TREILER

Το παρόν Ιστολόγιο έχει σκοπό να περισώσει & να προβάλλει τη ρουμελιώτικη ιστοριολαογραφία -

Παρασκευή 1 Μαΐου 2015

Ασφαλτόστρωση δρόμου Μακρακώμης-ΑγίουΓεωργίου

Η ΠΡΩΤΗ ΑΣΦΑΛΤΟΣΤΡΩΣΗ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ
ΜΑΚΡΑΚΩΜΗΣ – ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΤΟ 1956
[του Τάκη Ευθυμίου]

Η πίσσα από τα βαρέλια χύνεται με τη βοήθεια του βαρούλκου στο μεγάλο καζάνι όπου με τη θερμότητα ρευστοποιείται και με αντλία ψεκάζεται πάνω στο χαλικοστρωμένο δρόμο

Ο αμαξιτός δρόμος από τη δυτική  έξοδο  της Μακρακώμης  μέχρι και τα Διπόταμα Αγίου Γεωργίου ασφαλτοστρώθηκε για πρώτη φορά με τα μηχανικά μέσα εποχής το έτος 1956. Την εργολαβία είχαν αναλάβει ο Λεωνίδας και Νίκος Βλαχογιάννης. Το συνεργείο των εργατών αποτελούνταν κυρίως από τους εξής Αγιωργίτες: Μυλωνά Ηλία, Θεοδοσόπουλο Ιωάννη, Προβόπουλο Ιωάννη και Ζάχο Θανάση. Επιστάτης ήταν ο Ζιώγας Νίκος. Η τιμή του μεροκάματου ήταν 35 δρχ.  Η δουλειά βεβαίως πολύ σκληρή.
Πρώτα γινόταν η χαλικόστρωση του δρόμου με μεγάλες κροκάλες που τις σκόρπαγαν με πιρούνες και ανάμεσά τους τοποθετούσαν ψιλό χαλίκι που το έσπαγαν εργάτες με ειδικά σφυριά από άσπρες πέτρες. Στη συνέχεια τις πατούσε ο κύλινδρος. Ύστερα γινόταν η αφαλτόστρωση. Χρησιμοποιούσαν ένα τεράστιο τροχήλατο καζάνι στη βάση του οποίου άναβαν φωτιά για να θερμανθεί. Με τη βοήθεια βαρούλκου άδειαζαν μέσα στο καζάνι την πίσσα από τα βαρέλια. Εκεί θερμαίνονταν και ρευστοποιούνταν. Κατόπιν κατέβαινε σε σωλήνα και με αντλία ένας εργάτης την ψέκαζε πάνω στο χαλικοστρωμένο δρόμο. Από πίσω άλλο συνεργείο σκορπούσε χαλίκι πάνω στην πίσσα και ακολουθούσε το πάτημα με τον κύλινδρο για να στερεοποιηθεί και να επιπεδοποιηθεί. 
Επειδή η ρευστή πίσσα συνήθως ξέφευγε από τα όρια του δρόμου υπήρχαν εργάτριες με σκούπες που ξανάφερναν την πίσσα στο δρόμο. Αγιωργίτισσες ήταν η Ζιώγα Τούλα, η Παπαχαραλάμπου Ελένη και η Τσιρώνη Ξένη. 
Η μεταφορά του καζανιού ήταν επίπονη και επικίνδυνη εργασία επειδή γινόταν με τα χέρια. Μάλιστα, σε κάποια ανηφόρα κοντά στη Βίτωλη παρ’ ολίγο να ξεφύγει των εργατών και να πέσει σε γκρεμό του Σπερχειού. Ο επιστάτης πήρε μεγάλη τρομάρα μέχρι να το συγκρατήσουν. Το πλάτος βέβαια του δρόμου τότε ήταν μικρό αφού ελάχιστα αυτοκίνητα κινούνταν. Αυτά για την ιστορία.

Οι φωτογραφίες και οι πληροφορίες προέρχονται  από πρωτογενή πηγή, από το Ζάχο Θανάση που εργάστηκε σ’ αυτή την ασφαλτόστρωση. Τον ευχαριστώ θερμά.


Δεν υπάρχουν σχόλια: