ΤΑ ΔΑΣΗ ΤΟΥ ΤΥΜΦΡΗΣΤΟΥ ΠΗΓΗ ΠΛΟΥΤΟΥ ΚΑΙ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ
[Του Περικλή Φύκα από το βιβλίο του: «Ο Τυμφρηστός που αγαπήσαμε»]
Το νεροπρίονο του Χονδρογιάννη στην τοποθεσία του Αγίου Πνεύματος στην Οίτη, 1945
Α) Το Αινιανικόν Δάσος της Αρχαιότητας
Μόνον ως δώρο θεού και ως εύνοια της τύχης θα μπορούσε να ερμηνευθεί το γεγονός, ότι ο Τυμφρηστός περιβάλλεται από τόσα εκτεταμένα και ποικιλόμορφα δάση.
Είναι επόμενο ο περιβάλλον ζωτικός χώρος του χωριού μας να εγγυάται και να εξασφαλίζει την επιβίωση, αλλά ταυτόχρονα να προειδοποιεί, να αποτρέπει και να φροντίζει. Είναι το Αινιανικό δάσος της Αρχαιότητας που βρίσκεται στην περιοχή της πάνω κοίτης του Σπερχειού και οριοθετείται από το Μαυριλλιώτικο ποτάμι και το Καψιώτικο ρέμα και τις διακεκριμένες θέσεις, Μπαλαούρα, Κουφολογγιό, Τρικούτσια, Λελούδα, Ζάββατο, Ψαρρές, Καναβάκι και Αη-Λιας ο Νεοχωρίτικος, που στεφανώνουν τα χωριά του τέως Δήμου Τυμφρηστού. Είναι το ιδιωτικό κοινοτικό Δάσος του Τυμφρηστού, αμιγούς ελάτης, το Συνιδιόκτητο των κατοίκων του Τυμφρηστού, το ιδιωτικό δάσος “ΚΑΡΡΕΣ” των αδελφών Βασιλείου Χονδρογιάννη, που συνηγορούν και προϋποθέτουν αυτή την αναγέννηση. Είναι η εκμετάλλευση και οι ήπιες παρεμβάσεις σ’ αυτό το οικοσύστημα με σεβασμό στο περιβάλλον και το ντόπιο ανθρώπινο δυναμικό, που το πλαισιώνει και το απαρτίζει, που διασφαλίζει και εγγυάται την αειφορία και τη διαρκή ύπαρξή του. Μόνον έτσι μπορεί να ερμηνευθεί, να νοηματοδοτηθεί και να διασφαλισθεί η «Ανάπτυξη», που δεν είναι τίποτα άλλο από τη διαρκή αγάπη και τη διαχρονική αφοσίωση σε αυτόν τον τόπο.
Η σύγχρονη κοινωνικοοικονομική ύπαρξη του χωριού μας και η ανέλιξή του είναι στενά συνδεδεμένα με το Κοινοτικό Δάσος και την απόκτησή του. Δεν ήταν όμως πάντα ο φυσικός αυτός πλούτος τμήμα των κατοίκων του Τυμφρηστού. Αρχικά, το 1924, αποκτήθηκε το Συνιδιόκτητο μικτό δάσος δρυός-ελάτης, εκτάσεως 7.000 στρεμμάτων, από τα οποία 2.000 απαρτίζουν τις αγροτικές εκτάσεις του χωριού Μουτζουράκι. Στη συνέχεια και το 1956 αποκτά η Κοινότητα Τυμφρηστού το σημερινό κοινοτικό δάσος εκτάσεως 12.000 στρεμμάτων, αμιγούς ελάτης.
Και θα αποτελούσε αδικία και αυθαιρεσία, αν αποδίδαμε την αειφορία των Δασών αυτών αποκλειστικά και μόνο σε τυχαία γεγονότα και τις διεργασίες της φύσης. Ο ανθρώπινος παράγοντας και οι κάτοικοι του Τυμφρηστού, είναι που σεβάστηκαν αυτό το Δάσος, το προστάτεψαν και το ανέδειξαν. Κι εκείνο με τη σειρά του, τους αντάμειψε πλουσιοπάροχα, χρόνια τώρα, και συνεχίζει να τους ευεργετεί, και να διασφαλίζει το αύριο και το μέλλον.
Β) Το Μουτζουράκι ως κοινωνικοοικονομική Μονάδα
Αμέσως μετά την απελευθέρωση, από τον Καποδίστρια αρχικά, από τους Βαυαρούς και τον Όθωνα στη συνέχεια, γίνονται οι πρώτες απόπειρες για την οργάνωση του Κράτους και τη δημιουργία υποδομών. Η Γεωργία, η θάλασσα και τα Δάση αποτελούν πρώτη προτεραιότητα. Το Μουτζουράκι ενιαίο και έστω και με
τη μορφή της Μεγάλης Ιδιοκτησίας, μία κατάσταση «συμβατή» με το ιδιοκτησιακό καθεστώς που δημιουργήθηκε στη Φθιώτιδα μετά την απελευθέρωση, προσφέρεται για τέτοιες δραστηριότητες.
Από τα μέσα του 19ου αι., από το 1850 περίπου, οι Δασοκτήμονες Κοντογιανναίοι εγκαθιστούν υλοτόμους-εκμισθωτές, που φθάνουν από τον χώρο των Μαστοροχωρίων της δυτικής Μακεδονίας και την περιοχή της Κορυτσάς, είτε Βλαχόφωνους, είτε Αρβανιτόφωνους, είτε Σλαβόφωνους. Είναι οι άνθρωποι που κατέχουν την τεχνογνωσία της υλοτομικής τέχνης, κύρια στην εγκατάσταση των Νεροπρίονων, που επιτρέπουν την επιτόπια κατεργασία της στρογγύλης ξυλείας ελάτης, την οποία στη συνέχεια μεταφέρουν και προωθούν στα αστικά κέντρα της περιοχής, είτε με τα υποζύγια είτε μέσα από την κοίτη του ποταμού Σπερχειού.
Μα ας αφήσουμε τα έγγραφα να μιλήσουνε από μόνα τους:
Αριθ. 3869
Εν Λαμία, την ενδεκάτη Νοεμβρίου του χιλιοστού οκτακοσιοστού εξηκοστού ογδόου έτους (1868), ημέρα Δευτέρα και μετά μεσηβρίαν εν τω επί τη οδού Διάκου και τω εργαστηρίω του Ιακώβου Β. Σαμόλη συμβολαιογραφείω μου, ενώπιον εμού του συμβολαιογράφου και κατοίκου Λαμίας Κωνσταντίνου Μαυρίκα, ενεφανίσθησαν οι γνωστοί μοι και μη εξαιρούμενοι, Δημήτριος Τσιριμώκος, Δικηγόρος, κάτοικος Λαμίας, ενεργών κατ’ εντολήν και λογαριασμόν του Ευαγγέλου Κοντογιάννη, Υποστρατήγου, κατοίκου Αγά και Ρίζος Ιωάννου, αλλοδαπός, κάτοικος του χωρίου Τσούχλα της επαρχίας Χρούπιστας, διαμένων προσωρινώς εις το χωρίον Μουτζουράκι της επαρχίας Φθιώτιδας, και επί παρουσία των μαρτύρων Σταύρου Παπακώνστα, εμπόρου και Κώντσα Παπαθανασίου, πεταλωτού, κατοίκων Λαμίας, πολιτών Ελλήνων, γνωστόν μοι και μη εξαιρουμένων, εξέθεσαν τα εξής. Ο πρώτος αυτών, Δημήτριος Τσιριμώκος, υπό την εκτεθείσαν ιδιότητά του παρέχει στον Ρίζο Ιωάννου την άδεια να υλοτομήσει κατά τον παρόντα χειμώνα εις το ιδιόκτητον δάσος του Ευαγγέλου Κοντογιάννη καλούμενον Μουτζουράκι του Δήμου Τυμφρηστού οικοδομήσιμον ξυλείαν παντός είδους και μεγέθους αποδίδων προς τον ιδιοκτήτην δικαίωμα δεκαπέντε επί της εκατόν εφ εκάστου είδους ξυλείας ελεύθερα παντός εξόδου, οίων του φόρου του Δημοσίου, δημοτικού φόρου και όλων των εξόδων της μεταφοράς μέχρι των εκβολών (Μπούκας) του Σπερχειού ποταμού. Δύναται όμως ο ιδιοκτήτης και εις παν άλλον μέρος του ποταμού τούτου να λάβει ή όλον του το μερίδιον ή μέρος αυτού κατά την αρέσκειάν του. Και ο Ρίζος Ιωάννου είναι υπόχρεος εις οποιοδήποτε μέρος θελήσει ο ιδιοκτήτης να εβγάλει από την κοίτη του ποταμού το μερίδιον της ξυλείας. Την θέσιν που θα υλοτομήσει θέλει την προσδιορήσει ο επιστάτης επιτοπίως πέριξ της καλύβης την οποίαν ήδη ο υλοτόμος έχτισεν. Ο Ρίζος Ιωάννου δέχεται τους όρους του παρόντος συμβολαίου και υπόσχεται να μην υλοτομήσει δένδρα μη χρήσιμα εις τον σκοπόν της οικοδομής επί ποινή αποζημιώσεως. Ούτω τη αιτήση των συνετάγη το παρόν, ανεγνώσθη νομίμως και υπεγράφη ως εξής.
