Κωλοκούρισμα

ΚΩΛΟΚΟΥΡΙΣΜΑ ΚΟΠΑΔΙΟΥ

του Νίκου Σωτηρόπουλου από το βιβλίο του:

«Λαογραφικά για το χωριό μου τον Ασβέστη»

Το Μάρτη και εφόσον ο καιρός ήταν καλός οι τσοπάνηδες κωλοκούριζαν τα πρόβατα. Δηλαδή τους αφαιρούσαν τα μαλλιά απ' την κοιλιά, το στήθος και το λαιμό. Αυτό τα βοηθούσε στο να παίρνουν αέρα, να είναι πιο καθαρά και να αρμέγονται πιο καλά. Το κούρεμα γινόταν αργότε­ρα και προτιμούσαν την ημέρα της Αναλήψεως, την οποία και γιόρταζαν.

    Άρχιζαν από το πρωί. Έκλειναν το κοπάδι στο κοτάρι, έπιαναν μία-μία τις πρατίνες από το πισινό ποδάρι, τις ανασκέλωναν, τις στήριζαν ανάμεσα στα σκέλη τους και με τη μύτη του ψαλιδιού καθάριζαν τα λόιδα (κοντά μαλλιά) και σιγά-σιγά προχωρούσαν βγάζοντας το μαλλί μονοκόμματο (ποκάρι), χωρίς να τσιμπήσουν (πληγώσουν) το δέρμα του ζώου. Τα πρόβατα σπάνια αντιδρούσαν στο κούρεμα, θα 'λεγε κανείς ότι το χαίρονταν διότι απαλ­λάσσονταν από τον πίνο και τις ακαθαρσίες των μαλλιών. Σε αντίθεση με τα πρόβατα τα γίδια δυστροπούσαν και αντιστέκονταν πεισματικά. Για να διευκολύνουν το κούρεμα τους χρησι­μοποιούσαν την «Τσιάκα» είδος αυτοσχέδιας φούρκας, την οποία είχαν μπηγμένη στη γη. Στην τσιάκα έβαζαν το λαιμό της γίδας αναγκάζοντας την να μείνει ακίνητη.

    Για το κούρεμα προτιμούσαν τις μέρες Δευτέρα, Τετάρτη και Πέμπτη, αποφεύγοντας την Τρίτη και την Παρασκευή, γιατί το 'χαν σε κακοσημαδιά. Στα αχαμνά (αδύνατα σωματικά) αρνοκάτσικα άφηναν στην πλάτη κάπα για την προστασία τους από το κρύο. Το πρώτο πρόβατο που θα κούρευαν έπρεπε να είναι οπωσδήποτε άσπρο και όχι μαύρο.

    Μετά το κούρεμα το κοπάδι φεύγει ελεύθερο για τη βοσκή και οι γυναίκες θα συγκεντρώσουν τα μαλλιά, θα τα χωρίσουν σε κατηγορίες (άσπρα, μαύρα, αρνόμαλλα, τραγόμαλλα) και θα ακολουθήσουν οι εργασίες όπως: πλύσιμο, ξάσιμο, λανάρισμα, τουλούπιασμα, γνέσιμο, αλυσίδιασμα, βάψιμο, κουβάριασμα, ίδιασμα και ύφανση.