Αλέξανδρος Θεοδοσόπουλος

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΘΕΟΔΟΣΟΠΟΥΛΟΣ

ο δημοσιογράφος, ο διανοούμενος, ο άνθρωπος

(1900-1967)

Έρευνα:  Τάκης Ευθυμίου

Η γενιά μου, η μεταπολεμική γενιά του ’50, είχε την τύχη να σπουδάσει τα γυμνασιακά της γράμματα στον πνευματικό ναό που λέγεται Γυμνάσιο Αγίου Γεωργίου.

     Για τη δημιουργία και λειτουργία αυτού του ευαγούς ιδρύματος, στο ταπεινό χωριό μας, ενήργησαν, μόχθησαν, καταθέτοντας κυριολεκτικά και την «ψυχή τους» πολλοί συντοπίτες μας, είτε από επίσημα, είτε από ανεπίσημα μετερίζια.

    Ένας απ’ αυτούς υπήρξε και ο Αλέξανδρος  Γ. Θεοδοσόπουλος, ο διακεκριμένος δημοσιογράφος, ο φιλοσοφημένος ιδεολόγος, ο ανιδιοτελής άνθρωπος,  ο δικός μας «Αλέκος», που με τις υψηλές γνωριμίες του στα κέντρα λήψης αποφάσεων συντέλεσε τα μέγιστα στην ίδρυση του Γυμνασίου, πραγματοποιώντας επί πλέον πολλές και συνεχείς ευεργεσίες  προς τη γενέτειρά του, τον Αη Γιώργη.

     Διάβηκαν τέσσερις δεκαετίες και πλέον από το θάνατό του και ωρίμασε, πιστεύω, πλέον ο χρόνος ώστε να έρθουν στο φως κάποια στοιχεία της προσωπικότητάς του, τώρα που ζουν ακόμα αυτοί που τον γνώρισαν για να αναθερμάνουν τις μνήμες τους, αλλά και να τον γνωρίσουν οι νεότεροι, όσο διαρκούν ακόμα, ως συνδετικός κρίκος, οι θύμησες των παλιότερων.

     Για λόγους αξιοπιστίας δηλώνω ότι ο ίδιος ουδεμία συγγένεια φέρω με τον Αλέξανδρο Θεοδοσόπουλο και ουδέποτε γνώρισα προσωπικά τον ίδιο. Η συγγραφή αυτού του πονήματος πραγματοποιήθηκε καθαρά από σεβασμό και χρέος  προς τη μνήμη του αείμνηστου Αλέξανδρου Θεοδοσόπουλου που οφείλω ο ίδιος και κατ’ επέκταση όλοι οι κάτοικοι του Φθιωτικού Τυμφρηστού που γευτήκαμε τους καρπούς των φιλότιμων και μακρόπνοων ενεργειών και ευεργεσιών  του. Στην προσπάθειά μου βρήκα θερμούς συμπαραστάτες και βοηθούς την ανεψιά τού Αλέξανδρου, Βασιλική Θεοδοσοπούλου και το σύζυγό της Γεώργιο Μπακέα, κληρονόμους της πατρικής κατοικίας τού Αλέξανδρου στον Αη Γιώργη, οι οποίοι μου παραχώρησαν για μελέτη το αρχείο του, χρήσιμες πληροφορίες καθώς και κάθε σχετική διευκόλυνση. Επίσης χρήσιμο συνεργάτη σ’ αυτή μου την προσπάθεια βρήκα στο πρόσωπο του Ευάγγελου Δ. Θεοδοσόπουλου, ο οποίος συνεργάστηκε στενά με τον Αλέξανδρο, όπου εργαζόταν την εποχή εκείνη ως υπάλληλος του Αθηναϊκού Πρακτορείου και παράλληλα σπούδαζε. Εκεί του δόθηκε η ευκαιρία να έχει συχνή επικοινωνία και αγαστή συνεργασία, με το θείο του Αλέξανδρο Θεοδοσόπουλο που ήταν Πολιτικός Συντάκτης, τα τελευταία επτά χρόνια της ζωής του. Τους ευχαριστώ θερμά επειδή μ’ εμπιστεύτηκαν και μ’ αυτή τους την ενέργεια τιμούν ιδιαιτέρως την προσωπικότητα του αείμνηστου «Αλέκου».