Οι συμβαλλόμενοι Οι μάρτυρες
Ο συμβολαιογράφος
ΥΛΟΤΟΜΙΕΣ ΚΑΙ ΝΕΡΟΠΡΙΟΝΑ
Εκεί τους που υπερέχουν οι άνθρωποι αυτοί είναι η τεχνογνωσία, σε υπέρτατο βαθμό, στην εγκατάσταση και τη λειτουργία των Υδροπριόνων, εδώ και πάλι υπερέχουν και ξεχωρίζουν οι από την περιοχή τους Κορυτσάς και τους δ. Μακεδονίας Βλαχόφωνοι. Τα νεροπρίονα εκκίνησαν μία νέα εποχή και επέτρεψαν την επιτόπια επεξεργασία τους στρογγύλης ξυλείας ελάτης, μεγάλου όγκου και μήκους, για να προωθηθούνε στη συνέχεια στα μεγάλα αστικά κέντρα τους τότε εποχής. Προϊόντος του χρόνου οι κατέχοντες την τεχνογνωσία των νεροπρίονων αντικαταστάθηκαν και εκπροσωπηθήκαν από ντόπιους τεχνίτες που έκαναν κτήμα τους και προήγαγαν την τεχνογνωσία αυτή.
Συμφωνητικόν παροχής αδείας συστάσεως Υδροπρίονος
Αριθ. 685
Εν Λαμία και εν τω συμβολαιογραφίω μου, κειμένω επί της οδού Ερμού, υπό την μεγάλην οικίαν της Ασπασίας Χήρας Αχ. Αγαθονίκου, σήμερον την δεκάτην ογδόην του μηνός Ιανουαρίου του 1902 έτους, ημέραν της εβδομάδος Παρασκευήν και μετά μεσημβρίαν, ενώπιον εμού του συμβολαιογράφου και κατοίκου Λαμίας Δημητρίου Παπανδρέου Μαυροκεφάλου, εδρεύοντος εν Λαμία, επί παρουσία και των μαρτύρων κ.κ. Ηρακλέως Δημητρακοπούλου, κτηματίου και Δημητρίου Αυγέρη, δικαστικού κλητήρος, αμφοτέρων κατοίκων Λαμίας, πολιτών Ελλήνων, γνωστών μοι και μη εξαιρετέων, ενεφανίσθησαν οι γνωστοί μοι και μη εξαιρούμενοι, αφενός ο κύριος Παναγιώτης Κουρεμένος, γραμματεύς της οικονομικής Εφορίας Φθιώτιδας και υπό την ιδιότητάν του ταύτην ενεργών ως αντιπρόσωπος του Δημοσίου κατόπιν διαταγής του Υπουργείου των Οικονομικών, κάτοικος ως εκ της υπηρεσίας του Λαμίας, και αφετέρου ο Χρήστος Κωνσταντίνου υλοτόμος, κάτοικος Μουτζουρακίου του Δήμου Τυμφρηστού και συνομολόγησαν τα εξής:
Ο Παναγιώτης Κουρεμένος υπό την ανωτέρω εκτεθείσαν ιδιότητάν του ενεργών χορηγεί στον Χρήστο Κωνσταντίνου την άδειαν της εξακολουθήσεως της λειτουργίας του υπάρχοντος υδροπρίονος εις τα δάσος Μουτζουράκι και την δασικήν θέσην “Παλαιοπαναγιά” του Δήμου Τυμφρηστού, όπερ ούτως έχει ενοικιασμένον παρά των αδελφών Κοντογιάννη, υπό τους εξής όρους και υποχρεώσεις, ων την ακριβήν τήρησην υπόσχεται, ήτοι: 1) Οφείλει να υλοτομεί σποραδικώς εις μόνας τας θέσεις Παλαιοπαναγιά θεωρηθήσας καταλλήλους υπό του Δασάρχου Φθιώτιδας. Και εις τα οποίας τας θέσεις το έδαφος περιέχει άφθονα νεόφυτα εξασφαλίζοντα καθ’ ολοκληρίαν την αναδάσωσιν εκλέγων προς υλοτομίαν μόνον τα γεγηρακότα δένδρα τα έχοντα ουχί ελάσσονα του ενός και ημίσεως μέτρου περιφέρειαν εις ύψος ημίσεως μέτρου υπέρ την επιφάνεια του εδάφους και υλοτομών ούτως ώστε η απ’ αλλήλων απόστασις των μελών των δένδρων μετρουμένη οριζοντίως από κορμού εις κορμόν να μην υπερβαίνει τα δέκα έως δώδεκα μέτρα. 2) Οφείλει να κόπτει τα υλοτομούμενα δένδρα όσον το δυνατόν χαμηλότερα και πλησίον της ρίζης. 3) Δεν δύναται να μεταφέρει εκτός του καταστήματος την εγακατάστασιν του υδροπρίονος τούτου την παρ’ αυτού κατεργαζομένην ξυλείαν, πριν ή αύτη καταμετρηθεί και σημειωθεί όπισθεν των δασονομικών αδειών υπό των αρμοδίων υπαλλήλων και συνταχθεί περί τούτου το απαιτούμενον πρωτόκολλον επί ποινή κατασχέσεως. 4) Δεν δύναται να υποβάλλει αίτηση σφραγίσεως εάν δεν έχει κατεργασμένον ποσόν τεσσάρων χιλιάδων σανιδοπεταύρων τουλάχιστον, εκτός μόνον κατά την τελευταία σφράγισιν, ότε το ποσό των σανίδων δύναται να είναι έλασσον των τεσσάρων χιλιάδων. 5) Τα οδοιπορικά έξοδα των προς σφράγισην αποστελλομένων υπαλλήλων επιβαρύνουν τον ενοικιαστήν, υποχρεούμενον να χορηγεί εις αυτούς τα μέσα μεταβάσεως και επιστροφής. 6) Οφείλει να τηρεί ακριβώς και κατά γράμμα τας περί υλοτομίας και φόρου ξυλείας ισχυούσας και εκδοθησομένας δασικάς διατάξεις και κανονισμούς. 7) Διά την ξυλείαν την απαιτουμένην προς κατασκευήν του υδροπρίονος και των παραρτημάτων αυτού ο ενοικιαστής οφείλει να λάβει κανονικήν άδειαν υλοτομίας κατά το κεκανονισμένο δικαίωμα. 8) Το Δημόσιον δύναται να καταργήσει τον υδροπρίονα άμα ως ήθελεν αποδειχθεί διά επιτοπίου αυτοψίας επιθεωρητού των δασών ότι η υλοτομία αποβαίνει επιβλαβής διά το δάσος. 9) Η διάρκεια της παρούσης χρήσεως του υδροπρίονος άρχεται από σήμερον και λήγει την τριακοστήν πρώτην Δεκεμβρίου ενεστώτος έτους, η δε οριστική έγκρισης του προκειμένου συμβολαίου εναπόκειται εις το Υπουργείο Οικονομικών. Εις βεβαίωσιν τούτου και των συμβαλλομένων συνετάγη το παρόν, ανεγνώσθη ευκρινώς και μεγαλοφώνως εις αυτούς και τους μάρτυρας και επιβεβαιωθέν υπεγράφη υφ’ όλων τούτων και εμού.
Οι συμβαλλόμενοι Οι μάρτυρες
Ο συμβολαιογράφος
Πωλητήριον ξυλείας Δραχ. 3700
Αριθ. 41109
Εν Λαμία, σήμερον την εβδόμην Δεκεμβρίου του χιλιοστού εννιακοσιοστού ενδεκάτου έτους (1911), ημέραν Τετάρτην και μετά μεσημβρίαν, εν τω επί της οδού Διάκου και τω εργαστηρίω των κληρονόμων του Ιωάννου Καϋλάνη συμβολαιογραφίω μου, ενώπιον εμού του συμβολαιογράφου και κατοίκου Λαμίας Παναγή Μαυρίκα, ενεφανίσθησαν οι γνωστοί μοι και μη εξαιρουμένοι, κ. Πέτρος Αντωνίου, υλοτόμος, κάτοικος Μουτζουρακίου και Παντελής Ευθυμίου, σαγματοποιός, κάτοικος Αλμυρού και επί παρουσία των μαρτύρων, Γεωργίου Σαμαρά, κουρέως και Ηρακλέως Αβραμοπούλου, φραγκορράπτου, κατοίκων αμφοτέρων Λαμίας, πολιτών Ελλήνων, γνωστόν μοι και μη εξαιρουμένων, συνομολόγησαν και παρεδέχθησαν τα εξής. 1) Ο Πέτρος Αντωνίου έχων εις την κατοχήν του και κυριότητα έναν υδροπρίονα κείμενος εις την θέση “Παλαιοχώριον” του ιδιοκτήτου δάσους Μουτζουρακίου της Περιφερείας του Δήμου Τυμφρηστού μετά των μηχανημάτων, εξαρτημάτων, παραρτημάτων και μεθ’ όλων των παρακολουθημάτων του. 2) Τρεις χιλιάδες (3.000) σανιδόπεταυρα υλοτομηθέντα εκ του ιδιοκτήτου δάσους Μουτζουρακίου τη συγκαταθέσει των ιδιοκτητών και συνεπεία νομίμων αδειών υλοτομίας του Οικονομικού Εφόρου Φθιώτιδος. 3) Χίλια διακόσια (1.200) κούτσουρα υλοτομηθέντα και ταύτα εκ του αυτού ιδιοκτήτου δάσους και συναινέσει των ιδιοκτητών και συνεπεία νομίμων Αδειών υλοτομίας του Οικονομικού Εφόρου Φθιώτιδας, χρήσιμα προς κατασκευήν σανιδοπεταύρων και 4) Τριακόσια πεντήκοντα (350) φορτώματα, πάτερα διαφόρων διαστάσεων υλοτομηθέντα και ταύτα εκ του αυτού δάσους συνεπεία αδείας του ιδίου Εφόρου. Άπαντα τα ανωτέρω κινητά πράγματα επώλησον σήμερον και παρέδωκεν προς τον έτερον συμβαλλόμενον Παντελήν Ευθυμίου, ελεύθερα πάσης κατασχέσεως, δικαιώματος και εκνικήσεως τρίτου και επί ολικώ τιμήματι δραχμών τριών χιλιάδων εφτακοσίων, αριθμός 3.700, τα οποία μετρητά έλαβεν σήμερον, ως ομολόγησεν από τον αγοραστήν, εκτός του Γραφείου μου και αποξενούται του λοιπού παντός επ’ αυτών δικαιώματός των, ο δε αγοραστής Παντελής Ευθυμίου, όστις παρέλαβεν ήδη αυτά εις την κατοχήν του αποδεχθείς την αυτώ γενομένην πώλησή των υφ’ όλους εκτεθέντας όρους αποκαθίσταται από την σήμερον τέλειος αυτών κύριος και κάτοχος, δυνάμενος να διαθέση του λοιπού αυτά κατ’ ιδίαν του αρέσκειαν.
