Φθία-Ελλάς-Έλληνες-Λαμία

ΦΘΙΑ - ΕΛΛΑΣ - ΕΛΛΗΝΕΣ - ΛΑΜΙΑ

του Ευθύμιου Ν. Χριστόπουλου από το βιβλίο του:

«ΑΜΦΙΚΤΥΟΝΙΕΣ»

Δυο νεοέλληνες ιστορικοί ερευνητές, (Ηλίας Τσατσόμοιρος και Σημαιοφόρος Θεολόγος) πριν λίγα μόλις χρόνια, κατόρ­θωσαν με διάφορο καθένας τους τρόπο, να σπάσουν τον κώδικα του αρχαιοελληνικού αλφαβήτου και φτάνοντας στη σημασιολο­γική έννοια κάθε γράμματος και απ' αυτή κάθε λέξης, απέδειξαν περίτρανα και την ελληνικότητα του αλφαβήτου και όχι τη φοι­νικική προέλευση του, αλλά και το σπουδαιότερο, το γεγονός ότι καμιά αρχαιοελληνική λέξη δεν πλάστηκε τυχαία χωρίς ιδι­αίτερη σημασία της.Σύμφωνα, λοιπόν, με τις αρχές τους έχουμε τις σημασίες των λέξεων:

Φ        =          φως

Θ        =          θεάμενο

Ι         =          να κατέρχεται

Α        =          (από την) Αρχική Δύναμη, το Θεό.

Η ΦΘΙΑ υπήρξε πράγματι ο φωτεινός εκείνος τόπος -χώρος που είχε απεριόριστη την ευλογία του Θεού.

Ε        =          ενέργεια

Λ        =          ηλίου

Λ*       =         (με) ατένιση

Α        =          Αρχικής Δύναμης

Σ            =      φανερωμένη

Η ΕΛΛΑΣ, υπήρξε η περιοχή, στην οποία η αρχική δύ­ναμη, ο Θεός, φανερωνόταν ως ενέργεια, με ηλιοφάνεια, με θερ­μές πηγές, με ξεχωριστές καιρικές συνθήκες κ.ά.

Ε        =           ενέργεια

Λ        =          ηλίου

Λ        =          με ατένιση

Η        =          διπλής καθόδου

Ν        =          με Νου και Νόμο.

Ο ΕΛΛΗΝ ήταν φωτεινή ενέργεια, διπλής καθόδου με Νου και Νόμο, δηλαδή ήταν φωτεινός νους.

Λ        =          ήλιος

Α        =          Αρχικής Δύναμης, Θ ε ού

Μ        =          στη φύση

Ι         =           κατέρχεται

Α        =           με τη βοήθεια του Θεοΰ.

Μία νεότερη εκδοχή, που πρωτοεμφανίστηκε από τον γράφοντα το 1982, είναι ότι η Λαμία πήρε το όνομα της από το βαθύ ρέμα που χώριζε τους δυο λόφους της και που αποκαλού­νταν Λάμος ή Λαμός και σήμαινε: Λ=ήλιος, Α=θεϊκός, Μ=στη φύση, 0=και σε ορισμένο τόπο, Σ=φανερωμένος.

Ένας παμπάλαιος μύθος λέει ότι στο ρέμα αυτό, κατοι­κούσε μία Λάμια, με την οποία ερωτοτροπούσε ο Φαέθων, γιος του Ήλιου, ο οποίος παρακαλούσε τον πατέρα του να στέκει πε­ρισσότερο εκεί, να θερμαίνει την αγαπημένη του, κάτι που ο Ήλιος πραγματοποιούσε. Το 1970 όταν επρόκειτο να εγκαταστα­θεί δορυφορικός σταθμός εδάφους, ο Η/Υ στις Η.Π.Α. επέλεξε την περιοχή των Θερμοπυλών από δέκα όμοιες της. Έναν από τους λόγους που βρήκαν οι επιστήμονες ήταν ότι αυτή έχει τη μεγαλύ­τερη ετήσια ηλιοφάνεια.

Σύμφωνα με τα παραπάνω, η Φθία υπήρξε ένας φωτεινός χώρος με θεϊκή ξεχωριστή εύνοια, στον οποίο κατοίκησαν οι Έλληνες, άνθρωποι με εξαιρετικά φωτισμένο νου, οι οποίοι εκ­φράζονταν με έντεχνο λόγο, που ήταν φωτισμός πάνω στη γη, δι­δάσκοντας και εφαρμόζοντας την Αλήθεια, τη δύναμη δηλαδή που θεάται το σωστό και δεν πέφτει σε λάθη.

