…Όταν πηγαίναμε μαζί σχολείο…
...Και το σήμερα
Ευχάριστο
ξάφνιασμα ένιωσα όταν προσκλήθηκα σε συνάντηση μαθητών μου, που αποφοίτησαν από
το 7ο Δημοτικό Σχολείο Παγκρατίου Λαμίας το έτος 1999-2000, στην
καφετέρια QUEEN επί της Ναυπάκτου που
διατηρεί ο, επίσης, μαθητής μου Κισσούδης Γιάννης.
Στη
μάζωξη αυτή είχαμε την ευκαιρία να αναπολήσουμε σχολικές στιγμές, ευχάριστες
και δυσάρεστες και να κάνουμε την αυτοκριτική μας.
Δεν
υπάρχει μεγαλύτερη καταξίωση για ένα δάσκαλο από το να προκαλείται σε συνάντηση
μαθητών του, όπου του δίνεται η ευκαιρία να καμαρώσει την επιστημονική και
κοινωνική τους ανέλιξη. Και αυτό γιατί ο
τίτλος του δασκάλου δύσκολα αποχτιέται, αλλά στη συνέχεια παραμένει ισόβιος.
Αγαπητά
μου παιδιά, επειδή οι περισσότεροι, ως νέοι επιστήμονες από περιζήτητες
πανεπιστημιακές σχολές, βρισκόσαστε στο στάδιο της επαγγελματικής σας αποκατάστασης,
σας εύχομαι από καρδιάς υγεία, καλή σταδιοδρομία και καλοτάξιδοι, με ανοιγμένα
τα φτερά, στο ταξίδι της ζωής που μόλις ανοίγεται μπροστά σας!
Με αγάπη
Ο δάσκαλός σας
Τάκης Ευθυμίου
1 σχόλιο:
Αισθάνομαι ότι δεν είναι τυχαία η πρόσκληση των παλαιών μαθητών προς το δάσκαλό τους.
Μόνο όταν εκτιμάς και αγαπάς, προσκαλείς και ειδικά μετά χρόνια...
Δημοσίευση σχολίου