Τη αιτήση των συνετάγη το παρόν, ανεγνώσθη νομίμως ενώπιον αυτών και των μαρτύρων και υπεγράφη παρ’ όλων και εμού εκτός του πωλητού ομολογήσαντος άγνοια γραμμάτων.-
Ο αγοραστής Οι μάρτυρες
Ο συμβολαιογράφος
ΟΙ ΕΚ ΤΥΜΦΡΗΣΤΟΥ ΥΛΟΤΟΜΟΙ
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΧΟΝΔΡΟΓΙΑΝΝΗΣ (1850 - 1930)
Γενάρχης μιας σημαντικής οικογένειας
Ο Βασίλειος Χονδρογιάννης και ο αδερφός του Βαγγέλης, που, εγκαταστάθηκε στη συνέχεια στο Καρπενήσι και δραστηριοποιήθηκε εκεί επαγγελματικά, Ασπροποταμίτικης καταγωγής και απώτερης Βλαχικής προέλευσης, εμφανίζονται στο Πέρα Κάψι στις πρώτες δεκαετίες του δεύτερου μισού του 19ου αι. Έφερον πρότερον το όνομα Γρηγορόπουλοι, όνομα που έφερε και η οικογένεια Σακκά αλλά και ο Γεώργιος Χουσιάδας. Κύρια δραστηριότητα του Βασιλείου Χονδρογιάννη ήσαν οι Υλοτομικές Εργασίες. Η κατοικία του, ένα μακρυνάρι ανωγοκάτωγο και με εσωτερική σκάλα, εδέσποζε του χωριού, αλλά και στα όρια της Κοινότητας Τυμφρηστού διέθετε μεγάλη κτηματική περιουσία. Ήτανε όμως «μικρός» ο Τυμφρηστός για να χωρέσει τα οράματα και τις δραστηριότητες του Βασιλείου Χονδρογιάννη και των παιδιών του. Πολύ γρήγορα μετώκησαν, αυτός και τα παιδιά του, και μετέφεραν την έδρα των δραστηριοτήτων τους στη Λαμία. Την κατοικία αυτή στον Τυμφρηστό την παρεχώρησαν στον, εκ Τυμφρηστού επίσης, στενό τους συνεργάτη Κώστα Χ. Πανέτσο. Σήμερα παραμένει η κατοικία αυτή εγκαταλελειμμένη και χωρίς καμία φροντίδα και ακολουθεί, με μαθηματική ακρίβεια, τη γνωστή μοίρα αυτών των σπιτιών.
Συστατικόν εταιρίας
Αριθ. 22579
Εν Λαμία, σήμερον την δεκάτην ενδόμην Αυγούστου του χιλιοστού οκτασιοστού ενενηκοστού ογδόου έτους (1898), ημέραν Δευτέραν και μετά μεσημβρίαν, εν τω επί της οδού Διάκου και το εργαστηρίω του Ηλία Π. Κοκκινοπούλου συμβολαιογραφείω μου, ενώπιον εμού του συμβολαιογράφου και κατοίκου Λαμίας, Παναγή Μαυρίκα, ενεφανίσθησαν οι γνωστοί μοι και μη εξαιρούμενοι, Αναστάσιος Γεμενής, μαραγκός, κάτοικος Λαμίας, και Ευαγγέλης Χονδρογιάννης, υλοτόμος, κάτοικος του χωριού Κάψης και επί παρουσία των μαρτύρων Παύλου Δ. Σίσα, δημοτικού κλητήρος, και Κωνσταντίνου Καϊλάνη, Δικαστικού κλητήρος, κατοίκων Λαμίας, πολιτών Ελλήνων, γνωστών μοι και μη εξαιρουμένων, συνομολόγησαν και παρεδέχθηαν τα εξής. Συνιστώσιν ομόρρυθμον εμπορικήν εταιρίαν, αντικείμενον έχουσα την εν τω ιδιοκτήτω δάσος κατά την θέσιν “Μουτζουρακι”, ως και εν παντί άλλας εν τοις Δήμους Ομιλαίων και Τυμφρηστού, εθνικών τε και ιδιοκτήτων, εξαγάγοντες οικοδομησίμον ξυλείας κατά είδος, διά της εκκοπής των προς τούτο χρησίμων δένδρων και διά της τελειοποιήσεως αυτών και κατεργασία εις οικοδομήσιμον ξυλείαν διά της τέχνης του υλοτόμου και διά της πλωλήσεως αυτής προς τρίτους επί κέρδους.
Η εταιρία των δε αύτη θέλει φέρειν την επωνυμίαν “Αναστάσιος Γεμενής και Συντροφία” και θέλει διαρκέσει εν έτος από σήμερον αφ’ ης και των εργασιών της άρχεται, αλλά δύναται να λυθεί και πρότερον οιαδήποτε ώρα απαιτήσει τούτο ο συνεταίρος Αναστάσιος Γεμενής, Διευθυντής της εταιρίας ταύτης και διαχειριστής των εν γένει υποθέσεών της και ταμίας αυτής θέλει είσθε ο συνεταίρος Ευαγγέλης Χονδρογιάννης, όστις όμως δεν έχει το δικαίωμα να εκπροσωπεί την εταιρία μόνος του και να υπογράφει άνευ της συμπράξεως του συνεταίρου Αναστασίου Γεμενή. Τα της εταιρίας κεφάλαια εισί α) Εις ημίονος χρώματος γκιόσου, ηλικίας ετών δεκατεσσάρων και αναστήματος μετρίου, αξίας δραχμών διακοσίων, αριθ. 200. β) Δραχμάς μετρητάς δύο χιλιάδας οκτακοσίας, αριθ. 2.800, κατατεθείσας συν τω ημιόνι και ανήκοντα μόνο εις τον συναιτέρον Αναστάσιον Γεμενή και παραληφθέντα παρά του εταίρου συνεταίρου Ευαγγέλη Χονδρογιάννη προς αγοράν διαφόρων αντικειμένων της εταιρίας, εις μίσθωσιν εργατών και άλλων διαφόρων εξόδων και διά τούτο ο Αναστάσιος Γεμενής ουδεμίαν εργασίαν προσωπική υποχρεούται να προσφέρει στην εταιρίαν, ενώ ο έταιρος συνεταίρος Ευαγγέλης Χονδρογιάννης υποχρεούται να εργάζεται εις αυτήν προσωπικώς. Ο Αναστάσιος Γεμενής θέλει λαμβάνει υπ’ ονόματί του τας αδείας υλοτομίας παρά των αρμοδίων αρχών.
Άπασα η υλοτομηθησομένη ξυλεία θέλει πωληθεί στο Χάνι Πανέτσου υπό μόνου του συνεταίρου Αναστασίου Γεμενή, αποκλειομένου του συνεταίρου Ευαγγέλη Χονδρογιάννη της πωλήσεως αυτής. Τα της εταιρίας κέρδη και αι ζημίαι αυτής είναι από κοινού και εξ ίσου εις βάρος και οφέλειαν αμφοτέρων των συνεταίρων αλλ’ εκ του ενεργητικού αυτής ουδέν δύναται να αναλάβει ο συνεταίρος Ευαγγέλης Χονδρογιάννης πριν η ο Αναστάσιος Γεμενής πληρωθεί τας ανωτέρω εις την εταιρίαν καταθέσεις του, ήτοι τας μετρητάς δραχάς δύο χιλιάδας οκτακοσίας, αριθ. 2.800, και τον ημίονον ή την αξίαν αυτού εκ δραχμών διακοσίων, αριθ. 200, μέχρι της απολήψεως αυτών ο Αναστάσιος Γεμενής θέλει είναι κύριος και κάτοχος όλων των αντικειμένων, ειδών και πραμάτων της εταιρίας, ως και απάσης της εταιρικής περιουσίας, του εταίρου συνεταίρου ουδέν απαιτούντος επ’ αυτής και τούτων έχων δικαίωμα κατοχής και κυριότητος.
Τη αιτήση των συνετάγη το παρόν, ανεγνώσθη νομίμως ενώπιον αυτών και των μαρτύρων και υπογράφεται παρ’ όλων και εμού.