          Ας μην είμαστε όμως μικρόψυχοι, αγνώμονες και αχάριστοι προς τους ευεργέτες μας. Οφείλουμε να ζυγίζουμε τα θετικά και αρνητικά στη ζυγαριά της δικαιοσύνης και όταν υπερισχύουν τα θετικά να ευγνωμονούμε συνειδητά όσους μόχθησαν για το καλό τού κοινωνικού συνόλου.  

ΟΙ ΡΙΖΕΣ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΘΕΟΔΟΣΟΠΟΥΛΟΥ

Σπάνια φωτογραφία εποχής της οικογένειας του Αλέξανδρου Θεοδοσόπουλου, ο οποίος εμφανίζεται όρθιος με το μαθητικό πηλίκιο. Από αριστερά φαίνονται: ο αδερφός του Θρασύβουλος, η μητέρα του Βασιλική με την αδελφή του Νίκη, ο πατέρας του Γεώργιος με την αδερφή του Ξανθή, η θεία του Κατίνα (αδελφή της Βασιλικής) με τον άντρα της Διαμαντόπουλο, αξιωματικό Χωροφυλακής και το γιο τους Δημήτρη καθώς τέλος δεξιά και τ’ αδέλφια του Δημήτρης και Χριστόφορος, τα οποία πέθαναν σε εφηβική ηλικία από τύφο

           

Ο Αλέξανδρος Γ. Θεοδοσόπουλος κατάγεται από τη μεγάλη, αρχαιότερη και εκλεκτή οικογένεια των Θεοδοσοπουλαίων. Γενάρχης αυτής της οικογένειας και προσπάπος τού Αλέξανδρου υπήρξε ο Θεοδόσιος Θεοδοσόπουλος, ο οποίος ήταν αρματολός της Δυτικής Στερεάς Ελλάδας. Κατά τη διάρκεια προπαρασκευής του απελευθερωτικού αγώνα 1810-1820 κατά των Τούρκων, οργανώθηκε στη Φιλική Εταιρεία. Η έναρξη της επανάστασης του 1821 τον βρήκε οπλαρχηγό, με 100 περίπου παλικάρια, στην περιοχή Βάλτου Ξηρομερίου Αιτωλοακαρνανίας. Έλαβε μέρος σε πολλές μάχες της περιοχής καθώς επίσης και στην έξοδο του Μεσολογγίου.

     Κατά την ίδρυση του ελεύθερου ελληνικού κράτους του 1832, επί κυβερνήτου Ι. Καποδίστρια, οριοθετήθηκαν τα ελληνικά σύνορα και από τη Δυτική Στερεά Ελλάδα απελευθερώθηκε ένα κομμάτι. Έτσι η κτηματική περιουσία των Θεοδοσοπουλαίων παρέμεινε υπό Τουρκική κατοχή. Για το λόγο αυτό η οικογένεια εγκατέλειψε την περιοχή και εγκαταστάθηκε στην ελεύθερη Ελλάδα. Συγκεκριμένα ο Θεοδόσης Θεοδοσόπουλος με τους συνεργάτες του και τα ζώα τους εγκατέλειψε την περιοχή, έφθασαν στην ελεύθερη Ελλάδα και εγκαταστάθηκαν στην περιοχή της Ζιώψης που αργότερα μετονομάστηκε σε Ασπρόκαμπος, όμως το 1910 εγκαταλείφθηκε από τους κατοίκους λόγω κατολισθήσεων και ιδρύθηκε το νέο χωριό ο Άγιος Γεώργιος.

     Ένας άλλος σημαντικός λόγος που ξεριζώθηκαν ήταν και η επικήρυξή τους από τους Τούρκους, λόγω της μεγάλης και φανερής συμμετοχής της οικογένειας των Θεοδοσοπουλαίων στον απελευθερωτικό αγώνα.

     Ο Θεοδόσης Θεοδοσόπουλος παντρεύτηκε μια κοπέλα από την οικογένεια των συνεργατών του, Καποτελαίων, που την έλεγαν Βασιλική. Μαζί τους έφεραν και αρκετά χρήματα με τα οποία αγόρασαν πολλά κτήματα και με τα ζώα που έτρεφαν αναδείχτηκαν σε μια από τις πιο πλούσιες και αρχοντικές οικογένειες της περιοχής. Μάλιστα, ο Θεοδόσης Θεοδοσόπουλος υπήρξε ένας από τους πρωτεργάτες εξαγοράς του κτήματος Νεοχωρακίου από το μόλις νεοσύστατο τότε ελληνικό κράτος.

