Η αγκαλιά του Βελουχιού

Η ΑΓΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΒΕΛΟΥΧΙΟΥ

Το αγέρωχο Βελούχι με τη στουρναρίσια θωριά του και ο 

Αη-Γιώργης προφυλαγμένος στην απάνεμη αγκαλιά του.

                  Αγέρα βελουχιώτικε, ψηλοβουνίσιε αγέρα,

                  ροβόλα στ’ αγιωργίτικο χωριό και χάιδεψέ το,

                  γιατί το ελατοσκέπαστο Βελούχι έχει πατέρα,

                  αυτό ‘χει από πολύ παλιά, αυτό πέρσι και φέτο.

                  Σκορπά η Γκούρα τα δώρα της, η Γκιώνα τα δικά της,

                  για τα χωριά της γνοιάζεται κι αυτήν’ η Καταβόθρα,

                  πλατιά, Βελούχι, η αγκάλη σου στείλε περίγυρά της,

                  στείλε κι εσύ τα κάλλη σου, μια ελάτινή σου λόθρα.

Γλωσσάρι

λόθρα, η= μικρό απόκομμα από νύχι ζώου, λεπτό κομμάτι, παρασχίδα, υπόλειμμα.

Γκούρα, η= το βουνό Όθρυς, ονομασμένο έτσι λόγω των πολλών πηγών, Γκούρα.

Καταβόθρα= το βουνό Οίτη, λέγεται έτσι απ’ τις καταβόθρες που έχει.

Ποίηση: Γιάννης Σαντάρμης

Φωτο-Επιμέλεια: Τάκης Ευθυμίου