ΠΩΣ ΕΦΤΙΑΧΝΑΝ ΤΑ
ΜΕΛΙΣΣΟΚΕΡΙΑ
του Νίκου Σωτηρόπουλου από το βιβλίο του:
"Λαογραφικά για το χωριό μου τον Ασβέστη"
Παλιότερα τα κεριά που χρησιμοποιούσε η εκκλησία, τα κατασκεύαζαν μόνοι τους οι Ασβεστιώτες. Πολλοί συγχωριανοί μου, όπως και ο πατέρας μου, εκτός από γεωργός και κτηνοτρόφος ήταν και μελισσοκόμος. Από τα μελίσσια που είχε σε αυτοσχέδια κρινιά (κυψέλες) έβγαζε την κηρήθρα, την έκανε μπάλες και την έβαζε στο κακάβι μέχρι να βράσει.
Μετά το βράσιμο την τοποθετούσε μέσα σε πιάτα ή καπάκια για να πήξει και να πάρει το σχήμα που ήθελε. Τις κουλούρες αυτές τις τοποθετούσε κάπου μέχρι τη στιγμή που θα τις χρειαζόταν, είτε για το φτιάξιμο κεριών, είτε για άλλες χρήσεις όπως: το κηροπάνι για το καθάρισμα των αυτιών, την επάλειψη του σπάγκου και της τριχιάς. Τα κεριά, που μοσχοβολούσαν τα έφτιαχνα οι γυναίκες ως εξής:
Έπαιρναν φυτίλι το τέντωναν πάνω στο πλαστήρι, ύστερα ζέσταιναν το κερί στο φωτιά μέχρις ότου μαλακώσει και άρχιζαν να το πλάθουν γύρω από το φυτίλι για να μορφοποιηθεί όπως ακριβώς το ήθελαν. Όταν το κερί έσφιγγε πάνω στο φυτίλι το έκοβαν σε μεγέθη ανάλογα, μικρά κεριά για τις απλές γιορτές και λαμπάδες για τις επίσημες μεγαλογιορτάδες. Στη συνέχεια τα αρμάθιαζαν και τα κρεμούσαν για να ξεραθούν.
Για το κηροπάνι λιώνανε μέσα στο τηγάνι ένα κομμάτι κερί και περίμεναν να υγροποιηθεί τελείως. Έπειτα βγάζανε το τηγάνι απ' τη φωτιά και πριν το κερί αρχίσει να πήζει βάζανε μέσα ένα καθαρό πανί, το οποίο ανάδευαν με το αδράχτι για να εμποτιστεί στο κερί. Κατόπιν, τύλιγαν το κυρωμένο πανί στο αδράχτι για να πάρει το σχήμα του χωνιού και το άφηναν να στεγνώσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου