Καφές και "ξάχλιασμα"

ΚΑΦΕΣ ΚΑΙ «ΞΑΧΛΙΑΣΜΑ» 

Κάποτε ο καφές είχε την τελετουργία του... Αγοραστός αμιγής καφές βραζιλιάνικος έμπαινε μόνο στα πλουσιόσπιτα... Μονάτο τον έλεγαν στο Ζαγόρι (Ήπειρος)...

Οι περισσότεροι έπιναν καφέ από κριθάρι (δυναμωτική ζωοτροφή!) και ρεβίθι καβουρδισμένα... Μια σουπιέρα κριθάρι, μια σουπιέρα ρεβίθι, πέντε γαρίφαλα, λίγο κανέλα, ψήσιμο χωριστά, στούμπισμα στην πέτρινη τζιούμα (γουδί), κοσκίνισμα με την πυκνή σίτα και στο καφεκούτι... να το ανοίγεις και να μοσκοβολάει ο τόπος!

Μετά στο μαγειργιό… γυναικομάζωμα... κουτσομπολιό... κοινώς «ξάχλιασμα»!  και καπάκι στο τέλος η καφεμαντία... (για τις ανύπαντρες... ένα σταυρό βλέπω (καλά το έλεγαν...)... για τις παντρεμένες ένα σκλί (σκύλος) βλέπω... έτοιμο να σε φάει... η πεθερά σ’ θα ναι... Κι ένα δρόμο.... για τον άντρα του μισεμού… της έρμης ξενιτιάς...

 Πηγή: Facebook Μαρία Τσούπη

Επιμέλεια-Ανάρτηση: Τάκης Ευθυμίου