     Το Νεοχωράκι θεωρούνταν «γη της επαγγελίας», απόλυτα δικαιολογημένα βέβαια, αφού ήταν από τα γονιμότερα ποτιστικά αγροτεμάχια της περιοχής. Επί Τουρκοκρατίας ανήκε σ’ έναν Μπέη. Με την απελευθέρωση το διεκδικούσαν και άλλοι κάτοικοι της περιοχής. Λόγω όμως της επαναστατικής δράσης του Θεοδόση Θεοδοσόπουλου στον αγώνα του 1821, ως οπλαρχηγού και της συνδρομής του Γεωργίου Κίτσου, η κυβέρνηση του βασιλιά Όθωνα το παραχώρησε, με εξαγορά, στους κατοίκους της Ζιώψης.

     Ο Θεοδόσης Θεοδοσόπουλος με τη σύζυγό του Βασιλική απέκτησε δύο γιους, το Νικόλαο ή Κολέτα, χαϊδευτικό του Νίκου-Νικολέτα, που παρέμεινε ως προσωνύμιο και στους απογόνους του και τον Ιωάννη - Κομπογιάννη, προσωνύμιο που έλαβε λόγω του μικρού αναστήματός του.

     Ο Νικόλαος Θεοδοσόπουλος παντρεύτηκε την Ελισάβετ Δεδούση από τη Μεγάλη Κάψη. Απόκτησαν  μαζί τρεις γιους και τέσσερις κόρες. Τον Γεώργιο, τον Ιωάννη, το Μήτρο, την Ασπασία, τη Βασιλική, τη Στάθω και την Κούλα.

     Ο Γεώργιος Θεοδοσόπουλος έγινε δάσκαλος και μάλιστα ο πρώτος στην περιοχή με πτυχίο από το Διδασκαλείο. Αρχικά διορίστηκε στο Δίκαστρο και στη συνέχεια στο χωριό του, τη Ζιώψη, στην Ανθήλη και στη Λαμία, απ’ όπου και συνταξιοδοτήθηκε. Πέθανε το 1938 σε ηλικία 69 ετών. Παντρεύτηκε τη Βασιλική Χορμόβα από την ξακουστή και ευκατάστατη οικογένεια Χορμόβα του Γαρδίκη. Η Βασιλική υπήρξε από τις ομορφότερες και δυναμικότερες γυναίκες της εποχής της. Πέθανε σε βαθιά γεράματα το 1968 σε ηλικία 92 ετών.

     Τα ζεύγος Γεώργιος και Βασιλική απέκτησαν τέσσερις γιους και δυο κόρες, τον Αλέξανδρο, το Θρασύβουλο,  το Δημήτρη και το Χριστόφορο που όμως πέθαναν  από τύφο, τη Νίκη και την Ξανθή.

     Έτσι ο Αλέξανδρος Θεοδοσόπουλος φαίνεται γεννημένος στον Ασπρόκαμπο (μετονομασία της Ζιώψης), στις 20 Μαρτίου του 1900.

ΟΙ ΣΠΟΥΔΕΣ ΤΟΥ

Ο Αλέξανδρος Θεοδοσόπουλος έλαβε τις πρώτες εγκύκλιες σπουδές του στο Δημοτικό Σχολείο της γενέτειράς του, τον Ασπρόκαμπο Φθιώτιδας. Το 1911 γράφτηκε στο Γυμνάσιο Λαμίας, όπου και διακρίθηκε για τη φιλομάθειά του, την επιμέλειά του και το ήθος της διαγωγής του.

     Το 1917 μεταβαίνει στην Αθήνα και γράφεται στη Νομική Σχολή, απ’ την οποία απεφοίτησε με «Άριστα».  Εντωμεταξύ έχει δημιουργήσει ισχυρή φιλία με τον Ελευθέριο Βενιζέλο, τον οποίο θαύμαζε απεριόριστα. Επιθυμία του Ελευθερίου Βενιζέλου ήταν να διευρύνει ο Αλέξανδρος τις σπουδές του, επειδή προσδοκούσε, όπως του εκμυστηρευόταν, να τον χρησιμοποιήσει ως στέλεχος σε καίριες θέσεις. Έτσι ο Αλέξανδρος έλαβε κρατική υποτροφία και μετέβη στο Παρίσι και το Λονδίνο, από το 1928-32, όπου και σπούδασε πολιτικές και οικονομικές επιστήμες. Το 1932 ανακηρύσσεται διδάκτορας Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου της Σορβόννης. Το ενδιαφέρον του Ελευθερίου Βενιζέλου για τις σπουδές του Αλέξανδρου υπήρξε διαρκές και ζωηρό, όπως αποδεικνύουν και τα ντοκουμέντα που ακολουθούν παρακάτω. Ο Αλέξανδρος στη Γαλλία σπούδαζε μαζί με τον Ξενοφώντα Ζολώτα, τον μετέπειτα Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας και υπηρεσιακό πρωθυπουργό και όπως εκμυστηρευόταν, συχνά, στον ανεψιό του Γιάννη Παπαχαραλάμπους το μετάνιωσε που δεν σπούδασε οικονομικά, όπως τον συμβούλευε ο Βενιζέλος, επειδή, ναι μεν έγινε σπουδαίος, όχι όμως σαν τον Ζολώτα που τ’ όνομά του γράφτηκε πάνω στα χαρτονομίσματα.

     Οι σπουδαίες, παρ’ όλα αυτά, σπουδές του  έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην επαγγελματική, πολιτική και κοινωνική ανέλιξή του.

Η ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΗ ΤΟΥ ΚΑΡΙΕΡΑ

Από την εποχή που φοιτούσε στη Νομική Σχολή άρχισε να δραστηριοποιείται, ως μαθητευόμενος δημοσιογράφος, στην εφημερίδα «ΚΑΙΡΟΙ» και ύστερα ως τακτικός πολιτικός συντάκτης. Εργάστηκε ως πολιτικός συντάκτης και ανταποκριτής ξένου τύπου σε διάφορες εφημερίδες, «ΕΘΝΙΚΗ ΩΡΑ», «ΕΣΤΙΑ» κ.α. καθώς και στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων.

     Διατέλεσε διευθυντής της προπολεμικής εφημερίδας «ΠΑΤΡΙΣ», της οποίας υπήρξε ειδικός απεσταλμένος στη Γαλλία, Αγγλία, Γερμανία, Ιταλία και Ελβετία. Κατείχε το αξίωμα του διευθυντή τύπου και διαφώτισης της Αγροτικής Τράπεζας της Ελλάδας.

     Αντιπροσώπευσε την Ένωση Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών στο διεθνές συνέδριο τύπου της Κοπεγχάγης.

     Μετείχε πολλών δημοσιογραφικών αποστολών στην Ευρώπη, Αφρική και Αμερική.

     Ο Αλέξανδρος Θεοδοσόπουλος διέθετε πανελλήνια και παγκόσμια ακτινοβολία στο δημοσιογραφικό χώρο, λόγω της μεγάλης εγκυρότητας των άρθρων και των ανταποκρίσεών του.

Η ΠΡΟΕΔΡΙΑ ΤΟΥ ΣΤΗΝ Ε.Σ.Η.Ε.Α.

Ο Αλέξανδρος Θεοδοσόπουλος ομιλεί με

 την ιδιότητα του προέδρου της Ε.Σ.Η.Ε.Α.

Ο Αλέξανδρος Θεοδοσόπουλος ως δημοσιογράφος τιμήθηκε δεόντως για το κύρος και το ήθος του από τους συναδέλφους του, εκλεγόμενος για πολλά έτη μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου και αντιπρόεδρος, καθώς και πρόεδρος της Ε.Σ.Η.Ε.Α. για μία συνεχή οκταετία, από το 1958-1966. Η δράσης του από το μετερίζι του προέδρου της Ε.Σ.Η.Ε.Α. υπήρξε πολύ-σχεδής και γονιμότατη. Ευτύχησε, ως πρόεδρος, να θεμελιώσει το 1963 το Μέγαρο της Ε.Σ.Η.Ε.Α., επί της οδού Ακαδημίας.  Έτσι ένα  μακροχρόνιο όνειρο του δημοσιογραφικού κόσμου υλοποιήθηκε με τις άοκνες προσπάθειες του Αλέξανδρου.

     Επίσης, διαχειρίστηκε το θεσμό του Λαχείου Συντακτών με άψογο και άμεμπτο τρόπο. Το Λαχείο Συντακτών υπήρξε ο μοναδικός πόρος της Ε.Σ.Η.Ε.Α. για την ασφάλιση και περίθαλψη των μελών της. Επί πλέον, ένα μεγάλο μέρος των εσόδων διατίθονταν για κοινωφελείς σκοπούς και για επιχορηγήσεις Ιδρυμάτων, Πολιτιστικών Συλλόγων, Οργανισμών και Σωματείων.