Οι συμβαλλόμενοι Οι μάρτυρες
Ο συμβολαιογράφος
Πωλητήριον ξυλείας δια δρχ. 2.100
Αριθ. 26766
Εν Λαμία, σήμερον την εικοστήν ογδόη Απριλίου του χιλιοστού ενιακοσιοστού πρώτου έτους (1901), ημέραν Σάββατον και μετά μεσηβρίαν, εν τω επί της οδού Διάκου και τω εργαστηρίω του Ηλία Π. Κοκκινοπούλου συμβολαιογραφείω μου, ενώπιον εμού του συμβολαιογράφου και κατοίκου Λαμίας, Παναγή Μαυρίκα, ενεφανίσθησαν οι γμωστοί μοι και μη εξαιρούμενοι, Βασίλειος Χονδρογιάννης, υλοτόμος, κάτοικος Κάψης, και Αναστάσιος Γεμενής, εργολάβος δημοσίων έργων, κάτοικος Λαμίας, και επί παρουσία των μαρτύρων Ευάγγελου Ζαφειρίου, υποδηματοποιού, και Ηρακλέως Καρναβά, δικαστικού κλητήρος και κατοίκου Λαμίας, πολιτών Ελλήνων, γνωστών μοι και μη εξαιρουμένων, συνομολόγησαν και παρεδέχθησαν τα εξής. Ο Βασίλειος Χονδρογιάννης οικειοθελώς και ευχαρίστως επώλησε και παρέδωκε σήμερον προς τον Αναστάσιον Γεμενήν την ακόλουθον ιδιόκτητόν του ξυλείαν τοποθετημένην ήδη ούσαν εν τη θέσει “Ράχην Παλαιοκαζάρμας” μεταξύ των ορίων των χωρίων Λάσπης και Μουτζουρακίου, ήτοι α) εκατόν ογδοήκοντα κολώνας ελάτης είκοσι πόντων, πάχους δε δεκατεσσάρων πόντων και μήκους τεσσάρων μέτρων και πεντήκοντα εκατοστών. β) Εκατό πάτερα των εξ μέτρων. γ) Εκατόν πάτερα των πέντε μέτρων και ενός τετάρτου του μέτρου. δ) Εκατόν πάτερα των τεσσάρων και ημίσεως μέτρου, πλάτους δώδεκα πόντων και πάχους δέκα πόντων. ε) Εκατόν βελέσια ελατίσια. στ) Ογδοήκοντα κολωνάκια τεσσάρων μέτρων. Επώλησεν δε την ξυλείαν του ταύτην ελευθέραν πάσης κατασχέσεως δικαιώματος και εκνικήσεως τρίτου, εσφραγισμένην νομίμως, μετά αδείας της υλοτομίας και με το πρωτόκολλον της εξελέγξεως της αρμοδίας αρχής και επί ολικώ τιμήματι δραχμάς δύο χιλιάδων εκατόν, αριθ. 2.100, τας οποίας μετρητάς έλαβεν σήμερον απ’ τον αγοραστήν και αποξενούται του λοιπού παντός επ’ αυτής δικαιώματός του, ο δε αγοραστής Αναστάσιος Γεμενής, όστις παρέλαβεν ήδη αυτήν διά του αντιπροσώπου του Νικολάου Κωστορρίζου εις την κατοχήν του, αποδεχθείς την γενομένην πώλησιν του αποκαθίσταται από τη σήμερον τέλειος αυτής και κύριος κάτοχος δυνάμενος να διαθέσει αυτήν κατ’ ιδίαν του αρέσκειαν.
Τη αιτήση των συνετάγη το παρόν, ανεγνώσθη νομίμως ενώπιον αυτών και των μαρτύρων και υπεγράφη παρ’ όλων και εμού.
Οι συμβαλλόμενοι Οι μάρτυρες
Ο συμβολαιογράφος
ΑΝΤΩΝΗΣ ΧΟΝΔΡΟΓΙΑΝΝΗΣ: ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟ ΚΑΙ ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΟ ΜΥΑΛΟ
Ο Αντώνης Χονδρογιάννης, ένα από τα τέσσερα τέκνα του Βασιλείου Χονδρογιάννη, ο Κώστας, ο Αντώνης, ο Μήτσος και ο Ιωάννης, ξεχώρισε για τις οργανωτικές του ικανότητες, το εμπορικό δαιμόνιο και τις άριστες δημόσιες σχέσεις, το χάρισμα να προβλέπει και να προλαβαίνει τις εξελίξεις. Στη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων εξαιρέθηκε της στράτευσης, ως τέκνο πολυμελούς οικογενείας, αν και δεν ήταν ο πρωτότοκος, αλλά με τη συναίνεση και τη σύμφωνη γνώμη των αδερφών του, οι οποίοι και ανεγνώριζαν πάντα τα προσόντα του και την πρωτοκαθεδρία του.
Στη διάρκεια των Βαλκανικών πολέμων προέβλεψε το ευνοϊκό αποτέλεσμα για τους Έλληνες και σχεδίασε την ανάπτυξη της Εταιρίας του. Με το τέλος του πολέμου είχε δημιουργήσει στα δάση του Φουρνά μεγάλα αποθέματα ξυλείας κατεργασμένης. Αυτό ήτανε και η επιτυχία του και η αφετηρία για ένα μεγάλο ξεκίνημα. Η τιμή της κάθε σανίδας, λόγω των μεγάλων αναγκών που εδημιούργησε ο πόλεμος και το ξαναχτίσιμο της Μακεδονίας και των νέων χωρών, εκτινάχθηκε από 2 λεπτά τη μία, σε 5 και 10 λεπτά. Είχε πάρει τώρα το βάπτισμα του επιχειρείν, ξεπερνώντας ταυτόχρονα τα πρώτα προβλήματα που δημιουργούν σ’ αυτές τις περιπτώσεις, το άγνωστο και ο ανταγωνισμός.
Ανοίγεται, συνάπτει συμφωνίες και δημιουργεί συμμαχίες. Ο Τυμφρηστός τώρα αποδείχνεται μικρός για τις δραστηριότητες και τις φιλοδοξίες του Αντώνη Χονδρογιάννη, μεταφέρει την έδρα των δραστηριοτήτων του στην πόλη της Λαμίας και συστήνει εταιρία με την επωνυμία «ΥΙΟΙ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΧΟΝΔΡΟΓΙΑΝΝΗ». Ταυτόχρονα ιδρύει και άλλη εταιρία ανάληψης και εκτέλεσης δημοσίων έργων. Ο Αντώνης Χονδρογιάννης απεβίωσε στο υποστατικό στις Καρρές και ετάφη στον Τυμφρηστό. Τραγική ειρωνεία: δεν υπήρχαν σανίδια για να κάνουν το φέρετρό του όπως οι κατακτητές είχανε κάψει τα πάντα στα σπίτια στις Άνω Καρρές. Τελικά το φέρετρο κατασκεύασε ο εκ Τυμφρηστού Νικόλαος Χ. Πανέτσος, στενός του συνεργάτης, που διατηρούσε ένα μικρό απόθεμα στο χωριό.
Μεταπολεμικά και στα 1950, περίπου, τα δυο αδέρφια του, ο Μήτσος και ο Ιωάννης, ο Κώστας είχε αποβιώσει στα 1938 ακόμα, και οι κληρονόμοι αυτού διεμοίρασαν την περιουσία και έλαβον: 1) Οι κληρονόμοι του Κώστα Χονδρογιάννη το δάσος “ΚΑΡΡΕΣ” και μέρος των μετοχών του δάσους “ΣΚΛΗΘΡΑΚΙ” που βρισκόταν στην περιφέρεια του χωρίου Δυο Βουνά του τ. Δήμου Ηρακλεωτών. 2) Ο Μήτσος Χονδρογιάννης έλαβε το δάσος “ΓΡΕΒΕΝΟ” επί της Οίτης. 3) Ο Ιωάννης Χονδρογιάννης έλαβε το ξυλουργικό εργοστάσιο και διάφορα ακίνητα νότια της Λαμίας άνωθεν της σιδηροδρομικής γραμμής και σε μεγάλο οικόπεδο εφτά στρεμμάτων, που είχε αποκτήσει ο Αντώνης Χονδρογιάννης στα 1918 και στη θέση Γρανιά ή Μπακόρευμα, εφαπτόμενα επί της σημερινής οδού Λεωνίδου.
Το δασόκτημα ΚΑΡΡΕΣ επώλησαν οι κληρονόμοι του Κώστα Χονδρογιάννη, στα 1959, στο παρακείμενο χωριό Πίτσι. Αρχικά ο εκπρόσωπός τους Βασίλειος Κ. Χονδρογιάννης απευθύνθηκε στην Κοινότητα Τυμφρηστού, την οποία και προτίμησε προκειμένου το δασόκτημα αυτό να περιέλθει στην Κοινότητα Τυμφρηστού και στους κατοίκους της, τους οποίους οι Χονδρογιανναίοι θεωρούσαν πάντα χωριανούς τους. Λόγω όμως της ασυνεννοησίας και της ολιγωρίας των τότε κοινοτικών αρχόντων η αγοραπωλησία αυτή δεν επετεύχθη. Έτσι ο καθρέφτης του χωριού μας, με τις υπέροχες τοποθεσίες, Άνω Καρρές, Άη-Θανάσης, Τριφύλλια, Άγιο Πνεύμα και η περίοπτη θέση «του Γκολόπ’ το λημέρι» παρά τον Κούκο πέρασε στην ιδιοκτησία της γειτονικής κοινότητας του Πιτσίου. Οι συμπαθείς κάτοικοι του Πιτσίου, που τιμούσαν πάντα τους κατοίκους του Τυμφρηστού και τους είχαν σε μεγάληεκτίμηση, ακόμη και σήμερα. Ο ευθυτενής και ενενηκοντούτης Θύμιος Καψιώτης, άγρυπνος φρουρός του Πιτσίου, ο ευσταλής Γιώργος Καρακώστας και ο νεότερος Κώστας Δημητρίου Μπούρας, ως και ο εξαίρετος Θανάσης Καψιώτης. Αλλά και οι τεθνεώτες, μπάρμπα-Μήτσος Μπούρας, η ζωντανή εγκυκλοπαίδεια του Πιτσίου και τέλος ο ευπατρίδης και υψηλόκορμος Κώστας Καρακώστας.
