Οχιά & διαίσθηση

Η ΟΧΙΑ ΚΑΙ Η ΔΙΑΙΣΘΗΣΗ

[Του Γιώργου Καλλιώρα]

 

Την προηγούμενη εβδομάδα  ξεκίνησα όπως κάθε ημέρα για τον απογευματινό μου περίπατο στον Ξεριά.  Σταμάτησα στην βρυσούλα γέμισα το παγούρι μου και ξεκίνησα. Πέρασα το γιοφύρι και αντί να πάω ευθεία έκοψα αριστερά για την Διβρυόστρατα. Ανέβαινα σιγά σιγά το μονοπάτι χαζεύοντας το καταράχι απέναντι μου. Τα πουρνάρια και τα σκίνα είχαν φουντώσει λόγω της έλλειψης κοπαδιών. Ο Ξεριάς φέτος ήταν γεμάτος νερό. Η κύτη του είχε πολύ περισσότερο νερό απ ότι είχε πέρυσι. Ποιος ξέρει γιατί. Στο μυαλό μου γύριζαν χιλιάδες σκέψεις ώσπου έφτασα στα Βυθίσματα. Και ξαφνικά ενώ περπατούσα αμέριμνος βυθισμένος στις σκέψεις ένοιωσα την ραχοκοκαλιά μου να ανατριχιάζει. Ένα αίσθημα φόβου με κατέλαβε  Το μυαλό μου το κατέλαβε η εικόνα μιας κερασφόρου οχιάς. Έμεινα ακίνητος με την γλίτσα έτοιμη και σε θέση άμυνας. Η ανατριχίλα στην ραχοκοκαλιά μου συνέχιζε να προειδοποιεί. Έπειτα από το επεισόδιο με το άλλο φίδι ήξερα πια τι να κάνω (http://olykos.pblogs.gr/2010/06/to-enstikto-ths-epibiwshs.html ).

Κάτι βαθειά μέσα μου μού έλεγε ότι και αυτό είχε αντιληφθεί την παρουσία μου και ένοιωθε ακριβώς το ίδιο. Έμεινα για λίγο ακίνητος προσπαθώντας να δω κάποια κίνηση. Το μόνο που κουνιόταν ήταν το κεφάλι μου και τα μάτια μου. Για μερικά λεφτά έμεινα σε στάση αναμονής αλλά δεν μπορούσα όμως να μείνω για πάντα εκεί. Κάτι έπρεπε να κάνω. Ήξερα ότι οι οχιές τρέφονται με μικρά θηλαστικά ,σαύρες, πουλιά, κλπ. Στον άνθρωπο επιτίθενται μόνο όταν κινδυνεύουν. 

Επομένως ήταν κάπου μπροστά μου με αντιλήφτηκε και κρύφτηκε για να μου επιτεθεί. Αν είναι έτσι η οχιά θα ήταν μπροστά μου και θα με περίμενε να με δαγκώσει. Σήκωσα την γκλίτσα και άρχισα να χτυπώ με δύναμη τα πουρνάρια προχωρώντας αργά. Η ανατριχίλα στην πλάτη μου κάποια στιγμή άρχισε να μαζεύεται ώσπου χάθηκε τελείως. Συνέχισα τον δρόμο μου αργά ξέροντας ότι ο κίνδυνος είχε περάσει. Καμιά εβδομάδα αργότερα ανεβαίνοντας στο Ξεριά πέρασα το παλιό υδραγωγείο μπήκα στο ρέμα με σκοπό να ανέβω στο Μελίσσι. Μόλις βγήκα από την κύτη του ποταμού ξαφνικά ένοιωσα την ίδια ανατριχίλα στην ραχοκοκαλιά μου και η εικόνα της κερασφόρου οχιάς ξανάρθε στην μνήμη μου. Ήξερα ότι με είχε αντιληφθεί και με περίμενε. Ήξερα επίσης ότι και αυτό είχε την ίδια διαίσθηση με μένα. Ήξερα ότι με αντιλαμβάνονταν κάθε φορά που το πλησίαζα όπως το αναλαμβανόμουνα και εγώ. Ήξερα επίσης ότι αύτη επαφή είχε δημιουργηθεί μόνο ανάμεσα μας. Ανάμεσα μας επίσης είχε αναπτυχθεί ένας φόβος που σαν αφετηρία είχε την διαίσθηση μας. Ήξερα πως αν με συναντούσε χωρίς να το καταλάβω θα με τσιμπούσε μόνο και μόνο από φόβο και το τσίμπημα της κερασφόρου Οχιάς είναι θανατηφόρο αν δεν προλάβω να πάω στο νοσοκομείο. Και αυτό το φίδι κυκλοφορεί στα λημέρια μου και λόγω της διαίσθησης μας κινδυνεύουμε και οι δυο ο ένας από τον άλλον. Έπρεπε κάτι να κάνω να ξεμπερδέψω από αυτή την κατάσταση. Άρχισα να χτυπώ με δύναμη τα χόρτα χωρίς να βρω κάτι.

Την προηγούμενη Τετάρτη το απόγευμα βρέθηκα στο πλατανόδασος όταν ένοιωσα την ίδια ανατριχίλα στην ραχοκοκαλιά μου. Ήξερα ότι η οχιά ήταν κάπου εκεί και  με περίμενε. Έμεινα ακίνητος κοίταξα το έδαφος που ήταν σπασμένο με ξερά φύλα  πλατάνου, παντού υπήρχαν σπασμένα ξύλα και κάπου στην μέση ένας κορμός μου έκοβε τον δρόμο. Το φίδι θα πρέπει να ήταν κρυμμένο οπουδήποτε. Έμεινα ακίνητος περιμένοντας να εντοπίσω έστω και την παραμικρή κίνηση. Το προηγούμενο βράδυ είχα διαβάσει στο ΝΕΤ ότι οι κερασφόρες οχιές σκεπάζουν όταν μπορούν όλο τους το σώμα και αφήνουν ελεύθερο μόνο το κεφάλι τους. Ξανακοίταξα όλη την περιοχή προσπαθώντας να καταλάβω που μπορεί να κρύβεται. Λογικά για να με περιμένει θα πρέπει να είναι πίσω από τον κορμό κρυμμένο κάτω από τα φύλα. Προχώρησα όσο πιο αθόρυβα μπορούσα  στην πίσω πλευρά του κορμού. Το είδα να περιμένει κουλουριασμένο στην άκρη του κορμού από εκεί που θα περνούσα. Το κοίταξα για λίγο, από την θέση που ήμουν θα μπορούσα να το σκοτώσω αμέσως με την γλίτσα μου άλλα δεν το έκανα. Απομακρύνθηκα αργά από τον κορμό άπλωσα την γλίτσα και βγήκα μπροστά του. Η ανατριχίλα συνέχισε να τραβά την ραχοκοκαλιά μου. Άπλωσα την γλίτσα και την έφερα κοντά στο κεφάλι του. Το άκουσα να σφυρίζει και να παίρνει  θέση άμυνας προσπαθώντας να διαγνώσει την γλίτσα άλλα δεν του έδωσα σημασία και την έφερα κοντά στο κεφάλι του συνέχισε να κουλουριάζεται  και σφυρίζει συνέχεια. Ήξερε ότι η ζωή του ήταν στο έλεος μου.  Συνέχισα να πιέζω την γλίτσα προς το μέρος του. Έμεινα μακριά του σε τέτοια απόσταση που να μην κινδυνεύω από αυτό και το έπαιζα με την γλίτσα μου. Κάποια στιγμή τράβηξα την γλίτσα και την ακούμπησα στο έδαφος. Το φίδι παρέμεινε κουλουριασμένο σε θέση άμυνας και συνέχισε να σφυρίζει. Για μερικά λεπτά μείναμε και οι δυο ακίνητοι και κοιτάζαμε ο ένας τον άλλον. Έπειτα του γύρισα την πλάτη και έφυγα. Από εκείνη την ημέρα η διαίσθηση μου δεν ξαναπιάσε τίποτα ούτε αισθάνθηκα κάποια απειλή. Περπατώ κανονικά όπως περπατούσα και παλιά. Ξέρω ότι πολλές φορές θα με βλέπει κρυμμένο πίσω από κάποιον θάμνο η κάποια χόρτα άλλα ξέρει πια ότι δεν είμαι κίνδυνος για αυτό.

Επιμέλεια-Ανάρτηση; Τάκης Ευθυμίου