Ο Πάτερ-Γερμανός

Ο Πάτερ-Ανυπόμονος

[Το ράσο στην Αντίσταση]

…Εκείνες τις ημέρες εμφανίζεται και ένας ασυνήθιστος ιερωμένος.

Είναι ο αρχιμανδρίτης Γερμανός, κατά κόσμον Γερμανός Δημάκος, ηγούμενος της Μονής Αγάθωνος, κοντά στην Υπάτη, και ταυτόχρονα επόπτης της Μονής Δαδίου και πρόεδρος της ίδιας κοινότητας. Από την αρχή του ένοπλου αγώνα είχε προσφέρει με­γάλη στήριξη στους αντάρτες της περιοχής του· για αυτό τον Απρίλιο είναι πια κα­ταζητούμενος και αναγκάζεται να φύγει στο Βουνό. Και άλλοι ιεράρχες προσχώρησαν στην εαμική αντίσταση, με πιο γνωστούς τους μητροπολίτες Κοζάνης Ιωακείμ και Ηλείας Αντώνιο. Ο αρχιμανδρίτης Γερμανός όμως προσχώρησε στον μόνιμο ΕΛΑΣ και πιο συγκεκριμένα κατευθείαν στον Άρη. Είναι το πρόσωπο -το τελευταίο- που έρχε­ται να συμπληρώσει τον κύκλο των στενών συντρόφων του αρχηγού και θα γίνει γνω­στός ως «ο παπάς του Άρη».

Ο Άρης ήταν μάλλον διστακτικός με τον αρχιμανδρίτη που θέλει να κρατήσει τουφέκι· του προτείνει διάφορες άλλες θέσεις, μα εκείνος είναι ανένδοτος.

-    Θα αντέξεις να μας ακολουθήσεις;, τον ρωτάει.

-    Ε, όσο αντέξω, λέει ο καπάτσος ιερωμένος, μην του δώσει και την εντύπωση πως θα του γίνει βάρος.

Αλλά, βλέποντας τον αρχηγό να εξαιρεί από την κατάταξη τους άοπλους, φοβάται ότι δεν θα τον κρατήσει· πάει κατευθείαν στη γραμμή που κάποιοι ένοπλοι εφεδρικοί γρά­φονται στον μόνιμο ΕΛΑΣ.

-    Γράψε με κι εμένα, λέει στον Λευτέρη Χρυσιώτη, που κάνει χρέη στρατολόγου.

-    Θα σε γράψω, παππούλη.

-    Τώρα!, επιμένει εκείνος.

-    Τι έχεις και βιάζεσαι;

-    Γράψε με που σου λέω.

-    Πολύ ανυπόμονος είσαι, κάνει ο Λευτέρης.

-    Γράψ' τον «Ανυπόμονο», του λέει ο Άρης, που έχει πλησιάσει και παρακολουθεί τη σκηνή. (Συνέντευξη αρχιμανδρίτη Γερμανού)

Είναι η αρχή μιας μεγάλης φιλίας.

Ο πάτερ Ανυπόμονος θα ακολουθήσει τον αρχηγό παντού όπου πάει· στη Θεσσαλία, στην Ήπειρο, στην Πελοπόννησο. Η επίσημη θέση του είναι στρατιωτικός ιερέας του ΓΣ, αλλά στις μάχες βρίσκεται με το όπλο στο χέρι και σταυρωτά φισεκλίκια. Όταν μπαί­νουν σε χωριό, ξεζώνεται τα άρματα, φοράει το καλημαύχι του και ανοίγει την εκκλη­σία να λειτουργήσει. Αυτός ο απίστευτης ζωντάνιας, ωριμότητας και πατριωτικής φλό­γας ιερωμένος πολύ γρήγορα θα κερδίσει την εκτίμηση και τον θαυμασμό του αρχηγού. Συχνά θα τον πειράζει για τις ικανότητες του:

- Παπάς είσαι εσύ ή κατσικοκλέφτης, να τρέχεις έτσι με το άλογο και να μην πέφτεις;
Και άλλοτε θα αναρωτιέται σκεπτικός:

- Τι σ' έχανε εσένα να πας να γίνεις καλόγερος... Να πας να αδικηθείς μέσα στα ράσα;

Κάποια στιγμή ο πάτερ Ανυπόμονος, στενοχωρημένος από κάποιους ανερμάτιστους κομματικούς που έλεγαν διάφορα για τη θρησκεία, ρώτησε τον αρχηγό τη γνώμη του ενώπιον και άλλων.

Ο Άρης διαολίζεται με αυτές τις αριστερίστικες πομφόλυγες:

- Τι χαζά είν' αυτά; Καταργείται με διαταγές η θρησκεία; Δεν πα να απαγορέψεις εσύ... Ο ανθρωπάκος, το βράδυ που θα πέσει στο κρεβάτι, θα τρυπώσει κάτω απ' τη βελέντζα και θα κάνει το σταυρό του…

Απόσπασμα από το βιβλίο του Διονύση Χαριτόπουλου: «Άρης ο αρχηγός των ατάκτων»

Επιμέλεια-Ανάρτηση: Τάκης Ευθυμίου