Αριθ. 42672
Εν Λαμία, σήμερον την έκτην Φεβρουαρίου του χιλιοστού εννεακοσιοστού δεκάτου τετάρτου έτους (1914), ημέρα Πέμπτης και προ μεσημβρίας, εν τω επί της οδού Διάκου και τω εργαστηρίω των κληρονόμων του Ιωάννη Δ. Καϋλάνη συμβολαιογραφείω μου, ενώπιον εμού του συμβολαιογράφου και κατοίκου Λαμίας Παναγή Μαυρίκα, ενεφανίσθησαν οι γνωστοί και μοι εξαιρούμενοι Αντώνιος Χονδρογιάννης, υλοτόμος, κάτοικος του χωριού Πέρα Κάψι και Ηλίας Θεοδοσίου, ξυλέμπορος, κάτοικος Λαμίας και επί παρουσία των μαρτύρων, Χρήστου Μηλαροπούλου, φοιτητού της Φαρμακευτικής και Γεργίου Δ. Ποντικοπούλου, εμπόρου, κατοίκων αμφοτέρων Λαμίας, πολιτών Ελλήνων, γνωστών μοι και μη εξαιρουμένων, συνωμολόγησαν παρεδέχθησαν τα εξής: ότι ο πρώτος τούτων, Αντώνιος Χονδρογιάννης, έχων εις την κατοχήν του και κυριότητά του, 1). Δύο κάρρα με τα χάμουρα μεταχειρισμένα, 2) Έναν ημίονον άρρενα χρώματος μαύρου, αναστήματος υψηλού και 3) Έτερον ημίονον θήλυ χρώματος κοκκίνου, αναστήματος υψηλού και ηλικίας ετών δεκαπέντε, ότι τα ως ανωτέρω περιγραφόμενα δύο κάρρα μετά των χαμούρων του και τους δύο ημιόνους οικειοθελώς πωλεί και μεταβιβάζει σήμερον προς τον δεύτερον Ηλία Θεοδοσίου αντί ολικού τιμήματος δραχμών χιλίων, αριθ. χίλια, τας οποίας έλαβε ο πωλητής πρότερον παρά του αγοραστού και ότι από σήμερον και εφεξής αποξενομένου του πωλητού της κατοχής και κυριότητας των εν λόγω κάρρων και ημιόνων καθίσταται κύριος και κάτοχος αυτών ο Ηλίας Θεοδοσίου, δυνάμενος να διαθέση του λοιπού ταύτα ως βούλεται, παραλαβών σήμερον εις την κατοχήν του ταύτα. Τη αιτήση των συνετάγη το παρόν, ανεγνώσθη νομίμως ενώπιον αυτών και των μαρτύρων και βεβαιωθέν υπεγράφη παρ’ όλων και εμού.
Οι συμβαλλόμενοι Οι μάρτυρες
Ο συμβολαιογράφος
Ενοικιαστήριον κινητών πραγμάτων Δρχ. 450
Αριθ. 42673
Εν Λαμία, σήμερον την έκτην Φεβρουαρίου του χιλιοστού εννεακοσιοστού δεκάτου τετάρτου έτους (1914), ημέρα Πέμπτην και προ μεσημβρίας, εν τω επί της οδού Διάκου και τω εργαστηρίω των κληρονόμων του Ιωάννη Δ. Καϋλάνη συμβολαιογραφείω μου, ενώπιον εμού του συμβολαιογράφου και κατοίκου Λαμίας Παναγή Μαυρίκα, ενεφανίσθησαν οι γνωστοί και μοι εξαιρούμενοι Αντώνιος Χονδρογιάννης, υλοτόμος, κάτοικος του χωριού Πέρα Κάψι και Ηλίας Θεοδοσίου, ξυλέμπορος, κάτοικος Λαμίας και επί παρουσία των μαρτύρων, Χρήστου Μηλαροπούλου, φοιτητού της Φαρμακευτικής και Γεωργίου Δ. Ποντικοπούλου, εμπόρου, κατοίκων αμφοτέρων Λαμίας, πολιτών Ελλήνων, γνωστών μοι και μη εξαιρουμένων, συνομολόγησαν και παρεδέχθησαν τα εξής: Ότι ο πρώτος τούτων Ηλίας Θεοδοσίου έχων εις την κατοχήν και κυριότητά του, 1) Δύο κάρρα μεταχειρισμένα με τα χάμουρα, 2) ένα ημίονα άρρενα χρώματος μαύρου, αναστήματος υψηλού και ηλικίας ετών εξ και 3) έτερον ημίονα θήλυ χρώματος κοκκίνου, αναστήματος υψηλού και ηλικίας ετών δεκαπέντε. Ότι τα ως ανωτέρω περιγραφόμενα δύο κάρρα, τα χάμουρα και τους δύο ημιόνους, εκμισθεί ο Ηλίας Θεοδοσίου προς τον δεύτερον Αντώνιον Χονδρογιάννη δι’ εν έτος από σήμερον και αντί ετησίου μισθώματος δραχμών τετρακοσίων πεντήκοντα, αριθ. 450, πληρωτέον ενταύθα έως το τέλος του τρέχοντος έτους. Τη αιτήση των συνετάγη το παρόν, ανεγνώσθη νομίμως ενώπιον αυτών και των μαρτύρων και βεβαιωθέν υπεγράφη παρ’ όλων και εμού.
Οι συμβαλλόμενοι Οι μάρτυρες
Ο
συμβολαιογράφος
Πώλησις αυτοκινήτου δια δραχ. 122.390
Αριθ. 23215
Εν Λαμία, σήμερον την δεκάτην ογδόην Σεπτεμβρίου του χιλιοστού εννεακοσιοστού τριακοστού πέμπτου (1935) έτους, ημέραν Τετάρτην εν τω επί της οδού Ρήγα Φεραίου και εταίρας ανωνύμου δημοτικής οδού και την οικίαν Ιωάννου Ευθυμίου κειμένω συμβολαιογραφείω μου ενώπιον εμού του συμβολαιογράφου και κατοίκου Λαμίας Δημητρίου Επ. Δημολιούλια, εδρεύοντος ενταύθα και τω επί συμπράξει προσκληθέντος συναδέλφου συμβολαιογράφου και κατοίκου Λαμίας Γεωργίου Δημητρίου Ζήση εδρεύοντος ενταύθα, γνωστού μου και μοι εξαιρουμένου, ενεφανίσθησαν οι γνωστοί μοι και μοι εξαιρούμενοι κ.κ. Σεραφείμ Ιωάννου Καρφής, έμπορος υφασμάτων και αυτοκινήτων (οδός Διάκου) και Αντώνιος Βασιλείου Χονδρογιάννης, εργολάβος δημοσίων έργων και ξυλέμπορος, κάτοικοι αμφότεροι Λαμίας και συνομολόγησαν τα εξής: ο πρώτος Σεραφείμ Ιω. Καρφής έχει εις την αποκλειστική κυριότητα και κατοχήν του εν σασί αυτοκινήτου φορτηγού μάρκας Σεβρολέτ κατασκευής των εν Αμερική εργοστασίων Τζένεραλ Μότορς βάρους ενός και ημίσεως (1 1/2) τόνων, με μονούς οπισθίους τροχούς. Το αυτοκίνητο τούτο ως ανωτέρω περιγράφεται ο Σεραφείμ Ιω. Καρφής επώλησε, μεταβίβασε και παρέδωκε προς τον έτερον Αντώνιο Β. Χονδρογιάννη αποδεχθησόμενον την αγοράν αυτού. (…)
Ταύτα συμπαραδεξαμένων των συμβαλλομένων τη αιτήση των συνετάγη το παρόν όπερ αναγνωσθέν ευκρινώς και μεγαλοφώνως εις επήκοων πάντων και βεβαιωθέν νομίμως υπεγράφη παρ’ όλων και εμού.
Οι συμβαλλόμενοι Ο συμβολαιογράφος
ΟΙ ΑΞΙΟΙ ΣΥΝΕΧΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΔΙΑΔΟΧΟΙ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ ΤΗΣ ΥΛΟΤΟΜΙΑΣ
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΣ: Υλοτόμος
Ο Γεώργιος Γρηγορόπουλος ή Σακκάς, που διέθετε δικιά του υλοτομική ομάδα, συνέχισε την παράδοση των Γρηγορόπουλων, όπως επίσης και ο γιος του Κώστας Σακκάς, ασχολούμενος με τις υλοτομικές εργασίες. Ό,τι έχει γραφεί παλαιότερα για τον Κώστα Σακκά και αποδίδει το προσωνύμιο Σακκάς στο γεγονός ότι κατασκεύαζε σακιά, δεν τεκμηριώνεται.