     Το 1966 ο Αλέξανδρος ανακοίνωσε την οριστική απόφασή του να μην ξαναθέσει υποψηφιότητα για την προεδρία της Ε.Σ.Η.Ε.Α., λόγω κούρασης και κλονισμού της υγείας του.

     Το Διοικητικό Συμβούλιο της Ε.Σ.Η.Ε.Α., αναγνωρίζοντας τις πολύχρονες, πολλαπλές φιλότιμες προσπάθειές του, καθώς και την επίλυση του θέματος ανέγερσης του Μεγάρου των δημοσιογράφων, του απένειμε το «Χρυσόν εύσημον Δημοσιογραφίας». Επίσης τιμήθηκε και με τον τίτλο του «Ισόβιου Επιτίμου Προέδρου της Ε.Σ.Η.Ε.Α.».

ΟΙ ΕΥΕΡΓΕΣΙΕΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟ ΓΕΩΡΓΙΟ

«Να αγαπάμε τα χωριά μας και θα ζούμε τις αγνότερες χαρές μας!»

                                                                                               (Αλέξανδρος Θεοδοσόπουλος)

Η σχέση του Αλέξανδρου Θεοδοσόπουλου προς τον Άγιο Γεώργιο Φθιώτιδας, υπήρξε σχέση «γεννήτορος προς τέκνον». Ο Αλέξανδρος, αν και έγινε «μεγάλος και τρανός», ποτέ δε λησμόνησε τη γενέτειρά του, το αγαπημένο του χωριουδάκι. Διατηρούσε γι’ αυτό μια παθολογική αγάπη. Εργάστηκε κι ενδιαφέρθηκε με ενθουσιασμό και μεράκι να το εξωραΐσει και να το εκπολιτίσει. Δεν λυπήθηκε κόπο και χρήματα, αλλά παράλληλα χρησιμοποίησε όλες τις υψηλές του γνωριμίες κι επιρροές για να πραγματοποιήσει κοινωφελή έργα στον τόπο που γεννήθηκε και λάτρεψε.

     Αρκετές σημαίνουσες προσωπικότητες της εποχής φιλοξενήθηκαν στο πατρικό του σπίτι στον Άγιο Γεώργιο και βοήθησαν ποικιλοτρόπως τον Αλέξανδρο στις ευεργεσίες του προς τη γενέτειρά του. Αναφέρουμε μερικούς: Ο Χρήστος Λαμπράκης και οι γονείς του, ο πανεπιστημιακός καθηγητής Παπαντωνίου, ο Πασάς εκδότης του εγκυκλοπαιδικού λεξικού «ΗΛΙΟΣ», ο πολιτικός Γραψίας, ο Λαμιώτης πολιτικός Ευστάθιος Μαλαμίδας του Κόμματος των Φιλελευθέρων, που χρημάτισε πολλές φορές υπουργός, ο πατριώτης μας υπουργός Ευάγγελος Καλαντζής και τόσοι άλλοι.

     Πολλαπλές και συνεχείς, λοιπόν, υπήρξαν οι ευεργεσίες του Αλέξανδρου προς το χωριό του Άγιο Γεώργιο. Σταχυολογήσαμε και παρουσιάζουμε τις σημαντικότερες:

ü  Η ίδρυση και λειτουργία του Γυμνασίου

Διακαής πόθος και όραμα ζωής των κατοίκων του Αγίου Γεωργίου ήταν, κατά τα πρώτα πέτρινα μεταπολεμικά χρόνια, η ίδρυση και η λειτουργία Γυμνασίου, που θα στέγαζε τα όνειρα και τις ελπίδες του μαθητόκοσμου της ευρύτερης περιοχής του Φθιωτικού Τυμφρηστού και θ’ άνοιγε ένα παράθυρο στο θαυμαστό κόσμο της γνώσης.

     Η κινητοποίηση αξιόλογων παραγόντων εκείνης της εποχής, καθώς και απλών κατοίκων απέδωσε καρπούς. Ο Αλέξανδρος Θεοδοσόπουλος υπήρξε ένας από τους κύριους πρωτεργάτες για την ίδρυση αυτού του πνευματικού ναού. Με τις άοκνες προσπάθειες και ικεσίες του πέτυχε στο ξεκίνημα, το σημαντικότερο. Να εξευρεθεί οικόπεδο, που ήταν δυσεύρετο λόγω της ορεινής διαμόρφωσης του εδάφους. Ύστερα από μεσολάβησή του και θερμή παράκλησή του, το εκκλησιαστικό συμβούλιο Ζιώψης, με πρόεδρο τον ιερέα παπακώστα Λιτόπουλο, δώρισε το βακούφικο οικόπεδο στην ανατολική συνοικία, πράττοντας θεάρεστο έργο. Έτσι, από το 1956 άρχισε η κατασκευή του διδακτηρίου με τμηματικές χρηματικές ενισχύσεις του κράτους, αλλά και δωρεών και προσφορών των κατοίκων.  

Το νεόκτιστο Γυμνάσιο Αγίου Γεωργίου,

φαντάζει σαν  Παρθενώνας της γνώσης

     Με ενέργειες του Αλέξανδρου παραχωρήθηκε δωρεάν η ξυλεία από το Δασαρχείο Φουρνάς, καθώς και το ½ των κεραμιδιών για τη στέγασή του, ενώ το υπόλοιπο ½ το πρόσφερε ο ίδιος, με δικά του χρήματα. Μάλιστα υπήρξε τόσο ταπεινός που συνόδευσε αυτοπροσώπως  το φορτηγό, που μετέφερε τα κεραμίδια και βοήθησε στο ξεφόρτωμα. Οι χωριανοί του, που στην αρχή ήταν επιφυλακτικοί κι αδιάφοροι, βλέποντας τη φιλοτιμία τού Αλέξανδρου, σχημάτισαν αλυσιδωτή μυρμηγκιά και έτσι τα κεραμίδια χέρι-χέρι έφθασαν στον τελικό τους προορισμό και σκέπασαν το κτήριο.

     Μηχανικός του έργου υπήρξε ο κ. Ζορμπάς. Εργολάβος ο πρωτομάστορας Βαγγέλης Υφαντής, με ντόπιους εργάτες. Έτσι, ολοκληρώθηκε το επιβλητικό κτηριακό συγκρότημα με ατόφια φυσικά υλικά, πέτρα ξύλο και κεραμίδια, που και σήμερα εντυπωσιάζει με την αρχιτεκτονική του και το σοφό προσήλιο προσανατολισμό του. Στο ίδιο διδακτήριο συστεγαζόταν για αρκετά χρόνια και το Δημοτικό Σχολείο.

     Η ίδρυση του πολυπόθητου Γυμνασίου, το 1961, ήταν πλέον γεγονός με την υπ’ αριθμ. 99770/20-9-61 Υπουργική απόφαση και Φ.Ε.Κ. 332 τεύχος 2^ο. Τριτάξιο στην αρχή, λειτουργούσε ως παράρτημα του Γυμνασίου Σπερχειάδας και πλήρες εξατάξιο την περίοδο 1972-76, με όλες τις απαραίτητες προϋποθέσεις για μια καρποφόρα πνευματική πορεία.

     Στο διδακτήριο αυτό είχαν την τύχη να φοιτήσουν μαθητές από την ευρύτερη περιοχή, επειδή είχε αποκτήσει ξακουστή φήμη για το άριστο και ευσυνείδητο προσωπικό, που διέμεινε μόνιμα στο χωριό, καθώς και για τη λειτουργία του Κέντρου Νεότητας (Αγροτολέσχη) που εξυπηρετούσε τους άπορους μαθητές σε σίτιση.

      Ο Αλέξανδρος Θεοδοσόπουλος δεν επαναπαύτηκε με την ίδρυσή του, αλλά παρακολουθούσε πάντοτε με άγρυπνο μάτι τη λειτουργία του, βοηθώντας ποικιλοτρόπως τις διάφορες δραστηριότητες. Επιχορηγούσε συχνά το Γυμνάσιο με  κονδύλια, προερχόμενα από διάφορες νόμιμες πηγές. Συμμετείχε αυτοπροσώπως, αρκετές φορές, στις πολιτιστικές εκδηλώσεις, όπως τα «Τυμφρήστια» και τις «Γυμναστικές Επιδείξεις».

     Το φλογερό όνειρο των Αγιωργιτών και ο μεγάλος έρωτας του Αλέξανδρου που ήταν η ανέγερση και λειτουργία του Γυμνασίου έγινε ζωντανή πραγματικότητα.

     Από τότε, κάθε χρόνο, το σχολειό αυτό αφήνει να πετάξουν δειλά -δειλά από τη στοργική αγκαλιά του μερικά διαβατάρικα πουλιά, φορτωμένα εφόδια κι ελπίδες για ανώτερες σπουδές και επαγγελματική ανέλιξη, πετυχαίνοντας στο ακέραιο το στόχο του και δικαιώνοντας απόλυτα τους εμπνευστές και δημιουργούς του!

