κι ο Άγιος ‘τοιμάστηκε και το κοντάρι αρπάζει.

Χτυπάει κατάστηθα το θεριό με λόγχη δυνατή,

και θανατώνει το θεριό στη δροσερή πηγή.

Γαλήνεψε η ρεματιά και το νερό κυλάει,

με του Αη- Γιώργη την ορμή και όπλο το κοντάρι

τότε η κόρη ερωτά:

Πες μου λεβέντη ήρωα ποιο είναι το όνομα σου

για να σου κάνω χάρισμα, να ‘ναι της αρέσκεια σου!

Γιώργο με λένε όλοι τους εις την Καππαδοκία

κι ένα κεράκι άναψε εκεί στην Εκκλησιά...

Επιλογή-Ανάρτηση: Τάκης Ευθυμίου