Άλσος Αλ Σερελή Ελατείας

ΤΟ ΑΛΣΟΣ ΑΛ ΣΕΡΕΛΗ ΣΤΗΝ ΕΛΑΤΕΙΑ

Γράφει ο Παναγιώτης Δημάκης, υπεύθυνος ιστορικού αρχείου Αμφικλείας-Ελατείας  

Σήμερα η σχέση μας, με το περιβάλλον και αυτά που το αποτελούν, έχει υπονομευθεί, από την ισοπεδωτική αντίληψη, ότι η εκμετάλλευση, αξιοποίηση η όπως αλλιώς, όπως καταπάτηση, των δημοσίων χώρων, μη εξαιρουμένων πλατειών, πάρκων κλπ. είναι απαραίτητη. Βεβαίως χωρίς να ερευνηθούν οι παράμετροι, που επέβαλλαν την δημιουργία τους, να αγνοούνται οι επιπτώσεις στο μικροκλίμα και στην μικροζωή, που έχει δημιουργηθεί, μέσα και γύρω απ’ αυτά, όταν είναι γενικά αποδεκτό, ότι το φυσικό περιβάλλον, ανήκει σε όλα τα πλάσματα, που "ο Θεός εν σοφία εποίησεν". Και φυσικά τους Φιλόδενδρους, που ίδρυσαν σύμφωνα με το θέσπισμα τους, "προστασίας και αγάπης των δένδρων", τα άλση Δασύλλιον και Αγροκήπιον, που έχουν καλώς η κακώς αλλάξει χρήση.

Το όνομα άλσος ΑΛ Σέρελη, στην Ελάτεια, φαίνεται να ηχεί παράξενα , ακόμη και στους νυν κατοίκους της, που έχουν συνηθίσει οι παλαιότεροι, την ωραία ονομασία Δασύλλιο, οι νεώτεροι το αντικατέστησαν, ως "Θέατρο", σκωπτικά Βεάκειο, το πυκνό άλσος πεύκων στις παρειές του "ρέμματος", όπου παιδιά με μαντήλια και κοφίνια, αλιεύαμε ψαράκια, πού ήσαν κρυμμένα, στα βουθούλια, στις επικρεμάμενες χλωρασιές κάτω από το νερό, ενώ, στα δένδρα, εύρισκαν καταφύγιο και φώλιαζαν πλήθος μικροπούλια. Στον Μεσοπόλεμο, από την ορμή της επέκτασης του πρασίνου, που ή λατρεία του, είχε συνεπάρει, την χρυσή νεολαία της Ελάτειας, δημιουργήθηκε και αυτός, ο πράσινος πνεύμονας, το Δασύλλιο, μαζί με έναν οικίσκο στο κέντρο, για τα γραφεία του Συλλόγου. Αυτό πραγματοποιήθηκε με γενναία χορηγία, της Αλ Σέρελη, μιας πλούσιας Αιγύπτιας, που είχε ένα σφοδρό έρωτα με κάποιο από τους Φιλόδενδρους, από την Ελάτεια και απεφάσισε να αναλάβει την δαπάνη του Άλσους αυτού, με την διαμόρφωση του χώρου, τα χωματουργικά και τα συναφή, μεταξύ των οποίων μεταξύ αυτών και πολλά βιβλία για την δημιουργία Βιβλιοθήκης*, που επέζησε μέχρι την Κατοχή, οπότε λεηλατήθηκε και εξηφανίσθη.

Η ωραία και σπάνια του 1930, που δημοσιεύεται, μας αφηγείται το χρονικό των εγκαινίων του Άλσους, σε μια εορταστική ατμόσφαιρα, με όλο το ιερατείο των τοπικών αρχών και των μελών του Συλλόγου, σε δύο σειρές, μπροστά οι επίσημοι με ψαθάκια και πίσω σωρολόϊ, οι υπόλοιποι, μέλη, περίοικοι, περίεργοι, παιδιά, κλπ. Λόγω του χρόνου, που έχει παρέλθει, ελάχιστα πρόσωπα, κατέστη δυνατόν να ταυτοποιηθούν, αλλά μπορούμε να σημειώσουμε από αριστερά στους όρθιους τον Σ. Λ. Σταμόπουλο, τον Αθ. Ι. Κοντοθανασόπουλο, τους Παναγ. και Πέτρο Αγγελή, ενώ στους καθήμενους τον δημοδιδάσκαλο Μιχ. Ρίζο, στο κέντρο την Αλ Σέρελη, ντυμένη με την προχωρημένη αστική ενδυμασία, μίας δέσποινας, με χαρακτηριστικό καπέλλο και περιδέραιο εποχής. Μπροστά από τον οικίσκο, γραφεία του Συλλόγου, διακρίνεται ένα εικονοστάσι, που δεν υπάρχει σήμερα, δείγμα της ευσέβειας των κατοίκων, της Ελάτειας, που σε κάθε περίπτωση, δεν παρέλειπαν να επικαλούνται την θεϊκή συνέργεια.

* Η Βιβλιοθήκη αργότερα χρησίμευσε ως κατοικία του Ερρίκου, ενός συμπολίτη μας, όπου έζησε εκεί πολλά χρόνια μονήρης και ετελεύτησεν ως ερημίτης. Αξίζει όμως ένας μνημονευτικός λόγος για τον μοναχικόν αυτόν άνθρωπο, ο οποίος δικαιούται τον τίτλο "γενναίος" τον οποίον εκέρδισεν επάξια, όταν στην κατοχή, συνελήφθη από τους Γερμανούς, μαζί με είκοσι ακόμη Ελατειείς και μεταφέρθηκε στην Λαμία. Τα χαρτιά του έγραφαν Ερρίκος Μπαχάουερ ηλεκτρολόγος και ο Γερμανός Διοικητής, όταν το είδε, με το παρουσιαστικό του, τυπικά γερμανικό, θέλησε να τον ελευθερώσει ως γερμανικής καταγωγής, όπως πράγματι ήταν. Ο Ερρίκος απέρριψε την πρόταση και ζήτησε να ελευθερωθούν και οι υπόλοιποι κρατούμενοι με τους οποίους, όπως δήλωσε ήταν συμπατριώτης και ήσαν αθώοι, πράγμα που έγινε δεκτό. Έτσι ο γενναίος Ερρίκος Μπαχάουερ, καταγόμενος από τους Βαυαρούς του Όθωνα, λέγεται μάλιστα συγγενής της διάσημης πιανίστριας Τζίνας Μπαχάουερ, ηλεκτρολόγος της Ηλεκτρικής εταιρείας Ελάτειας, όπου κατέφυγε μετά από σφοδρό και άτυχο έρωτα, στην Αθήνα, επέστρεψε στα οικεία σεμνός, πένης και ολιγομίλητος, για να συμπληρώσει τα υπόλοιπα χρόνια του, συντηρούμενος από τους γείτονες. Όσοι ακόμη θυμούνται τον φτωχοντυμένο, ευγενικό αυτόν άνδρα, που όταν χρειάστηκε πρόσφερε την καταγωγή του, για να βοηθήσει, σε δύσκολες ώρες τους συμπολίτες του, ας τον ανακαλέσουν στην μνήμη τους, τον γενναίο Ερρίκο Μπαχάουερ.

Επιμέλεια-Ανάρτηση: Τάκης Ευθυμίου