Μοίρες

ΟΙ ΜΟΙΡΕΣ

[Αυτές που όριζαν το ριζικό του ανθρώπου]

του Τάκη Ευθυμίου

Οι Μοίρες, σύμφωνα με τις δοξασίες του λαού μας, ήταν τρεις αδερφάδες που τις έλεγαν Κλωθώ, Λάχεση και Άτροπο. Κατοικούσαν στην άκρη του κόσμου σ' ένα μεγάλο και πλούσιο παλάτι, που είχε ολόγυρα έναν ωραίο κήπο, όπου κατέβαιναν σ' αυτόν συχνά και έπαιζαν όργανα και τραγουδούσαν.Ήταν σαν τις άλλες γυναίκες, μόνο που δεν πέθαιναν ποτές.     Όλες τις δουλειές του σπιτιού τις έκαναν μονάχες τους και τα φορέματα που φορούσαν αυτές τα έφτιαχναν. Έγνεθαν, ύφαιναν σε μαλαματένιο αργαλειό και τα έραβαν μόνες τους. Άλλοι, όμως, λένε πως δεν κατοικούσαν σε παλάτι, παρά πως καθεμία είχε το σπιτάκι της στην άκρη του κόσμου. Άλλοι πάλι έχουν να πουν πως ήταν στην άκρη του κόσμου δύο μεγάλες σπηλιές, μακριά η μία από την άλλη και πως σ' αυτές έμεναν οι Μοίρες, πότε στη μία και πότε στην άλλη. Μέσα, αυτές οι σπηλιές ήταν καλύτερες από το πλουσιότερο σπίτι.

Συχνά, οι Μοίρες άφηναν την κατοικία τους και γύριζαν όλη τη γη για να μοιράνουν τα νεογέννητα. Τα μοίραναν την τρίτη μέρα και το ήξεραν αυτό όλοι, γι' αυτό ετοίμαζαν το παιδί και συγύριζαν το σπίτι για να καλοδεχτούν τις Μοίρες και έβαζαν στη μέση στην κάμαρη που ήταν η λεχώνα, τραπέζι με τρία καθίσματα. Πάνω στο τραπέζι τοποθετούσαν μέλι και τρεις καρδιές από μύγδαλα, ακόμη τρία κουταλάκια και τρία ποτήρια νερό. Έκαναν ό,τι μπορούσαν για να ευχαριστήσουν τις Μοίρες ώστε αυτές να καλομοιράνουν το μωρό. Όταν οι Μοίρες έρχονταν στο σπίτι που θα μοίραναν το παιδί, ήταν στολισμένες, ασπροντυμένες με κορόνα στο κεφάλι με γιορντάνια από μαργαριτάρια στο λαιμό και με πολύτιμα βραχιόλια. Στην κάμαρη της λεχώνας έμπαιναν τα μεσάνυχτα. Μπροστά πήγαινε η μεγάλη και κάθονταν στο τραπέζι και οι τρεις. Αφού ξεκουράζονταν, έτρωγαν το γλυκό και εύχονταν να 'ναι καλά το παιδί, γλυκαμένο σ' όλη του τη ζωή. Έπειτα, οι δυο μελετούσαν τις τύχες του νεογέννητου και η μεγαλύτερη τις έγραφε στο βιβλίο της.

Πολλοί έλεγαν πως οι Μοίρες κρατούσαν τα εξής: Η μεγάλη ψαλίδι, η άλλη αδράχτι και η τρίτη ρόκα με λινάρι και μ' αυτά προσδιόριζαν πόσο θα ζήσει. Στο μοίραμα απάνω η Κλωθώ με τη ρόκα έγνεθε, η Λάχεση με το αδράχτι τύλιγε την κλωστή και κάθε τυλιξιά ήταν κι ένας χρόνος. Τέλος, η Άτροπος με το ψαλίδι έκοβε την κλωστή. Αν έσπαγε η κλωστή προτού τελειώσει το μοίραμα, το παιδί θα ζούσε τόσα χρόνια όσες τυλιξιές είχε τ' αδράχτι και το ριζικό του θα ήταν όσα πρόφτασαν να ορίσουν οι τρεις Μοίρες.