ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΤΙΜΗΤΙΚΗ
ΔΙΑΚΡΙΣΗ
Ο επιστήθιος φίλος, πολυτάλαντος δάσκαλος Μπάμπης Τσέλος (Βραχινός)
από το Σταυρό Λαμίας απέσπασε το Β΄ Βραβείο Ποίησης για το Διονύσιο Σολωμό από
τον όμιλο για
την unesco Κεφαλονιάς Ιθάκης Ζακύνθου.
Την ανακοίνωσε γνωστοποίησε στον
ποιητή η πρόεδρος του ομίλου Αναστασία Παπαδάτου Αποστολοπούλου.
Θερμά συγχαρητήρια !
Παντού και πάντα
ψηλότερα στις διακρίσεις σου φίλε Μπάμπη !
Στο Διονύσιο Σολωμό
Σκαλί σκαλί κι ατέλειωτα
εσμίλεψες τη γλώσσα,
πύκνωσες
πάνω στο χαρτί, το αίμα σου σε στίχο.
Σχεδίασες απ' το μηδέν, χωρίς νάχεις μελάνη,
με τη γραφίδα έσκαψες τα χρώματα του λόγου,
έψαξες την απόχρωση, τον τόνο, το ρυθμό του.
Σε γέννησε το ανώνυμο τραγούδι του λαού μας,
όταν το κάθε τέκνο του με του σπαθιού την κόψη,
τη λευτεριά του πότιζε, την κέρδιζε με αίμα.
Με το φτερό ελευθέρωσες τους πολιορκημένους,
με δάκρυ επροσκύνησες το ένδοξο Αλωνάκι.
Πρώτος τα στήθη εχτύπησες στου Μπάυρον το κιβούρι
και το χαμό εθρήνησες, στου Μπότσαρη το μνήμα.
Ελπίδα, που την κοίταξε κατάματα εκείνη,
που ερχότανε γονατιστή στην πόρτα σου, στο Τζάντε.
Μπρος στην Ελλάδα στέκομαι κι ακούω τη φωνή σου.
Φωνάζει για τη Λευτεριά, ζητά Δικαιοσύνη.
Ευγενικέ μου ποιητή, καρδιά “σπαρμένη μάγια”,
“καλέ κι αγαπημένε” μας, τα σπλάχνα μας τραντάζεις.
Ω! Κρητική μου λεβεντιά και πύργε από τη Μάνη.
Ω! Άνθος του Λεβάντε μας και φιόρε της Κρεμόνα.
Ω! Φως καταμεσήμερου και ξάστερη νυχτιά μου.
“Σπυρί “της μάνας, που καλεί το μικρολούλουδό της.
Ω! Λυρική κολώνα μου. Ω! Δάσκαλε του στίχου.
Διαμάντι του Ελληνισμού και δόξα της Ελλάδας.
Σχεδίασες απ' το μηδέν, χωρίς νάχεις μελάνη,
με τη γραφίδα έσκαψες τα χρώματα του λόγου,
έψαξες την απόχρωση, τον τόνο, το ρυθμό του.
Σε γέννησε το ανώνυμο τραγούδι του λαού μας,
όταν το κάθε τέκνο του με του σπαθιού την κόψη,
τη λευτεριά του πότιζε, την κέρδιζε με αίμα.
Με το φτερό ελευθέρωσες τους πολιορκημένους,
με δάκρυ επροσκύνησες το ένδοξο Αλωνάκι.
Πρώτος τα στήθη εχτύπησες στου Μπάυρον το κιβούρι
και το χαμό εθρήνησες, στου Μπότσαρη το μνήμα.
Ελπίδα, που την κοίταξε κατάματα εκείνη,
που ερχότανε γονατιστή στην πόρτα σου, στο Τζάντε.
Μπρος στην Ελλάδα στέκομαι κι ακούω τη φωνή σου.
Φωνάζει για τη Λευτεριά, ζητά Δικαιοσύνη.
Ευγενικέ μου ποιητή, καρδιά “σπαρμένη μάγια”,
“καλέ κι αγαπημένε” μας, τα σπλάχνα μας τραντάζεις.
Ω! Κρητική μου λεβεντιά και πύργε από τη Μάνη.
Ω! Άνθος του Λεβάντε μας και φιόρε της Κρεμόνα.
Ω! Φως καταμεσήμερου και ξάστερη νυχτιά μου.
“Σπυρί “της μάνας, που καλεί το μικρολούλουδό της.
Ω! Λυρική κολώνα μου. Ω! Δάσκαλε του στίχου.
Διαμάντι του Ελληνισμού και δόξα της Ελλάδας.
Μπάμπης Τσέλος, Βραχινός
Επιλογή-Ανάρτηση: Τάκης Ευθυμίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου