Αρχαία γεφύρια Δυτικής Φθιώτιδας (2)

Σε αρχαία γεφύρια της Δυτικής Φθιώτιδας (2),

στο δρόμο από Μερκάδα στο Μαυρίλο

Νίκος Δ. Παπαδιονυσίου

Στο πέτρινο, μονότοξο, αναπαλαιωμένο γεφύρι  «Τρία Ρέματα»

λίγο έξω από το Μαυρίλο προς Μερκάδα

Στις 2 Αυγούστου, έχοντας ακούσει από Μαυριλιώτες κοντοχωριανούς ότι μπαίνοντας στο Μαυρίλο υπάρχει πολύ κοντά στον κοινοτικό δρόμο ένα αρχαίο γεφυράκι και καθώς θυμόμουν το σχόλιο παλιάς μου φωτογραφίας του 1958 στο μονότοξο γεφυράκι της πεζοπορίας προς Παλαιόκαστρο από Μεγάλη Κάψη μέσω Μερκάδας, ξεκινήσαμε για Μερκάδα- Μαυρίλο.

Παρακάμψαμε τη Μερκάδα παίρνοντας τον δρόμο από Μ. Κάψη, το Λιβαδάκι της, τη Λελούδα και πήραμε τον δρόμο για το ιστορικό Μαυρίλο.

Αρκετά έξω από το υπέροχο χωριό, σε Μαυριλιώτικο κοινοτικό χώρο, η έκπληξη για μένα που έχω περάσει αυτόν τον δρόμο άπειρες φορές, χωρίς να έχω προσέξει, ίσως και να μην υπήρχε ή να μην της έδωσα σημασία καθώς ήταν πάνω σε στροφή, η παρακάτω πινακίδα:

Ο φίλος και συνοδός μου Νίκος Παπαηρακλής γνώριζε για τον χώρο και το γεφύρι του, δεν τον είχε όμως καθώς φαίνεται επισκεφτεί…

Παρκάραμε μετά βίας παρόλο μόνοι, δεν υπήρχε κατάλληλος χώρος, και πήραμε το διευρυμένο μονοπάτι για το γεφύρι και τον χώρο του. Το κατηφορικό μονοπάτι ήταν χορταριασμένο, ένδειξη μικρής χρήσης του και επισκεψιμότητας του χώρου.

Σε 150- 200 μέτρα φθάσαμε στο γεφύρι.

Φεύγοντας, συνεχίσαμε τον δρόμο μας για Μαυρίλο, πανέμορφο και ιστορικό χωριό με άφθονα νερά, πρώτος σταθμό μου σε εκδρομές με φίλους σε ορεινή Φθιώτιδα κι΄ Ευρυτανία. Πολλά μπορεί να βρει όποιος ενδιαφέρεται γι΄ αυτό στο Internet, ενώ κάποια που θα έπρεπε να ερευνηθούν και τονιστούν, λείπουν. Ο ερευνητής θα πρέπει να εξαιρέσει και κάποιες ανακρίβειες που πιθανά από υπερβολική αγάπη για τον τόπο γράφονται, όπως αυτά σύμφωνα με τα οποία ομορφιές, κτίσματα και ιστορικά στοιχεία άλλων κοντινών χωριών αναφέρονται έντεχνα σαν του Μαυρίλου, κάτι που δημιουργεί αντιπαλότητες, όταν έλα τα χωριά του Τυμφρηστού πρέπει να είναι ενωμένα για να επιζήσουν..

Μια υπέροχη θέα του Βελουχιού από την είσοδο στο Μαυρίλο…

Περιμέναμε για λίγο σε γραφικό καφενεδάκι- «μαγαζί» μέχρι που ήλθε ειδοποιημένος ο πρόεδρος της Κοινότητας Θανάσης Σκιαδόπουλος διακόπτοντας τη κοινοτική του δουλειά.

Πολλά από τα ενδιαφέροντα του χωριού, όπως τον Άη Δημήτρη με συμπληρωματικές ξυλογλυπτικές εργασίες του Αγραφιώτη- Μεγαλοκαψιώτη παππού μου Στυλιανού Υφαντή και τον υπέροχο ανακατασκευασμένο μπαρουτόμυλο σε λειτουργία από παλαιότερο πρόεδρο, τον είχαμε δει παλιότερα. Επομένως κινήσαμε για το αρχαίο, μονότοξο, λιθόκτιστο γεφυράκι του 17^ου αι. σύμφωνα με ανεξακρίβωτες πληροφορίες.

Το γεφυράκι βρίσκεται κάπου 50 μέτρα χαμηλότερα από τον κοινοτικό δρόμο, όπου κατεβαίνει κανείς από το παλιό μονοπάτι, κάτω από τον μπαρουτόμυλο.

Όταν φτάσαμε αισθάνθηκα απογοήτευση. Απόρησα για το πώς οι κοντοχωριανοί Μαυριλιώτες που τόσο πολύ, και δίκαια, αγαπούν τον τόπο τους, το εγκατέλειψαν κυριολεκτικά από πολλά χρόνια στην τύχη του, αυτό ένα πολύτιμο πολιτιστικό στοιχείο, με τμήματά του αποψιλωμένα και ετοιμόρροπα, πνιγμένο στα πλατάνια, τις φτέρες, από άλλη βλάστηση, που όχι μόνο το έχουν εξαφανίσει σχεδόν ώστε να μην φαίνεται αλλά με τις ρίζες τους να επιταχύνουν τη καταστροφή του.

Σαν Μηχανικός πλέον, συνέστησα στον πρόεδρο ότι σε πρώτη φάση πρέπει να βάλει να αποψιλώσουν την βλάστηση ένθεν και ένθεν του γεφυριού και της κοίτης του και σε δεύτερη να αποκαταστήσει τα γκρεμισμένα και ετοιμόρροπα τμήματά του. Ύστερα ή ταυτόχρονα να στρώσει το μονοπάτι προσέγγισής του ώστε να είναι εύκολα προσπελάσιμο από κάθε ηλικία.

Θεωρώ ότι το γεφυράκι είναι ένα πολύτιμο στοιχείο του Μαυρίλου και γενικά της Δ.Φθιώτιδας.

Επί πλέον είναι, νομίζω, το γεφυράκι των εφηβικών μου χρόνων, όταν το περπατήσαμε τότε που τα παλιά μονοπάτια διατηρούνταν ακόμη, εποχή που συνέχιζε να φτιάχνεται το οδικό κοινοτικό δίκτυο της ορεινής Φθιώτιδας

Ευχαριστήσαμε τον κ. πρόεδρο και τραβήξαμε τον δρόμο μας. 

09 Αυγούστου 2016

 Επιμέλεια-Ανάρτηση: Τάκης Ευθυμίου