Ο γερο-έλατος

Ο ΓΕΡΟ-ΕΛΑΤΟΣ

του Γιάννη Σαντάρμη

            Σαλεύει ο γερο-έλατος, ο έλατος της Γκιώνας

            τα κλώνια του τ’ αρίφνητα, τα ράμνα του τα μύρια,

            φέτο χιλιοπαρακαλεί μη ‘ρθει βαρύς χειμώνας

            και πέσουνε τα ρέτσια του, που ‘ναι σα θυμιατήρια.

            Γιατί θέλει τα ρόμπολα, μες στου χιονιά τη δίνη,

            σαν κύπελλα να τα βαστά, σαν κούπες να τ’ απλώνει

            κι αντί θυμιάμα μέσα τους να καίει ξανθό ρετσίνι,

            να λιβανίζει ολόγυρα, την πλάση να μυρώνει.

Γλωσσάρι

θυμιάμα, το = λιβάνι.

ράμνα, τα = κλαδιά.

ρέτσι ή ρέτζι, το = το κουκουνάρι του ελατιού, ρόμπολο.