Αποκριές στη Σπερχειάδα το 1955

Οι Αποκριές που ζήσαμε

[Του Βασίλη Κανέλλου, δασκάλου]

Αποκριά. Γλέντι, μασκαρέματα, ξεγνοιασιά. Ίσως η πιο αυθεντική ελληνική γιορτή που γεννήθηκε κι επιβιώνει ακόμα στην πατρίδα μας, με ρίζες στη Διονυσιακή λατρεία. Την πήραν τη γιορτή και οι Λατίνοι, την ονόμασαν καρναβάλι και μ’ αυτό το όνομα σήμερα ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο. Τρεις βδομάδες κρατάει και στο μέσο της η Τσικνοπέμπτη, με το μοσχοβόλημα της τσίκνας.
Λαϊκή γιορτή, με ευθυμολογήματα κι αθυροστομίες, τραγούδια κι ένα σωρό χωρατά:
«Τ΄ ακούτε τι παρήγγειλε η Καθαρή Δευτέρα,
τ΄ ακούσατε μωρέ ούλες, για λάχανα και βρούβες.
Πέθανε ο κρέος πέθανε, ψυχορραγεί ο τύρος,
Σηκώνει ο πράσος την ουρά κι ο κρέμμυδος τα γένια».
Ή το άλλο:
«Τις Αποκριές, που χορεύουν οι γριές,
σαν τομάρια, σαν προβιές, 
χόρευε και μια γριά μονοδοντού,
άντρα γύρευε η πορδού...»
(Στη φωτο: Σπερχειάδα, Αποκριές 1955. Περιφορά της αρκούδας)

Επιμέλεια-Ανάρτηση: Τάκης Ευθυμίου