Εξοφλητικόν δραχ. 1.500
Αριθ. 29151
Εν Λαμία σήμερον την πέμπτην Ιουνίου του χιλιοστού εννεακοσιοστού δευτέρου έτους (1902), ημέραν Τετάρτην και προ μεσημβρίας, εν τω επί της οδού Διάκου και τω εργαστηρίω του Ηλία Π. Κοκκινοπούλου συμβολαιογραφείω μου ενώπιον εμού του συμβολαιογράφου και κατοίκου Λαμίας, Παναγή Μαυρίκα, ενεφανίσθησαν οι γνωστοί μοι και μη εξαιρούμενοι, Γεώργιος Σακκάς, υλοτόμος, κάτοικος Πέρα Κάψι του Δήμου Τυμφρηστού και Δρόσος Ι. Δροσόπουλος, ξυλέμπορος, κάτοικος Λαμίας και επί παρουσία των μαρτύρων Κωνσταντίνου Δ. Κεϋλάνη, δικαστικού κλητήρος και του Ευαγγέλη Ζαφειρίου, υποδηματοποιού, κατοίκων Λαμίας, πολιτών Ελλήνων, γνωστών μοι και μη εξαιρουμένων, συνωμολόγησαν κα παρεδέχθησαν τα εξής.
Ο Γεώργιος Σακκάς, υλοτόμος, κατεργάσθη εν των ιδιοκτήτω δάση των αδελφών Ευάγγ. Κοντογιάννη Μουτζουράκι και μετέφερε εις την θέσιν Βίγλα και απέναντι ακριβώς εις τον εκκλησιαστικόν μύλον του χωρίου Κάψη, συμφώνως με το από δωδεκάτης Αυγούστου έτους εννεακοσιοστού πρώτου (1901) ιδιωτικόν συμφωνητικόν έγγραφον και παρέδωκεν εν τη αυτή θέση προς τον Δρόσον Ι. Δροσόπουλον χίλια εκατόν τεσσαράκοντα οχτώ πάτερα των πέντε πήχεων και εξακόσια δεκαεφτά πάτερα των εξ πήχεων αποτελούντα εν συνόλω εννιακόσια φορτώματα προς δραχμάς τρεις έκαστον φόρτωμα, ήτοι εν όλω δικαιούται λαμβάνειν παρά του Δρόσου Ι. Δροσόπουλου διά την ανωτέρον εργασίαν ην εποιήσαντο δι’ ιδίων του εξόδων, δραχμάς εν όλω χιλίας πεντακοσίας, αρίθ. 1.500. Έλαβεν σήμερον παρά του αυτού Δρόσου Ι. Δροσόπουλου όλο το ποσόν και κατά συνέπειαν εξοφλεί ολοσχερώς πάσαν απαίτησίν του μέχρι σήμερον κατά του αυτού Δρόσου Ι. Δροσοπούλου προερχομένης εκ της ανωτέρω αναφερομένης αιτίας. Ο Δρόσος Ι. Δροσόπουλος απεδέχθη την ομολογίαν ταύτην του Γεωργίου Σακκά και συνωμολόγησεν πάντα τα ανωτέρω εκτεθέντα.
Όθε τη αιτήση των συνετάγη το παρόν, ανεγνώσθη νομίμως ενώπιον αυτών και των μαρτύρων και υπεγράφη παρ’ όλων και εμού.
Οι συμβαλλόμενοι Οι μάρτυρες
Ο συμβολαιογράφος
ΚΩΣΤΑΣ ΠΑΝΕΤΣΟΣ: Υλοτόμος
Η ταυτοποίηση του ονόματος Πανέτσος σήμερα είναι δύσκολη γιατί συναντάμε το όνομα αυτό και στους τρεις Συνοικισμούς και τα αντίστοιχα Κάψια. Ωστόσο, σύμφωνα με το Αρχείο Αγωνιστών και τον εκλογικό κατάλογο του 1865, ο Κώστας Πανέτσος ή Κωντζής ήτο υιός του παπα-Ιωάννη Πανέτσου και κατοικούσε στο Πέρα Κάψι (Τυμφρηστό).
Εξοφλητικόν δραχ. 500
Αριθ. 25052
Εν Λαμία σήμερον την ενδεκάτην Μαρτίου του χιλιοστού εννεακοσιοστού (1900) έτους ημέραν Σάββατον και μετά μεσημβρίαν, εν τω επί της οδού Διάκου και τω εργαστηρίω του Ηλία Π. Κοκκινοπούλου συμβολαιογραφείω μου ενώπιον εμού του συμβολαιογράφου και κατοίκου Λαμίας, Παναγή Μαυρίκα, ενεφανίσθησαν οι γνωστοί μοι και μη εξαιρούμενοι, Κώνστας Πανέτσος υλοτόμος κάτοικος Κάψης του Δήμου Τυμφρηστού και Δρόσος Δροσόπουλος, εργολάβος Δημοσίων έργων, κάτοικος Λαμίας και επί παρουσία των μαρτύρων Ηρακλέως Δ. Καρναβά και Κωνσταντίνου Καϋλάνη, δικαστικών κλητήρων αμφοτέρων και κατοίκων Λαμίας, πολιτών Ελλήνων και μη εξαιρουμένων, συνωμολόγησαν και παρεδέχθησαν τα εξής.
Διά του από δεκάτης τρίτης Ιουλίου του εννεακοσιοστού ενάτου έτους (1899) ιδιωτικού συμφωνητικού εγγράφου, ο Κώνστας Πανέτσος ανέλαβε να υλοτομήσει εκ του δάσους Μουτζουρακίου της ιδιοκτησίας των αδελφών Κοντογιάννη και παραδώσει προς τον Δρόσον Ι. Δροσόπουλου την ακόλουθον οικοδομήσιμον ξυλείαν ήτοι 1) Χίλια πεντήκοντα πάτερα των πέντε πήχεων, φορτώματα εκατόν εβδομήκοντα πέντε. 2) Διακόσια δεκατέσσερα των εξ πήχεων, φορτώματα πεντήκοντα τρία. 3) Εξήκοντα εν πάτερα των επτά πήχεων, φορτώματα τριάκοντα. 4) Τριάκοντα δύο πάτερα των οχτώ πήχεων, φορτώματα δέκα εξ. 5) Διακόσια πεντήκοντα εξ κολωνάκια των τεσσάρων μέτρων, φορτώματα εξήκοντα τέσσερα και 6) Τριάκοντα πάτερα των εννέα πήχεων, επί ολικής πληρωμής δραχμών πεντακοσίων, αριθ. 500.
Άπασαν την ανωτέρω ξυλείαν ο Κώστας Πανέτσος παρέδωκεν προς τον Δρόσον Ι. Δροσόπουλον εν τω αυτώ δάση Μουτζουρακίω και έλαβε παρά του αυτού Δρόσου Δροσόπουλου πρότερον και διαλειμματικώς κατά διαφόρους εποχάς το ποσόν των πεντακοσίων δραχμών και εξοφλεί ολοσχερώς πάσαν κατά του Δρόσου Δροσόπουλος απαίτησίν του πηγάζουσαν εκ της μνησθείσης αιτίας. Ο Δρόσος Δροσόπουλος συνωμολόγησεν και παρεδέχθη πάντας τους όρους του παρόντος.
Τη αιτήση των συνετάγη το παρόν, ανεγνώσθη νομίμως ενώπιον αυτών και των μαρτύρων και υπεγράφη παρ’ όλων και εμού.
Οι συμβαλλόμενοι Οι μάρτυρες
Ο συμβολαιογράφος
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΤΣΟΥΓΚΡΕΛΗΣ: Υλοτόμος
Ο Βασίλειος Τσουγκρέλης ήτο ο αρχηγός μίας οικογενείας η οποία στη συνέχεια εδημιούργησε παράδοση στην υλοτομία και τη μεταποίηση ξυλείας. Ο υιός αυτού Ιωάννης ΒασιλείουΤσιγκρέλης (1891 - 1971) επεξέτεινε τις εργασίες και ασχολήθηκε επίσης με την καρεκλοποιΐα, την ασβεστοποιΐα και την κεραμοποιΐα. Ο υιός αυτού και σύγχρονος Βασίλειος Τσιγκρέλης (1936) συνέχισε στα ίδια βήματα του πατέρα του και ανεδείχθη άξιος συνεχιστής της οικογενειακής παράδοσης. Ο σύγχρονος σήμερα Γιάννης Τσιγκρέλης (1968) συνεχίζει με το ίδιο ενδιαφέρον και τις ίδιες δραστηριότητες με επιτυχία.
Συμφωνητικόν υλοτομίας ξυλείας επί πληρωμή δραχ. 1.350
Αριθ. 41665
Εν Λαμία σήμερον την δευτέραν Ιουλίου του χιλιοστού εννεακοσιοστού δωδεκάτου έτους (1912), ημέραν Δευτέραν και μετά μεσημβρίαν, εν τω επί της οδού Διάκου και τω εργαστηρίω του Ηλία Π. Κοκκινοπούλου συμβολαιογραφείω μου ενώπιον εμού του συμβολαιογράφου και κατοίκου Λαμίας Παναγή Μαυρίκα, ενεφανίσθησαν οι γνωστοί μοι και μη εξαιρούμενοι, Δρόσος Δροσόπουλος, εργολάβος δημοσίων έργων, κάτοικος Λαμίας και Βασίλειος Τσουγκρέλης, υλοτόμος, κάτοικος Κάψης του Δήμου Τυμφρηστού και επί παρουσία των μαρτύρων Δημητρίου Σακελλάρη, φραγκορράπτου και Γεωργίου Σαμαρά, κουρέως, κατοίκων αμφοτέρων της πόλεως Λαμίας, πολιτών Ελλήνων, γνωστών μοι και μη εξαιρουμένων, συνωμολόγησαν και παρεδέχθησαν τα εξής.