Έστω δε υπόψη ότι οι το πρώτον ονομασθέντες Έλληνες ήταν εκείνοι που κατοίκησαν την περί τον Μαλιακό κόλπο πε­ριοχή, από των Θερμοπυλών, του Σπερχειού και της Όθρης και ο Έλλην θεωρείται και γεννημένος στην ίδια εκεί γη.

Η ΦΘΙΑ υπήρξε η περιοχή του φωτός, όπου κυριάρχησε ο φωτεινός νους, ο Έλληνας νους, απόγονος του Αμφικτύωνα και του Προμηθέα που έφερε το φως (νου και γνώση) στον κό­σμο και κατοικήθηκε η Φθία από τους Έλληνες Δωριείς, Ίωνες, Αιολείς, Αχαιούς, Μαλιείς, Τραχίνιους, Οιταίους και Οπουντίους, εκείνους δηλαδή οι οποίοι αποτέλεσαν τον πυρήνα της Πυ­λαίας Αμφικτυονίας, στην οποία διακρίθηκαν Λαμιείς - Μαλιείς δικαστές για την ευθυκρισία τους, το δίκαιο, την ορθότητα σκέ­ψης και την αντικειμενικότητα.

Η ΦΘΙΑ υπήρξε η περιοχή όπου η ένωση Δωριέων και Πελασγών δημιούργησε λαούς φωτισμένους με ανώτερα ιδανι­κά, με προοδευμένη μόρφωση, με πρότυπα ήθη και έθιμα, με δια­κεκριμένο πολιτισμό και εξέλιξη, με Αρετή και Δίκαιο, με Νομι­μότητα και Δημοκρατία, όπως χαρακτηριστικά πρωτοδιδάχτηκαν και εφαρμόστηκαν από τον Ηρακλή, ο οποίος, ως ηλιακός ήρωας, το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του το πέρασε στη Φθία, που χαρακτηριζόταν από ιδιαίτερα μεγάλη ετήσια ηλιοφάνεια και αυτήν επέλεξε και για να τελευτήσει το θνητό βίο του.

Η ΦΘΙΑ υπήρξε η περιοχή απ' όπου ξανάρχισε την ύπαρξη του το ανθρώπινο γένος, μετά από τον κατακλυσμό, από τον οποίο διασώθηκαν μόνο ο Δευκαλίωνας και η Πύρρα, πρό­γονοι απευθείας του Αμφικτύονα, του μυθικού ιδρυτή των Αμφικτυονιών.

Γι' αυτούς τους λόγους η Φθία έτυχε να στολιστεί και πα­ρουσιαστεί με ωραιότατους χαρακτηρισμούς, όπως: Ερίβωλος,** Καλλιγύναιξ και Ευάμπελος.

Μετά από τα προαναφερθέντα, επόμενο ήταν με το φω­τεινό νου που είχαν εκείνοι που κατοίκησαν τη Φθία, να οδηγη­θούν από πολύ νωρίς στην απαραίτητη συνένωση τους ως περικτίονες, όπως επόμενο ήταν να φτάνουν πάντα σε σωστές δίκαι­ες, αντικειμενικές αποφάσεις, σε θέματα που αφορούσαν και διαφορές μεταξύ τους.

Επόμενο όμως ήταν και οι Λαμιείς να έχουν και το σω­στότερο από τα Μηνολόγια των ελληνικών πόλεων, όπως Δελ­φών, Άμφισσας, Δήλου, Αθηνών (Αττικής), Σπάρτης, Επιδαύρου, Μακεδονίας, Ρόδου, Αιτωλίας, Βοιωτίας, Ήλιδας, Θεσσαλίας, Εύβοιας, Σάμου, Μιλήτου, Τήνου, Πάρου, Κρήτης, Βυζαντίου κ.ά.

Επόμενο ακόμη ήταν να ξεκινήσουν από τη Φθία και οι Αλκυονίδες Ημέρες με την τιμωρία του Κύηκα και της Αλκυόνης, βασιλέων της Τραχίνας και των Τραχινίων, για την έπαρση με την οποία αδικαιολόγητα και απαράδεχτα είχαν κυριευθεί και έτσι εγκαταλείφθηκε και ο τραχύς νους της βασιλείας και αντι­καταστάθηκε από τον ήπιο νου της Δημοκρατίας στη Φθία.

*   Κάποια γράμματα παρουσιάζονται και με δύο ή τρεις σημασίες.

**  Ερίβωλος = γη εύφορη.