Αρρώστιες

ΠΑΛΙΕΣ ΑΡΡΩΣΤΙΕΣ

του Τάκη Ευθυμίου

Την παλιά εποχή που τα φάρμακα ήταν δυσεύρετα και αναποτελεσματικά, οι άνθρωποι υπέφεραν από δυσκολοθεράπευτες αρρώστιες. Ας δούμε τις σπουδαιότερες που ήταν και οι μάστιγες εκείνης της μακρινής εποχής για τους χωριανούς μας.

-    Περιπνευμονία (πούντα). Την εποχή που τα αντιβιοτικά ήταν άγνωστα, ένα γερό κρυολόγημα, το πούντιασμα όπως το έλεγαν, οδηγούσε τον άρρωστο ακόμη και στο θάνατο. Με την εμφάνιση και χρήση των ισχυρών αντιβιοτικών, η πούντα θεραπευόταν.

-    Ελονοσία. Μεταδιδόταν με τα κουνούπια. Αν με τον ερχομό του φθινοπώρου και του χειμώνα δε σταματούσε ο πυρετός, ο άρρωστος νοσούσε μέχρι το επόμενο καλοκαίρι. Η εξάντληση από τον πυρετό και την φτωχή διατροφή, ήταν η αιτία θανάτου του αρρώστου. Για να γλιτώσουν από την ελονοσία, άλλαζαν κλίμα πηγαίνοντας το καλοκαίρι στο βουνό. Για πρακτικό φάρμακο χρησιμοποιούσαν το βυζακάντι. Αυτό ήταν έντομο και έμοιαζε με πολύχρωμη σφήκα. Αφθονούσε στα σπαρμένα δημητριακά. Έτριβαν κάποιο σημείο του σώματος με το βυζακάντι. Εκεί σηκώνονταν καντήλες με άφθονο υγρό. Το υγρό αποβαλλόταν από τον οργανισμό, προφανώς με το πλασμώδιο της ελονοσίας και ο άρρωστος θεραπευόταν.

Ο Χρήστος Ηλ. Τόλιας επιβεβαίωσε τη χρησιμότητα του από προσωπική εμπειρία. Γιατί, όταν αρρώστησε από ελονοσία σε μικρή ηλικία, σώθηκε από τη χρήση του βυζακαντιού, ύστερα μάλιστα από υπόδειξη Ιταλού γιατρού της κατοχής.

-  Φυματίωση (Φθίση). Αιτία εμφάνισης αυτής της νόσου ήταν οι πνευμονίες, η ελονοσία και η φτωχική διατροφή. Όλοι οι φυματικοί παραθέριζαν στο βουνό και σε χωριστό μέρος από τους άλλους νοσούντες. Η νόσος ήταν τόσο επιδημική, ώστε στη Λαμία δημιουργήθηκε το γνωστό Σανατόριο για την περίθαλψη των φυματικών.

-  Ταμπλάς. Ήταν η εγκεφαλική συμφόρηση, η οποία προήρχετο από υψηλή πίεση και από την καθημερινή οινοποσία. Οι ηλικιωμένοι τότε κατανάλωναν πολλές οκάδες κρασί. Στο παγούρι τους έφεραν πάντα κρασί. Ως πρακτικό φάρμακο χρησιμοποιούσαν τις βεντούζες και τις βδέλλες.

-    Επιλόχειος πυρετός. Οφειλόταν στη μόλυνση που πάθαινε η γυναίκα κατά τη γέννα από στοιχειώδη έλλειψη καθαριότητας και φαρμάκων. Τη γέννα φρόντιζε η πρακτική μαμή, χωρίς ιδιαίτερες επιστημονικές γνώσεις. Η γυναίκα κινδύνευε άμεσα από τη γέννα. Σοφά ο λαός μας έλεγε: «Στη γέννα η γυναίκα έχει το ένα πόδι στο λάκκο». Όταν παρουσιάζονταν επιπλοκές, η γυναίκα, συνήθως έχανε τη ζωή της και το νεογέννητο έπαιρνε τ' όνομα της.

-    Διφθερίτιδα. Ήταν παιδική αρρώστια. Όταν εμφανιζόταν ξεκληρίζονταν όλα τα παιδιά της οικογένειας. Με την εμφάνιση και χρήση των εμβολίων αποτελεί πια παρελθόν,

Οι σύγχρονες ασθένειες που σήμερα θερίζουν , τότε ήταν σπάνιες λόγω του φυσικού τρόπου ζωής και διατροφής.