Μάντης Μεγιστίας

ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ ΜΕΓΙΣΤΙΑΣ

Γράφει ο Παναγιώτης Δημάκης,

υπεύθυνος ιστορικού αρχείου Αμφικλείας-Ελατείας

Ο μάντις  Μεγιστίας εισίδων... Περιμένοντας τους Βαρβάρους, στις αεί Θερμοπύλες του Έθνους, οι Έλληνες, ενωμένοι με γλώσσα και θρησκεία, θυσιάζουν ιέρεια προ της φονικής μάχης και επικαλούνται τους πατρογονικούς προστάτες θεούς.
Ο Μεγιστίας, μάντης και οιονοσκόπος, εξ Ακαρνανίας, γνώριζε την τύχη της μάχης, ενώ κανείς νόμος δεν τον υποχρέωνε να παραμείνει στο πεδίο του θανάτου, απεφάσισε και αυτός να πεθάνει εκεί, στα ιδεατά όρια του πολιτισμού και της πατρίδος, συντασσόμενος με τούς Σπαρτιάτες υπό τον Λεωνίδα, συνεπικουρουμένων από χίλιους μετοίκους, επτακόσιους Θεσπιείς, με στρατηγό τον Δημόφιλο, τετρακόσιους Θηβαίους με αρχηγό τον Λεοντιάδη, ογδόντα Μυκηναίους, χίλιους Λοκρούς, χίλιους Φωκείς και τον Λεωνίδα του όποιου εθεωρείτο ότι υπήρξεν φίλος.

Σε στρατιωτικό συμβούλιο αποφασίστηκε η αποχώρηση, όλων, πλην των Θεσπιέων και Σπαρτιατών, των μεν από την απόφαση να αγωνιστούν κατά των Μήδων, των δε από τους Νόμους της Σπάρτης. Αργότερα οι Ακαρνάνες, ίδρυσαν στον χώρο της μάχης μνημείο, για να τιμήσουν τον Μεγιστία, στο οποίον, εχαράχθη επίγραμμα του Σιμωνίδου. ... Μνήμα το δε κλεινοιο Μέγιστια όν ποτέ Μήδοι ποταμόν Σπερχειόν κτειναν αμειψαμενοι, μαντιος, ος τότε Κηρας επερχόμενους σαφα ειδως ουκ ετλη Σπάρτης ηγεμόνα προλιπειν. (...Τούτο είναι το μνήμα τού ξακουστού Μεγιστια πού τον σκότωσαν Μήδοι τότε που διάβηκαν τον Σπερχειό ποταμό, ήτανε μάντης ήξερε ότι έρχονταν οι Μοίρες του θανάτου και όμως δεν θέλησε να εγκαταλείψει τον αρχηγόν της Σπάρτης...). Μόνον τον μονογενή υιόν του, έδιωξε, για να συνεχιστεί και να μην χαθεί η λαμπρή γενιά των Μελαμποδιδων. Τιμή και δόξα στους προμαχούντες Ελληνες, πού έπεσαν υπέρ των πατρογονικών αξιών, μη φειδόμενοι της ζωής αυτών.

Επιμέλεια-Ανάρτηση; Τάκης Ευθυμίου