Η φρουρά στο Φουρνά το '74

ΙΟΥΛΙΟΣ 1974. Η ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΣΗ. Η ΦΡΟΥΡΑ ΣΤΟ ΦΟΥΡΝΑ ΚΑΙ ΑΛΛΑ…

Του Παναγιώτης Δημάκη, υπεύθυνου ιστορικού αρχείου

Δήμου Αμφικλείας-Ελατείας

Ο Φύλακας στο Ζαχαράκη Κυρ- Γιώργης Μπούργος, ο δάσκαλος, ο υποφαινόμενος, έφεδρος διοικητής, τού λόχου ΤΕΑ και ο Γιάννης, λεγόμενος και γελαδογ@@ης, (σπερματοχύτης). Πενήντα σχεδόν χρόνια, πέρασαν από τήν Επιστράτευση, τού 1974, με τα τραγικά γεγονότα εκείνα, πού οι Τούρκοι καλά μελετημένοι, με τήν βοήθεια και τών γνωστών άσπονδων φίλων μας, έβαλαν πόδι στήν Κύπρο. Η λέξη Επιστράτευση!, τότε ακούστηκε και έσκισε, σάν αστραπή τον Ελληνικό ουρανό. Ακόμα και εγώ, τής 40ης ΕΣΟ, έλαβα αυθημερόν το φύλλο πορείας, για το τάγμα ΤΕΑ στήν Λαμία, από έναν λαχανιασμένο αστυνομικό. Έφτασα νύχτα στήν Μακρακώμη, με δύο ακόμη, εφέδρους ανθυπολοχαγούς, στο αναστατωμένο Διοικητήριο, όπου μάς παρέπεμψαν, στήν ημιφωτισμένη ιματιοθήκη, όπου ένας τρελαμένος λοχίας, μάς πετούσε, σάκους με ιματισμό, θερινό και χειμερινό, γυλιούς, καραβάνες, άρβυλα και οδηγίες προορισμού, σχέδιο αποστολής και Διοίκησης. Αποστολή ήταν η προστασία τού Ραντάρ του ΟΤΕ, στήν κορφή ενός βουνού, καθώς και τού εργοστασίου ξυλείας Φουρνά, από ενδεχόμενη, αεροπορική τουρκική καταδρομή, απίθανη και εκτός και τής κοινής λογικής αυτό, η συγκρότηση τού λόχου στο Φουρνά, με διοικητή εμένα, ώς αρχαιότερο, με δύο διμοιρίες ακόμη, μία στο Αηδονοχώρι και μία νομίζω στήν Χόχλια ή στήν Βράχα. Μάς είχαν δε δόσει περίστροφα, αλλά χωρίς φυσίγγια ! πού θα παραλαμβάναμε στο Φουρνά, όπως και έγινε. Ο έφεδρος ταγματάρχης διοικητής, κολλημένος στο τηλέφωνο, ούτε μάς μίλησε. Φωνές, φωνές, γρήγορα, γρήγορα για Φουρνά με ένα Τζειμς, όπου μάς περίμεναν, μερικοί ξενυχτισμένοι χωρικοί, πού θα σχημάτιζαν τον λόχο. Η απροσδόκητη και πλήρης εξουσία, επί παντός, μού εξασφάλισε, τήν επίταξη τού τζιπ, τού Δασαρχείου, την μουρμούρα τού Δασάρχη και τήν συνεργασία τού Αστυνόμου, αλλά και τήν φιλία τού Γιάννη τής φώτο, πού ήταν ένας υπέροχος και τίμιος Ρουμελιώτης, συνοδός τών εξερευνήσεων, στα απέραντα δάση, ποτάμια και βουνοκορφές.(Ο σκωπτικός ευρηματικός τίτλος πού τού απέδωσαν οι συμπατριώτες του, γελαδογ@@ης, δεν ήταν υποτιμητικός, αλλά είχε σχέση με τον ορισμό του, ώς σπερματοχύτη). Έτσι έτρεξε ο χρόνος, ενός περίπου μηνός, με πολλά ακόμη σπαρταριστά επεισόδια, πού θα ακολουθήσουν, σύντομα, σε νεώτερη ανάρτηση, όπου θα παρακολουθήσουμε, τον μετασχηματισμό ενός μπουλουκιού, κουρασμένων, ατάκτων τυφεκιοφόρων, σε τακτική στρατιωτική μονάδα, με πολλά ευτράπελα, αλλά και διδακτικά συμβάντα.

Η αυλή στο καλύβι, τού Κυρ Γιώργη και ο ίδιος, ομιλητικός, με τετράγωνη βουνίσια λογική, προφητεύει το δύσκολο, τότε, αύριο τής χούντας, απευθυνόμενος επικριτικά, στον υπομοίραρχο Διοικητή τού Αστ. Τμήματος Φουρνά, χωρίς φόβο. Εμένα ώς έφεδρο, θεωρούσε δίκαια ομοϊδεάτη, βάσει και τών συζητήσεων μας, άλλωστε τα παραπατήματα και η εσωτερική διάβρωση, τού χουντικού κατεστημένου ήταν ορατό, ακόμα και οι εξαρτημένοι και οι εξαπατημένοι, ακόμη και αστυνομικοί, είχαν αρχίσει να αμφιβάλλουν, ενώ οι φήμες, έφταναν μέχρι τα ψηλά βουνά.

Ο τελευταίος φρουρός στο Ζαχαράκη τών Αγράφων, ο μακαριστός Γεώργιος Μπούργος, ήταν ο σύντροφός μου και πολύτιμος οδηγός, τών μυστικών τού βαθέος Δάσους, κατά τήν επιστράτευση τού 1974. Θυμάμαι πώς, με οδήγησε άσφαλτα, μέσα από μονοπάτια, γιδοστρατες και ξεσαρίσματα, στο κρυμμένο άγριο μελίσσι, στήν παλιά κουφάλα, στο κεραυνόπληκτο δένδρο και καθόλου δεν βαριόταν, γυρίζοντας στο καλύβι του, να ρίξει, έναν κόκκορα η ένα κουνέλι στην παλιά στόφα. Εδώ, στήν φωτο, αρματωμένος πάντα, ο Κυρ Γιώργης Μπούργος, ο τελευταίος φύλακας και φρουρός, μίας εποχής και ενός κόσμου, πού απήλθε, αλλά η σκιά του, θα σέρνεται, άγρυπνα, πάνω από τα βουνά και τα λαγκάδια.

Επιμέλεια-Ανάρτηση: Τάκης Ευθυμίου