Ο Δρόσος Δροσόπουλος παραχωρεί προς τον Βασίλειον Τσουγκρέλην την εξής εργασίαν, ήτοι την υλοτομίαν εν τω ιδιοκτήτω δάσος Μουτζουρακίου του Δήμου Τυμφρηστού των ιδιοκτητών αδερφών Κοντογιάννη και εις οιανδήποτε θέσιν αυτού ήθελον επιτρέψει την υλοτομία οι ιδιοκτήται. Ήτοι τριακόσια φορτώματα διαφόρου ξυλείας, ήτοι πάτερα και την μεταφοράν αυτών διά ζώων και του ποταμού προς παράδοσιν εις την θέσιν “Διπόταμα” και έξω επί της αριστεράς όχθης του ποταμού και εις μέρος εξασφαλισμένον από τας πλημμύρας του ποταμού εις κανονικάς στοίβας όπως συνήθως γίνονται αι στοίβαι.
Άπασα η ξυλεία θέλει έχει τας εξής διαστάσεις, 1) Αι Κολώναι θα έχουσι μήκος τεσσάρων μέτρων και πεντήκοντα πόντων. 2) Τα πάτερα τα εννιάρικα θα έχουσι μήκος έξι μέτρων και ογδοήκοντα πόντων. 3) Τα πάτερα τα οχτάρικα θα έχουσι μήκος εξ μέτρων. 4) Τα πάτερα τα εννιάρικα θα έχουσι μήκος πέντε μέτρων. 5) Τα πάτερα τα εξάρικα θα έχουσι μήκος τεσσάρων μέτρων και πεντήκοντα πόντων. 6) Τα κολωνάκια θα έχουσι μήκος τεσσάρων μέτρων. 7) Τα πάτερα τα πεντάρικα θα έχουσι μήκος τριών μέτρων και ογδοήκοντα πόντων.
Αι ως άνω διαστάσεις θεωρούνται καθαραί. Τα πάτερα θα είναι καλώς πελεκημένα, από την μίαν άκραν έως την ετέραν θα διέρχεται το τσεκούρι, θα είναι καλώς στρογγυλεμένα εις την κεφαλήν και θα φέρουσιν όλα το σημείον του ποδός της όρνιθος, με εξαγμένον το πελεκούδι διά να διακρίνονται καλώς από μακριά. Παν πάτερον όπερ θέλει ήσθε λιανότερον (λεπτότερον), στραβόν και κακοπελεκημένον θέλει απορρίπτεται υπό του Γρηγορίου Δροσόπουλου άνευ ουδεμιάς αποζημιώσεως του υλοτόμου. Πάσα τυχόν ζημία ήτοις ήθελε προξενηθεί εις το δάσος είναι εις βάρος του υλοτόμου. Τα έξοδα της αδείας του Δημοσίου, τα δικαιώματα των ιδιοκτητών και ο δημοτικός φόρος είναι εις βάρος του Γρηγορίου Δ. Δροσόπουλου. Το ολικόν τίμημα της ανωτέρω ξυλείας εκ δραχμών χιλίων τριακοσίων πεντήκοντα, αριθ. 1.350, ο υλοτόμος Βασίλειος Τσουγκρέλης έλαβε σήμερον προκαταβολικώς παρά του Γρηγορίου Δροσόπουλου.
Τη αιτήση των συνετάγη το παρόν, ανεγνώσθη νομίμως ενώπιον αυτών και των μαρτύρων και υπεγράφη παρ’ όλων και εμού.
Οι συμβαλλόμενοι Οι μάρτυρες
Ο συμβολαιογράφος
ΚΩΣΤΑΣ ΕΥΘΥΜΙΟΥ: Ή ΘΥΜΙΟΚΩΝΣΤΑΣ (1850 - 1930)
Πολυδραστήριος και παραγωγικός υλοτόμος
Ο Κώστας Ευθυμίου, γνωστός στις μέρες μας και ως Θυμιοκώνστας, εδημιούργησε δική του υλοτομική ομάδα και δραστηριοποιήθηκε στο δάσος Μουτζουράκι υλοτομώντας χρήσιμη και οικοδομική ξυλεία για λογαριασμό ξυλεμπόρων και εργολάβων της Λαμίας. Αναδείχθηκε επίσης ο υιός του Αθανάσιος Ευθυμίου, ο οποίος συνέχισε το έργο του και διακρίθηκε για τις ικανότητές του. Μία σειρά από δικαιοπρακτικά έγγραφα αποδεικνύουν τις δραστηριότητες και των δύο.
Συμφωνητικόν εκκοπής ξυλείας επί πληρωμή δραχ. 264
Αριθ. 23812
Εν Λαμία σήμερον την δεκάτην ενάτην Ιουνίου του χιλιοστού οκτακοσιοστού ενενηκοστού ενάτου έτους (1899), ημέραν Σάββατον και μετά μεσηβρίαν, εν τω επί της οδού Διάκου και τω εργαστηρίω του Ηλία Π. Κοκκινοπούλου συμβολαιογραφείω μου, ενώπιον εμού του συμβολαιογράφου και κατοίκου Λαμίας, Παναγή Μαυρίκα, ενεφανίσθησαν οι γνωστοί και μη εξαιρούμενοι, Δρόσος Ι. Δροσόπουλος, εργολάβος δημοσίων έργων, κάτοικος Λαμίας και Κώνστας Ευθυμίου, υλοτόμος, κάτοικος Κάψης και επί παρουσία των μαρτύρων Ηρακλέως Δ. Καρναβά και Κωνσταντίνου Δ. Καϋλάνη, δικαστικών κλητήρων και κατοίκων Λαμίας, πολιτών Ελλήνων γνωστών και μη εξαιρουμένων, συνωμολόγησαν και παρεδέχθησαν τα εξής.
Ο Κώνστας Ευθυμίου αναλαμβάνει και υπόσχεται όπως κόψει εκ του δάσους Μουτζουρακίου του Δήμου Τυμφρηστού την παρακάτω ξυλείαν, την οποίαν διά της τέχνης του υλοτόμου υποχρεούται να μεταποιήσει εις οικοδομήσιμον ξυλείαν και παραδώση αυτήν εν τω αυτώ δάσει Μουτζουρακίου προς τον Δρόσον Δροσόπουλον ήτοι 1) εξακόσια πάτερα μήκους τριών μέτρων και ογδοήκοντα πόντων, πλάτους έντεκα πόντων και πάχους εννέα πόντων. 2) Εκατόν είκοσι πάτερα μήκους τεσσάρων και ημίσεως μέτρων, πλάτους δεκατριών πόντων και πάχους ένδεκα πόντων. 3) Ογδοήκοντα κολωνάκια μήκους τεσσάρων μέτρων, πλάτους δεκατεσσάρων πόντων και πάχους δώδεκα πόντων. 4) Τεσσαράκοντα πάτερα μήκους πέντε μέτρων και εικοσιπέντε πόντων, πλάτους δεκαέξ πόντων και πάχους δεκατριών πόντων. 5) Τεσσαράκοντα πάτερα μήκους εξ μέτρων, πλάτους δεκαοχτώ πόντων και πάχους δεκατεσσάρων πόντων και 6) είκοσι κολώνας μήκους τεσσάρων ημίσεως μέτρων, πλάτους είκοσι δύο πόντων και πάχους δεκάξι πόντων.
Την ξυλείαν ταύτην ο υλοτόμος Κώνστας Ευθυμίου υποχρεούται να την παραδώσει προς τον Δρόσον Δροσόπουλον ανυπερθέτως την εικοστήν Δεκεμβρίου ενεστώτος έτους, άλλως υπόκειται απέναντι αυτού εις πάσα αποζημίωσιν. Ο Δρόσος Δροσόπουλος υποχρεούται να πληρώσει προς τον υλοτόμον Κώνστα Ευθυμίου ως αμοιβήν και τίμημα της μνησθείσης ξυλείας δραχμάς εν όλω διακοσίας εξήκοντα τέσσαρας, αρίθ. 264.
Τη αιτήση των συνετάγη το παρόν, ανεγνώσθη νομίμως ενώπιον αυτών και των μαρτύρων εκτός του Κώνστα Ευθυμίου ομολογήσαντος άγνοιαν γραμμάτων, υπεγράφη παρ’ όλων των λοιπών και εμού.
ΟΙ συμβαλλόμενοι Οι μάρτυρες
Ο συμβολαιογράφος
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΕΥΘΥΜΙΟΥ: ΔΙΠΟΤΑΜΑ
Συμφωνητικόν υλοτομίας ξυλείας επί πληρωμή δρχ. 2.451
Αριθ. 40708
Εν Λαμία σήμερον την τριακοστήν Ιουλίου του χιλιοστού εννεακοσιοστού ενδεκάτου έτους (1911), ημέραν Σάββατο και προ μεσηβρίας, εν τω επί της οδού Διάκου και τω εργαστηρίω των κληρονόμων του Ιωάννου Δ. Καϋλάνη συμβολαιογραφείω μου, ενώπιον εμού του συμβολαιογράφου και κατοίκου Λαμίας Παναγή Μαυρίκα, ενεφανίσθησαν οι γνωστοί μοι και μη εξαιρούμενοι, κ. Ιωάννης Δ. Δροσόπουλος ξυλέμπορος κάτοικος Λαμίας και Αθανάσιος Κώνστα Ευθυμίου ή Θυμιοκώνστας, υλοτόμος, κάτοικος του χωρίου Πέρα Κάψης του Δήμου Τυμφρηστού και επί παρουσία των μαρτύρων Γεωργίου Κατσικά, οδοντιάτρου και Βασιλείου Ποντικοπούλου κατοίκων Λαμίας πολιτών Ελλήνων γνωστών μοι και μη εξαιρουμένων, συνωμολόγησαν και παρεδέχθησαν τα εξής.