Στιγμιότυπο από τα «Τυμφρήστια», όπου παραβρίσκεται η ηλικιωμένη μητέρα τού Αλέξανδρου, η Βασιλική καθώς ο Τσιαχρής Κωνσταντίνος, η μαία Ευαγγελία, κάποιος καθηγητής και ο παπαμήτσος

ü  Το Ηρώο Πεσόντων

Με επιχορήγηση, προερχόμενη από την Ε.Σ.Η.Ε.Α, ύστερα από ενέργειες του Αλέξανδρου Θεοδοσόπουλου, κατασκευάστηκε το καλαίσθητο ηρώο πεσόντων στους διάφορους πολέμους, που βρισκόταν ορθωμένο για πολλά χρόνια πίσω από την εκκλησία του Αη Γιώργη.

     Το υλικό κατασκευής της βάσης του ήταν ντόπιος πωρόλιθος, που λάξευσε και έστησε ο πολυτάλαντος αρχιμάστορας και ιερέας του χωριού μας, παπαμήτσος Παπαχαραλάμπους,  η δε στήλη του ήταν μαρμάρινη. Στο ηρώο αυτό ψάλονταν οι επιμνημόσυνες δεήσεις υπέρ των πεσόντων στους πολέμους και γινόταν η κατάθεση των στεφανιών από τα σχολεία και τους άλλους φορείς.

Επιμνημόσυνη δέηση στο ηρώο των πεσόντων

από τον παπαμήτσο Παπαχαραλάμπους

ü  Το σιντριβάνι

Με επιχορήγηση, επίσης, του Αλέξανδρου κατασκευάστηκε από τον παπαμήτσο Παπαχαραλάμπους ένα κωνικό σιντριβανάκι από πωρόλιθο,  ομορφαίνοντας το παρκάκι που βρισκόταν στο σημείο  όπου σήμερα χτίστηκε το Δημοτικό Μέγαρο.

    Στα τρεχούμενα νερά του κολυμπούσαν και ψάρια από το Σπερχειό. Το σιντριβανάκι αυτό αποτελούσε μια ανάσα πνοής για τους επισκέπτες του πάρκου.

Το σιντριβάνι, που κοσμούσε το παρκάκι

 στο κέντρο του Αγίου Γεωργίου      

ü  Το Υδραγωγείο

Ένα άλλο έργο πνοής, που φέρει την προσωπική σφραγίδα του Αλέξανδρου Θεοδοσόπουλου, είναι η κατασκευή υδραγωγείου για την υδροδότηση του Αγίου Γεωργίου, με το νερό της Κρύας Βρύσης.

Μάλιστα, ο Αλέξανδρος επισκέφθηκε ο ίδιος μαζί με τον ανεψιό του δάσκαλο Γιάννη Παπαχαραλάμπους την Κρύα Βρύση, για να διαπιστώσει την ποιότητα του νερού που θα έπιναν οι χωριανοί του.

Το τότε κοινοτικό συμβούλιο αποφάσισε να τοποθετήσει κρουνό βρύσης στον κήπο του Αλέξανδρου, για να τιμήσει τη μεγάλη του προσφορά.

 Τα εγκαίνια της υδατοδεξαμενής

ü  Ο εξηλεκτρισμός του χωριού

Ο Αλέξανδρος βοήθησε τα μέγιστα, με το κύρος και τις διασυνδέσεις του και στο θέμα εξηλεκτρισμού του χωριού του. Ο πρόωρος ηλεκτροφωτισμός των σπιτιών του Αγίου Γεωργίου το 1961, έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην πρόοδο και εμπορική ανάπτυξη του χωριού. Ο πολιτισμός ήρθε πρόωρα στη γενέτειρά μας, χάρη στις ενέργειες του δικού μας «Αλέκου».

ü  Δωρεές προς την εκκλησία

Με τη μεσολάβηση του Αλέξανδρου δωρήθηκε η μεγάλη καμπάνα της εκκλησίας του Αη Γιώργη, προερχόμενη από φρεγάτα του Πολεμικού Ναυτικού και ο γλυκόλαλος αντίλαλός της, ακούραστος τελάλης, καλεί αδιάλειπτα τους πιστούς να εκπληρώσουν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα.

     Επίσης ο αείμνηστος Αλέξανδρος ευεργέτησε την εκκλησία και με προσωπικές οικονομικές ενισχύσεις για την επισκευή της.

