Το Πανούρημα

ΤΟ ΠΑΝΟΥΡΗΜΑ

Γράφει ο Παναγιώτης Δημάκης
υπεύθυνος ιστορικού αρχείου Αμφικλείας-Ελατείας

 

Η Ούρησις και τα αποπατήματα, σε δημοσίους χώρους, παλαιότερα ήταν ένα φαινόμενο ενοχλητικό, δυσάρεστο, αντιαισθητικό, ιδίως όταν γινόταν, ακόμη και στην πρωτεύουσα της Ελλάδος, την Αθήνα, με πολλές παραμέτρους, ακόμη και για την δημιουργία εστιών μόλυνσης και κινδύνους σοβαρούς, για την δημόσια υγεία, όπως ο τυφοειδής πυρετός, η πανώλης και οι λοιπές λοιμικές νόσους.
Η έλλειψη όμως δημοσίων χώρων (και ιδιωτικών), όπως και η άγνοια και αδιαφορία των ανυποψίαστων πολιτών, ανάγκαζαν ευπόρους αστούς και μη, φουστανελοφόρους, νησιώτες, φρακοφορεμένους, γηραλέους, ευσταλείς και κακομοιριασμένους, όπως εδώ εύστοχα και δηκτικά, απεικονίζει ο Χ. Αννίνος σε γελοιογραφικό του σκίτσο στα "Παναθήναια" να ανακουφίζονται δημόσια και μάλιστα, γύρω, από το Πανόραμα Θων, παραφράζοντας το σε Πανούρημα, και απαξιώνοντας το ίσως.

Το Πανόραμα Θων είχεν ιδρύσει ο Βαυαρικής καταγωγής αυλικός του Γεωργίου α' Ν. Θων, το 1895, σε κτήμα του, στο Βατραχονήσι, απέναντι από το σημερινό Παναθηναϊκό Στάδιο, μία εποχή, πού η Αθήνα είχε ποτάμι, τον Ιλισσό και ο χώρος ήταν κατάλληλος για ψυχαγωγία, άλλωστε ο Θων ήταν και Πρόεδρος του Πανελληνίου Γυμναστικού συλλόγου παραπλεύρως, πιθανώς και ιδιοκτήτης του χώρου αυτού. Η συνήθεια αυτή όμως, δεν εξέλιπε τότε και συνεχίστηκε, μέχρι τα τέλη 1950,όπου υπήρχαν στις μάντρες και στους τοίχους, ειδοποιήσεις του τύπου. ..ο ουρών συλλαμβανόμενος θα ξυλοκοπείται ανηλεώς. ..

Το Πανόραμα Θων στο Βατραχονήσι το 1911

Επιμέλεια-Ανάρτηση: Τάκης Ευθυμίου