Ο Ιωάννης Δ. Δροσόπουλος παραχωρεί προς τον Αθανάσιον Κώνστα Ευθυμίου ή Θυμιοκώνσταν την εξής εργασίαν, ήτοι την υλοτομίαν εν τω ιδιοκτήτω δάσει Μουτζουρακίω του Δήμου Τυμφρηστού των ιδιοκτητών αδελφών Κοντογιάννη και εις οιανδήποτε θέσιν του δάσους αυτού ήθελον επιτρέψει την υλοτομίαν οι ιδιοκτήται. Τα πεντακόσια εβδομήκοντα (570) φορτώματα διαφόρου ξυλείας, ήτοι πάτερα και την μεταφοράν αυτής διά ζώων και του ποταμού προς παράδοσιν στην θέσιν “Διπόταμα” και έξω επί της αριστεράς όχθης του ποταμού και εις μέρος εξασφαλισμένον από της πλημμύρας του ποταμού και εις κανονικάς στοίβας όπως συνήθως γίνονται αι στοίβαι διά να σφραγίζονται τα πάτερα. Την τιμήν της εργασίας ταύτης συνεφώνησαν οι συμβαλλόμενοι εις δραχμάς δύο χιλιάδες τετρακόσιες πενήντα (2.450). Άπασα η ανωτέρω κατεργασμένη ξυλεία θα είναι ελάτινος, θέλει δε έχει ακριβώς τας εξής διαστάσεις ήτοι 1) αι κολώναι θα έχουν μήκος τεσσάρων μέτρων και πεντήκοντα πόντων, πλάτους είκοσι δύο πόντων και πάχος δεκαέξ πόντους του μέτρου, 2) τα πάτερα τα εννιάρικα θα έχουσι μήκος εξ μέτρα και ογδοήκοντα πόντων του μέτρου, πλάτος είκοσι πόντων και πάχους δεκαπέντε πόντων, 3) τα πάτερα τα οκτάρικα θα έχουσι μήκος εξ μέτρων, πλάτος είκοσι πόντων και πάχος δεκαπέντε πόντων, 4) τα πάτερα τα εννιάρικα θα έχουσι μήκος πέντε μέτρων και εικοσιπέντε πόντων, πλάτος δεκαοχτώ πόντων και πλάτος δεκατριών πόντων, 5) τα πάτερα τα εξάρικα θα έχουσι μήκος τεσσάρων μέτρων και πεντήκοντα πόντων, πλάτους δεκαπέντε πόντων και πάχος δεκατριών πόντων, 6) τα κολωνάκια θα έχουσι μήκος τεσσάρων μέτρων, πλάτους δεκαέξ πόντων και πάχος δεκατριών πόντων, και 7) τα πάτερα τα πεντάρικα θα έχουσι μήκος τριών μέτρων και ογδοήκοντα πόντων, πλάτος δώδεκα πόντων και πάχος δέκα πόντων. Αι άνω διαστάσεις θεωρούνται καθαραί, τα πάτερα θα είναι καλώς πελεκημένα, από την μίαν άκραν έως την ετέραν θα διέρχεται το τσεκούρι, θα είναι καλώς στρογγυλεμένα εις την κεφαλήν και θα φέρουσιν όλα το εξής σημείον, ήτοι τέσσαρας γιώτες (iiii) με εξηγμένον το πελεκούδι διά να διακρίνονται καλώς από μακράν. Παν πάτερον όπερ ήθελε είσθε λιανότερον (λεπτότερον) των άνω διαστάσεων, στραβόν και κακοπελεκημένον θέλει απορρίπτεται από τον Ιωάννη Δ. Δροσόπουλον άνευ ουδεμιάς αποζημιώσεως του υλοτόμου.
Τη αιτήση των συνετάγη το παρόν, ανεγνώσθη νομίμως ενώπιον αυτών και των μαρτύρων και βεβαιωθέν υπεγράφη παρ’ όλων και εμού, εκτός του υλοτόμου ομολογήσαντος άγνοια γραμμάτων.
Οι συμβαλλόμενοι Οι μάρτυρες
Ο συμβολαιογράφος
Συμφωνητικόν υλοτομίας ξυλείας επί πληρωμή δρχ. 1.350
Αρίθ. 41666
Εν Λαμία σήμερον την δευτέραν Ιουλίου του χιλιοστού εννεακοσιοστού δωδεκάτου έτους (1912), ημέραν Δευτέραν και μετά μεσηβρίαν, εν τω επί της οδού Διάκου και τω εργαστηρίω των κληρονόμων του Ιωάννου Δ. Καϋλάνη συμβολαιογραφείω μου, ενώπιον εμού του συμβολαιογράφου και κατοίκου Λαμίας Παναγή Μαυρίκα, ενεφανίσθησαν οι γνωστοί μοι και μη εξαιρούμενοι, Γρηγόριος Δ. Δροσόπουλος, εργολάβος δημοσίων έργων κάτοικος Λαμίας και Αθανάσιος Κ. Ευθυμίου υλοτόμος κάτοικος του χωρίου Κάψης του Δήμου Τυμφρηστού και επί παρουσία των μαρτύρων Δημητρίου Ντάλα εμποροϋπαλλήλου και Χρήστου Μπεζερμάνη δικαστικού κλητήρος, κατοίκων αμφοτέρων Λαμίας, πολιτών Ελλήνων γνωστών μοι και μη εξαιρουμένων, συνωμολόγησαν και παρεδέχθησαν τα εξής.
Ο Γρηγόριος Δ. Δροσόπουλος παραχωρεί προς τον Αθανάσιο Κ. Ευθυμίου την εξής εργασίαν, ήτοι την υλοτομίαν εν τω ιδιοκτήτω δάσει Μουτζουράκι του Δήμου Τυμφρηστού των ιδιοκτητών αδελφών Κοντογιάννη και εις οιανδήποτε θέσιν αυτού ήθελον επιτρέψει την υλοτομίαν οι ιδιοκτήται. 1) Τριακόσια φορτώματα διαφόρου ξυλείας, ήτοι πάτερα, και την μεταφοράν αυτής δια ζώων και του ποταμού προς παράδοσιν εις την θέσιν Διπόταμα και έξω επί της αριστεράς όχθης του ποταμού και εις μέρος εξησφαλισμένον από της πλημμύρας του ποταμού και εις κανονικάς στοίβας, όπως συνήθως γίνονται αι στίβαι διά να σφραγίζονται τα πάτερα και την τιμήν της εργασίας ταύτης συνεφώνησαν οι συμβαλλόμενοι εις δραχμάς χιλίας τριακοσίας πεντήκοντα (1.350).
1) Αι κολώναι θα έχουν μήκος τεσσάρων μέτρων και πεντήκοντα πόντων, 2) τα πάτερα τα εννιάρικα θα έχουσι μήκος εξ μέτρων και ογδοήκοντα πόντων, 3) τα πάτερα τα οκτάρικα θα έχουσι μήκος εξ μέτρων, 4) τα πάτερα τα εννιάρικα θα έχουσι μήκος πέντε μέτρων και εικοσιπέντε πόντων, 5) τα πάτερα τα εξάρικα θα έχουσι μήκος τεσσάρων μέτρων και πεντήκοντα πόντων, 6) τα κολωνάκια θα έχουσι μήκος τεσσάρων μέτρων, πλάτους δεκαέξ πόντων και πάχος δεκατριών πόντων, 7) τα πάτερα τα πεντάρικα θα έχουσι μήκος τριών μέτρων και ογδοήκοντα πόντων. Τα πάτερα θα είναι καλώς πελεκημένα, από τη μίαν άκρην έως την άλλην θα διέρχεται το τσεκούριν, θα είναι καλώς στρογγυλεμένα και εις την κεφαλήν θα φέρουσιν όλα το εξής σημείον, ήτοι τέσσερας γιώτες (iiii) με εξηγμένον το πελεκούδι διά να διακρίνονται καλώς από μακράν. Παν πάτερον όπερ ήθελε είσθε λιανότερον (λεπτότερον) των άνω διαστάσεων, στραβόν και κακοπελεκημένον θέλει απορρίπτεται από τον Ιωάννη Δ. Δροσόπουλον άνευ ουδεμιάς αποζημιώσεως του υλοτόμου.
Τη αιτήση των συνετάγη το παρόν, ανεγνώσθη νομίμως ενώπιον αυτών και των μαρτύρων και βεβαιωθέν υπεγράφη παρ’ όλων και εμού, εκτός του υλοτόμου ομολογήσαντος άγνοια γραμμάτων.
Οι συμβαλλόμενοι Οι μάρτυρες
Ο συμβολαιογράφος
Επιμέλεια-Επιλογή φωτογραφίας-Ανάρτηση: Τάκης Ευθυμίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου