Τα ομαδικά πατίνια

Τα ομαδικά πατίνια

Παιδικά κι απερίσκεφτα

[Του Τάκη Ευθυμίου]

 

Φίλοι και συμμαθητές από αριστερά: Κώστας Παπαχρήστος,

Τάκης Ευθυμίου και Σπύρος Κατσίμπρας

Αγαπημένο παιχνίδι σε όλα τα παιδιά ήταν το ξύλινο πατίνι. Κάποια πατίνια τα κατασκευάζαμε μόνοι μας, κάποια οι γονείς μας ύστερα από πολλά παρακάλια. Στη μεσαία γειτονιά στο ισόγειο της διώροφης κατοικίας του Κώστα Καλύβα είχε το ξυλουργείο του ο Γιώργος Θεοδοσόπουλος. Μια ομάδα από πέντ’ έξι παιδιά που διέθεταν χρήματα παρήγγειλαν τα πατίνια τους με ρουρεμάν στον ξυλουργό.

Σε μερικές μέρες τα παρέλαβαν. Ήταν όμορφα και στέρεα. Αμέσως επιδόθηκαν στο παιχνίδι, κανονίζοντας και το καθημερινό δρομολόγιο που θ’ ακολουθούσαν. Ήταν από τη βρύση του πλάτανου μέχρι τη γέφυρα στο Κουτσομύλι. Ο δρόμος ήταν κατάλληλος αφού και άσφαλτο διέθετε και κατηφορικός ήταν αλλά και ελάχιστα αυτοκίνητα περνούσαν τότε. Έτσι κάθε πρωί συγκεντρώνονταν στον πλάτανο και ξεκινούσαν όλοι μαζί. Τα ρουλεμάν κυλώντας στην άσφαλτο προξενούσαν δαιμονισμένο θόρυβο.

Οι νοικοκυρές έβγαιναν στα ξύλινα μπαλκόνια, άλλες για να τα καμαρώσουν αφού συμμετείχαν και τα δικά τους παιδιά και άλλες για να διαμαρτυρηθούν για την ενοχλητική  φασαρία. Μία, γνωστή για την ιδιορρυθμία της,  δεν κρατιόνταν με τίποτα και ξεστόμιζε βρισιές και ακατανόμαστες κατάρες:

-Να χαθείτε παλιόπαιδα μας πήρατε τα μυαλά. Εφτά οργιές θα σας χώσω!!!

Κάθε μέρα σοφίζονταν και μια καινούρια κατάρα. Ήταν ένα βάσανο στο παιχνίδι.

Παρ’ όλα αυτά η παρέα δεν πτοούνταν και συνέχιζε καθημερινά το παιχνίδι με τα πατίνια.