ü  Η εφημερίδα το «ΧΩΡΙΟ»

Ο Αλέξανδρος, ως πνευματικός άνθρωπος, παρακολουθούσε και στήριζε κάθε πολιτιστική εκδήλωση και ενός άλλου σπουδαίου ευαγούς ιδρύματος του Αγίου Γεωργίου, της Αγροτολέσχης.

     Έτσι χρηματοδοτούσε από την Ε.Σ.Η.Ε.Α. την έκδοση της εφημερίδας «ΧΩΡΙΟ» που εκδίδονταν κατά τα έτη 1956-62 από τους αγροτόπαιδες της Αγροτολέσχης, με υπεύθυνους έκδοσης τους: Βύρωνα Σκρουμπή, γεωπόνο και τους δασκάλους Νικόλαο Αντωνόπουλο και Γιάννη Μακρή. Μάλιστα, ο Αλέξανδρος αρθρογραφούσε τακτικά με την ιδιότητα του δημοσιογράφου.

Ο Αλέξανδρος  σε συνεδρίαση με τις αρχές

του χωριού στην Αγροτολέσχη

ü  Οι ευεργεσίες του προς τρίτα πρόσωπα

Η ακτινοβολούσα αίγλη που σκόρπιζε η προσωπικότητα τού Αλέξανδρου Θεοδοσόπουλου, το κύρος του και η αναγνωρισιμότητά του απ’ όλους, υπήρξαν ισχυρά μέσα για να βοηθήσει τους χωριανούς και συνανθρώπους του και σε προσωπικό επίπεδο, τόσο στην εξεύρεση αξιοπρεπούς εργασίας, όσο και στην ικανοποίηση και άλλων δίκαιων αιτημάτων. Ένα τηλεφώνημά του ή μια συστατική του επιστολή, αρκούσαν για να τακτοποιηθούν σοβαρές υποθέσεις των συγχωριανών και φίλων του.

     Βεβαίως, δεν μπόρεσε να ικανοποιήσει όλες τις επιθυμίες. Ένα είναι βέβαιο όμως, ότι ο Αλέξανδρος έδινε έμφαση στον παράγοντα άνθρωπο και με τις αγνές του ιδέες, που κυριαρχούσαν το "είναι" του, πάλεψε να υπηρετήσει τους συνανθρώπους του, από πολλά μετερίζια!

ü  Η απραγματοποίητη επιθυμία του

Ασίγαστη επιθυμία του και φωτεινό όνειρό του, που όμως δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ, ήταν η εγκατάστασή του στο αγνό χωριό του, τον Άγιο Γεώργιο. Εκεί σκόπευε, όπως εκμυστηρευόταν στους οικείους του, να αποσυρθεί στο πατρικό του σπίτι και ν’ ασχοληθεί με το συγγραφικό έργο. Μάλιστα για το σκοπό αυτό ετοίμαζε και ειδικό χώρο. Ταυτόχρονα σχεδίαζε να ιδρύσει, στον άπλετο χώρο της αυλής τού σπιτιού του, Πρότυπη Γεωργική Σχολή, για την αναβάθμιση των καλλιεργειών και την τόνωση του βιοτικού επιπέδου των αγροτών της περιοχής του Φθιωτικού Τυμφρηστού.

     Δυστυχώς όμως η κλεψύδρα του χρόνου υπήρξε αχάριστη μαζί του και τ’ όνειρό του παρέμεινε όνειρο απραγματοποίητο …

Ο Αλέξανδρος Θεοδοσόπουλος υπεραγαπούσε το χωριό του τον Αη Γιώργη και το επισκεπτόταν συχνά, όταν φυσικά του το επέτρεπαν οι πολλαπλές υποχρεώσεις του. Στο παραπάνω φωτογραφικό στιγμιότυπο εμφανίζεται ανάμεσα σε χωριανούς του στο πανηγύρι της Παναγίας των λόφων της Ζιώψης. Συνήθως σύχναζε στο καφενείο του μπάρμπα - Γιώργη Γεωργαντά, όπου μαζεύονταν μελίσσι οι χωριανοί και φίλοι  του για να τον κάνουν παρέα, όταν ερχόταν στη γενέτειρά του. Αυτή η άμεση επικοινωνία με τους απλοϊκούς χωριανούς του τον ικανοποιούσε ιδιαίτερα και το θεωρούσε μεγάλη τιμή του να τον αποκαλούν «Αλέκο».