Το πότισμα του καλαμποκιού

Το πότισμα του καλαμποκιού

Καλαμποκιές σε ανάπτυξη στο Νεοχωράκι.

ΤΟ ΠΟΤΙΣΜΑ ΤΟΥ ΚΑΛΑΜΠΟΚΙΟΥ

                  Πιπίδιασε όλ’ η σπαρμουδιά, διψάει το καλαμπόκι

                  κι ο ποτιστής με το νερό την πύρα σβει της ζέστης

                  και κλείνει το κλειδί από δω, την κόφτρ’ ανοίγει από ’κει

                  κι η γη, που ξεδιψά, σουρά θαρρείς και σβηέται ασβέστης.

                  Να, οι φούντες κι οι καλαμποκιές στητές σαν ξυλορόκες

                  κι ακόμα δυο σκαλίσματα, ποτίσματα δυο χέρια

                  και θα ’μπουν νιοι και θα ’μπουν νιες να μάσουνε τις ρόκες

                  και για ξεφλούδο στην αυλή θα κάνουνε νυχτέρια.

Γλωσσάρι

κλειδί (στο χωράφι)= το μέρος του αυλακιού όπου κόβεται το νερό προς άλλη κατεύθυνση, δέση, κόφτρα, αμπολή, φράγμα, υδατοφράκτης.

πιπιδιάζω= διψώ υπερβολικά, σκάω από τη δίψα.

ξυλορόκα (γνεσίματος), η= ειδικό ξύλο με σταυρό στην κορυφή, που προσαρτάται το μαλλί με σκοπό τη νηματοποίησή του.

ρόκα, η= το καλαμπόκι.

                                                       Ποίηση: Γιάννης Αν. Σαντάρμης

      Φωτο-Επιμέλεια: Τάκης Ευθυμίου